Θέμα
Αιτιολογίας επάρκεια, Υπέρβαση εξουσίας, Δυσφήμηση συκοφαντική, Εισαγγελέας Εφετών.
Περίληψη:
Έφεση Εισαγγελέα Εφετών κατά πρωτόδικης αθωωτικής αποφάσεως του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών για την πράξη της συκοφαντικής δυσφημήσεως. Πρώτος λόγος: Υπέρβαση εξουσίας (Η΄). Απορριπτέος γιατί η άνω έφεση έχει την απαιτούμενη για την άσκησή της αιτιολογία. Δεύτερος λόγος: Έλλειψη αιτιολογίας για την ενοχή (Δ). Απορριπτέος, γιατί διέλαβε στην απόφασή του ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία (επίσης αναφέρονται κατ’ είδος τα αποδεικτικά μέσα και υπάρχει αιτιολογία του άμεσου δόλου του κατηγορουμένου). Κατά τα λοιπά πλήττεται απαραδέκτως για εσφαλμένη εκτίμηση αποδείξεων. Απορρίπτει την αίτηση.
Αριθμός 510/2008
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
Ζ' Ποινικό Τμήμα
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Δημήτριο Κυριτσάκη, Αντιπρόεδρο, Γρηγόριο Μάμαλη - Εισηγητή, Θεοδώρα Γκοΐνη, Βασίλειο Κουρκάκη και Ελευθέριο Νικολόπουλο, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 24 Ιανουαρίου 2007, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Φωτίου Μακρή (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας) και της Γραμματέως Πελαγίας Λόζιου, για να δικάσει την αίτηση του αναιρεσείοντος - κατηγορουμένου ....., που παραστάθηκε με τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Δημήτριο Λιάρο, περί αναιρέσεως της 3785/2006 αποφάσεως του Τριμελούς Εφετείου (Πλημμελημάτων) Αθηνών.
Με πολιτικώς ενάγοντα τον Ψ1 που δεν παρέστη. Το Τριμελές Εφετείο (Πλημμελημάτων) Αθηνών, με την ως άνω απόφασή του, διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτή, και ο αναιρεσείων - κατηγορούμενος ζητεί την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 16 Ιουνίου 2006 αίτησή του αναιρέσεως, η οποία καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 1139/2006.
Αφού άκουσε
Τον πληρεξούσιο δικηγόρο του αναιρεσείοντος, που ζήτησε όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά και τον Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να απορριφθεί η προκείμενη αίτηση αναίρεσης.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Από τις διατάξεις των άρθρων 474, 476 παρ. 1 και 498 ΚΠοινΔ προκύπτει ότι η έκθεση που περιέχει τη δήλωση ασκήσεως του ένδικου μέσου της εφέσεως, πρέπει να διαλαμβάνει ορισμένο λόγο, όπως είναι και η κακή εκτίμηση των αποδείξεων. Ειδικά, προκειμένου για έφεση του Εισαγγελέα κατά της αθωωτικής αποφάσεως, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 486 παρ. 3 ΚΠοινΔ που προστέθηκε με το άρθρο 2 παρ. 11 του Ν. 2408/1996 και ισχύει από 4-6-1996, "η άσκηση έφεσης από τον Εισαγγελέα πρέπει να αιτιολογείται ειδικά και εμπεριστατωμένα στη σχετική έκθεση (άρθρο 498), άλλως η έφεση απορρίπτεται ως απαράδεκτη". Από την τελευταία αυτή διάταξη προκύπτει ότι η αξιούμενη αιτιολόγηση της ασκούμενης από τον Εισαγγελέα εφέσεως κατά αθωωτικής αποφάσεως αποτελεί πρόσθετο τυπικό όρο του ένδικου αυτού μέσου και απαιτείται ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία από τον Εισαγγελέα των λόγων της εφέσεως, στην οποία πρέπει να εκτίθενται με σαφήνεια και πληρότητα οι πραγματικές ή νομικές πλημμέλειες που αποδίδονται στην προσβαλλόμενη αθωωτική απόφαση. Όταν δε η έφεση του Εισαγγελέα κατά αθωωτικής αποφάσεως έχει την πιο πάνω απαιτούμενη αιτιολογία και το δευτεροβάθμιο Δικαστήριο τη δέχεται τυπικά και προβαίνει στην εξέταση της ουσίας της υποθέσεως, δεν υπερβαίνει την εξουσία του και δεν ιδρύεται στην περίπτωση αυτή ο από το άρθρο 510 παραγρ. 1 στοιχ. Η' ΚΠοινΔ λόγος αναιρέσεως.
Στην προκείμενη περίπτωση, όπως προκύπτει από την προσβαλλόμενη 3785/2006 απόφαση του Τριμελούς Εφετείου (Πλημμελημάτων) Αθηνών, το εν λόγω Δικαστήριο δέχθηκε τυπικά την από 3-12-2004 έφεση του Εισαγγελέα Εφετών Αθηνών (Αντεισαγγελέα Εφετών Αθηνών Παντελή Στραγάλη) κατά της 67.631/2004 αθωωτικής αποφάσεως του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών και στη συνέχεια, αφού εξέτασε την ουσία της υποθέσεως, κήρυξε ένοχο τον κατηγορούμενο, και ήδη αναιρεσείοντα, ...... για την αξιόποινη πράξη της συκοφαντικής δυσφημήσεως και επέβαλε σ'αυτόν ποινή φυλακίσεως 5 μηνών, της οποίας η εκτέλεση ανεστάλη για τρία έτη. Στην ανωτέρω έφεση του Εισαγγελέα Εφετών Αθηνών, την οποία παραδεκτώς επισκοπεί ο Άρειος Πάγος για τον αναιρετικό έλεγχο, αναφέρεται ότι ο εκκαλών Εισαγγελέας ασκεί έφεση κατά της προδιαληφθείσας αποφάσεως του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών, με την οποία κηρύχθηκε αθώος ο αναιρεσείων για την άνω πράξη, "ενώ, κατ'ορθή εκτίμηση των πραγματικών περιστατικών, έπρεπε να κηρυχθεί αυτός ένοχος, αφού από τις καταθέσεις του πολιτικώς ενάγοντος Ψ1 όλων των λοιπών εξετασθέντων μαρτύρων (Μ1, Μ2, Μ3) την απολογία του κατηγορουμένου και από όλα ανεξαιρέτως τα συνημμένα και αναγνωσθέντα στη δικογραφία έγγραφα προέκυψε κατά τρόπο σαφή ότι ο ανωτέρω κατηγορούμενος τέλεσε την πράξη για την οποία κατηγορείται. Συγκεκριμένα προέκυψε ότι ο κατηγορούμενος ισχυρίσθηκε στις ...., ενώπιον τρίτων και δη σε ανοικτή συγκέντρωση στην πλατεία του Δήμου Βιλλίων Αττικής για τον εγκαλούντα Ψ1 δήμαρχο του Δήμου Βιλλίων, ψευδή γεγονότα που μπορούσαν να βλάψουν την τιμή και την υπόληψη του, και δη ότι 1) ".... ο δρόμος του νεκροταφείου στοίχισε κοντά 40.000.000 δραχμές και είναι μόλις 120 μέτρα", ενώ το αληθές είναι και ο κατηγορούμενος το γνώριζε ως δημοτικός σύμβουλος και μάλιστα επικεφαλής της αντιπολιτεύσεως ότι ο άνω δρόμος ήταν 346 μέτρα και στοίχισε 26.000.000 δρχ. περίπου (βλ. καταθέσεις των μαρτύρων Μ1, Μ2, το υπ'αριθμ. ...... συμφωνητικό μεταξύ Δήμου Βιλλίων και Φ1 υπ'αριθμ. ....έγγραφο της Γενικής Δ/νσεως Περιφέρειας, Τμ. Τ.Υ.Δ.Κ. προς Δήμο Βιλλίων και λοιπά αναγνωσθέντα έγγραφα που περιέχονται στο φάκελο 1-"Δρόμος νεκροταφείου"). 2) "Το κύρος του Δημάρχου να ξέρετε πως δεν μειώνεται από ομάδες, αλλά από αξιόποινες πράξεις και ενέργειες που προκαλούν δημοσιεύματα του Αθηναϊκού Τύπου που διαβάζει όλη η Ελλάδα και σας κατατάσσουν στους πρωταθλητές της παρανομίας", ενώ το αληθές είναι και το γνώριζε ο κατηγορούμενος ότι για το αποδιδόμενο σε βάρος του εγκαλούντος, με πόρισμα του ΑΣΕΠ, πειθαρχικό αδίκημα είχε αυτός απαλλαγεί (βλ. κατάθεση του Ψ1 την γνωμοδότηση του Συμβουλίου', άρθρο 185 ΠΔ 410/95 Δ.Κ.Κ., αποτελουμένου από τους δικαστές Φίλιππο Μανώλαρο, Νικόλαο Σαλάτα, Ιωάννα Γυφτοπούλου και τους ..... δήμαρχο Ηρακλείου, .... υπάλληλο Περιφέρειας Αττικής, και την με αριθμ...... απόφαση του Γενικού Γραμματέα Περιφέρειας Αττικής). 3) "Ακούσαμε για την ύδρευση του Πόρτο Γερμενού και του Αγίου Νεκταρίου... Δεν ακούσαμε όμως τη μεγάλη αλήθεια πως χάσατε τα χρήματα επειδή καταθέσατε μία ψεύτικη μελέτη, με ελλείψεις..., ποιος έκανε αυτή τη μελέτη... ποιος πλήρωσε το μελετητή.... γιατί έχει δύο προϋπολογισμούς... γιατί δεν έχει έγκριση της δασικής υπηρεσίας... γιατί δεν έχει περιβαλλοντολογική μελέτη", ενώ το αληθές είναι και το γνώριζε ο κατηγορούμενος και ως εκ της ιδιότητός του ως μέλος του Δημοτικού Συμβουλίου του προαναφερομένου Δήμου ότι ο εν λόγω Δήμος δεν διαθέτει τεχνική υπηρεσία για τη σύνταξη μελέτης έργων και αυτές συντάσσονται από την τεχνική υπηρεσία Δήμων και Κοινοτήτων Περιφέρειας Αττικής (βλ. και κατάθεση Μ1 και τα αναγνωσθέντα έγγραφα του φακέλλου 3 "Ύδρευση Πόρτο Γερμενό"). 4) "Το κύρος του Δημάρχου μειώνεται όχι από την ομάδα αλλά όταν έχει στον προϋπολογισμό του το ποσό των 6.000.000 δραχμών ως αμοιβή του μαέστρου της Φιλαρμονικής για ένα οκτάμηνο και που εντελώς τυχαία είναι υιός του", ενώ το αληθές είναι και το γνώριζε ο άνω κατηγορούμενος ότι το άνω ποσό αποτελούσε αμοιβή ολόκληρης της Φιλαρμονικής του Δήμου και όχι του μαέστρου αυτής, ο οποίος προσελήφθη (στη Φιλαρμονική) για οκτώ μήνες με απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου του Πνευματικού Κέντρου Δ. Βιλλίων και ο μισθός του ανήρχετο στο ποσό των 223.187 δρχ. (μικτά) μηνιαίως, όπως αυτό προκύπτει και από το υπ'αριθμ. ..... έγγραφο του Πνευματικού Κέντρου Δήμου Βιλλίων (βλ. κατάθεση Μ2 ,Μ3 την υπ'αριθμ. ..... απόφαση Πνευματικού Κέντρου Δήμου Βιλλίων, υπ'αριθμ. ..... έγγραφο Πνευματικού Κέντρου Δήμου Βιλλίων, βεβαιώσεις αποδοχών και λοιπά έγγραφα φακέλλου υπ'αριθμ. .... "Μαέστρος Φιλαρμονικής"). Και 5) "Ακούσαμε ότι η μηχανοργάνωση του Δήμου στοίχισε 14.000.000 δρχ. Σας πληροφορούμε ότι δεν υπήρχε δεύτερη προσφορά και δεν ενημερώθηκαν οι Βιλλιώτες που ασχολούνται με το αντικείμενο" και ότι "μετά από δικές μας ενέργειες πετύχαμε τη διάνοιξη του λιμανιού του Αλεποχωρίου που στοίχισε 4.000.000 δραχμές", ενώ τα ανωτέρω δεν είναι αληθή και ο κατηγορούμενος τα γνώριζε και ως εκ της προαναφερομένης ιδιότητός του, καθ'όσον αφ'ενός ο εγκαλών δεν προέβη σε χαριστική ανάθεση της μηχανοργανώσεως αλλά η εν λόγω (ανάθεση) έγινε με απόφαση του δημοτικού συμβουλίου (βλ. κατάθεση Μ1 και αποσπάσματα από τα πρακτικά της 3ης συνεδριάσεως του Δ.Σ. Δήμου Βιλλίων και λοιπά αναγνωσθέντα έγγραφα του φακέλλου με αριθ. ......), αφ'ετέρου δε μεριμνούσε για την εύρυθμη λειτουργία των εγκαταστάσεων της περιοχής του, όπως του λιμένος Αλεποχωρίου (βλ. καταθέσεις Μ3, Μ2 το από .....έγγραφο του Δημάρχου Ψ1 προς τον Νομάρχη Δυτικής Αττικής, το υπ'αριθμ. ..... έγγραφο Υπουργείου Εμπορ. Ναυτιλίας προς Δήμαρχο Βιλλίων Ψ1 και λοιπά αναγνωσθέντα έγγραφα του φακέλλου με αριθμ. ....). Έτσι όπως έχει η έφεση του πιο πάνω Εισαγγελέα, περιέχει την κατά τη διάταξη του άρθρου 486 παρ. 3 ΚΠοινΔ απαιτούμενη για την άσκησή της ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, καθόσον ο Εισαγγελέας στη συνταχθείσα σχετική έκθεση εκθέτει με σαφήνεια και πληρότητα τις συγκεκριμένες πραγματικές πλημμέλειες που αποδίδονται στην προσβαλλόμενη απόφαση, με την οποία ο εν λόγω κατηγορούμενος κηρύχθηκε αθώος της συκοφαντικής δυσφημήσεως και, επί πλέον, τα πραγματικά περιστατικά, τα οποία προέκυψαν από την ακροαματική διαδικασία και ένεκα των οποίων υφίσταται η συνδρομή των αντικειμενικών και υποκειμενικών όρων της πιο πάνω αξιόποινης πράξεως, όπως και τα αποδεικτικά στοιχεία, από τα οποία προκύπτει η ενοχή του κατηγορουμένου και εντεύθεν η εσφαλμένη εκτίμηση των αποδείξεων από το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο. Μετά από αυτά, το Τριμελές Εφετείο (Πλημμελημάτων) Αθηνών, το οποίο έκρινε ως τυπικά δεκτή την ανωτέρω έφεση του Εισαγγελέα Εφετών Αθηνών και επιλήφθηκε της κατ'ουσίαν έρευνας της υποθέσεως, δεν υπερέβη την εξουσία του, ο δε περί του αντιθέτου εκ του άρθρου 510 παρ. 1 στοιχ. Η' του ΚΠοινΔ σχετικός λόγος αναιρέσεως της κρινόμενης αιτήσεως είναι αβάσιμος και απορριπτέος. Από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 362 και 363 του Π.Κ., κατά την πρώτη των οποίων "όποιος με οποιονδήποτε τρόπο ενώπιον τρίτου ισχυρίζεται ή διαδίδει για κάποιον άλλον γεγονός που μπορεί να βλάψει την τιμή ή την υπόληψή του τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι δύο ετών ή με χρηματική ποινή" και κατά τη δεύτερη "αν στην περίπτωση του άρθρου 362 (προηγούμενη) το γεγονός είναι ψευδές και ο υπαίτιος γνώριζε ότι αυτό είναι ψευδές τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον τριών μηνών", προκύπτει ότι το έγκλημα της συκοφαντικής δυσφημήσεως προϋποθέτει είτε ισχυρισμό ενώπιον τρίτου ψευδούς γεγονότος που μπορεί να βλάψει την τιμή ή την υπόληψη άλλου, είτε διάδοση σε τρίτον τέτοιου γεγονότος, το οποίο ανακοινώθηκε προηγουμένως στον υπαίτιο από άλλον. Ως γεγονός δε, κατά την έννοια των πιο πάνω διατάξεων, θεωρείται κάθε συγκεκριμένο περιστατικό του εξωτερικού κόσμου, που ανάγεται στο παρελθόν ή το παρόν, υποπίπτει στις αισθήσεις και είναι δεκτικό αποδείξεως, καθώς και κάθε συγκεκριμένη σχέση ή συμπεριφορά, αναφερόμενη στο παρόν ή το παρελθόν, που υποπίπτει στις αισθήσεις και αντίκειται στην ηθική και την ευπρέπεια. Για την υποκειμενική θεμελίωση του εν λόγω εγκλήματος απαιτείται άμεσος δόλος, που συνίσταται στην ηθελημένη ενέργεια του ισχυρισμού ή της διαδόσεως ενώπιον τρίτου του ψευδούς γεγονότος, εν γνώσει του δράστη ότι αυτό είναι ψευδές και δύναται να βλάψει την τιμή ή την υπόληψη του άλλου. Δεν αρκεί, δηλαδή, ο απλός ή ο ενδεχόμενος δόλος. Περαιτέρω, έλλειψη της απαιτούμενης από τα άρθρα 93 παρ. 3 του Συντάγματος και 139 του ΚΠοινΔ ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας της καταδικαστικής αποφάσεως, που ιδρύει τον από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ' του ίδιου Κώδικα λόγο αναιρέσεως, υπάρχει όταν δεν εκτίθενται σ'αυτή με σαφήνεια, πληρότητα και χωρίς αντιφάσεις ή λογικά κενά τα πραγματικά περιστατικά που προέκυψαν από την αποδεικτική διαδικασία και στα οποία στηρίχθηκε η κρίση του Δικαστηρίου για τη συνδρομή των αντικειμενικών και υποκειμενικών στοιχείων του εγκλήματος, οι αποδείξεις που τα θεμελιώνουν και οι νομικοί συλλογισμοί με βάση τους οποίους έγινε η υπαγωγή των περιστατικών αυτών στην ουσιαστική ποινική διάταξη που εφαρμόσθηκε. Η ύπαρξη του δόλου δεν είναι αναγκαίο κατ'αρχήν να αιτιολογείται ιδιαιτέρως στην καταδικαστική απόφαση, γιατί ο δόλος ενυπάρχει στη θέληση παραγωγής των περιστατικών που συγκροτούν την αντικειμενική υπόσταση του εγκλήματος και προκύπτει από τις ειδικότερες συνθήκες τελέσεώς του, διαλαμβάνεται δε περί αυτού (δόλου) αιτιολογία στην κύρια αιτιολογία για την ενοχή. Όταν, όμως, αξιώνονται από το νόμο πρόσθετα στοιχεία για την υποκειμενική υπόσταση του εγκλήματος, όπως, κατά τα ανωτέρω, επί του εγκλήματος της συκοφαντικής δυσφημήσεως, η "εν γνώσει" ορισμένου περιστατικού τέλεση της πράξεως, άμεσος δηλαδή δόλος, πρέπει η ύπαρξη τέτοιου δόλου να αιτιολογείται ειδικώς στην απόφαση με παράθεση των περιστατικών που δικαιολογούν τη γνώση αυτή. Περαιτέρω, για την ύπαρξη της άνω αιτιολογίας είναι παραδεκτή η αλληλοσυμπλήρωση του αιτιολογικού με το διατακτικό που αποτελούν ενιαίο σύνολο και σε σχέση με τα αποδεικτικά μέσα πρέπει να προκύπτει με βεβαιότητα ότι έχουν ληφθεί υπόψη όλα στο σύνολό τους και όχι ορισμένα μόνο από αυτά. Για τη βεβαιότητα δε αυτή αρκεί να μνημονεύονται όλα, έστω κατά το είδος τους (μάρτυρες, έγγραφα κλπ), χωρίς ανάγκη ειδικότερης αναφοράς τους και μνείας του τι προέκυψε χωριστά από καθένα, από αυτά, ενώ το γεγονός ότι εξαίρονται ορισμένα αποδεικτικά μέσα δεν υποδηλώνει ότι δεν λήφθηκαν υπόψη τα άλλα. Δεν αποτελούν όμως λόγους αναιρέσεως η εσφαλμένη εκτίμηση εγγράφων, η εσφαλμένη αξιολόγηση των καταθέσεων των μαρτύρων, η παράλειψη αναφοράς και αξιολογήσεως κάθε αποδεικτικού στοιχείου χωριστά και η παράλειψη της μεταξύ τους αξιολογικής συσχετίσεως των αποδεικτικών στοιχείων, καθόσον στις περιπτώσεις αυτές πλήττεται η αναιρετικώς ανέλεγκτη κρίση του Δικαστηρίου της ουσίας. Στην προκείμενη περίπτωση, όπως προκύπτει από το σκεπτικό σε συνδυασμό με το διατακτικό της προσβαλλόμενης 3785/2006 αποφάσεώς του, τα οποία ως ενιαίο σύνολο παραδεκτώς αλληλοσυμπληρώνονται, το Τριμελές Εφετείο Αθηνών, δέχθηκε, κατά την ανέλεγκτη περί τα πράγματα κρίση του, μετά από εκτίμηση και αξιολόγηση των κατ'είδος αναφερομένων στην ίδια απόφαση αποδεικτικών μέσων, ότι αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: "Το έτος ..... ο παριστάμενος ως πολιτικώς ενάγων Ψ1 ήταν Δήμαρχος Βιλλίων Αττικής. Αρχηγός της δημοτικής αντιπολίτευσης κατά τον ίδιο χρόνο ήταν ο κατηγορούμενος, σημερινός Δήμαρχος. Στις αρχές ..... ο Δήμαρχος οργάνωσε, όπως συνηθιζόταν, ανοικτή συγκέντρωση των συμπολιτών του στην πλατεία των Βιλλίων προκειμένου να κάνει λογοδοσία για τα πεπραγμένα του Δήμου. Στις ..... ο κατηγορούμενος οργάνωσε παρόμοια συγκέντρωση για να απαντήσει στην προηγηθείσα λογοδοσία του Δημάρχου. Στη συγκέντρωση αυτή ισχυρίστηκε ενώπιον πολλών συμπολιτών του μεταξύ των άλλων και τα εξής: Α) "Ο δρόμος του νεκροταφείου στοίχισε κοντά στα 40.000.000 δρχ. και είναι μόλις 120 μέτρα. Φαίνεται πως έχει ακριβύνει η άσφαλτος τώρα τελευταία και ανέβηκαν οι τιμές", Β) "Το κύρος του Δημάρχου μειώνεται όχι από την ομάδα, αλλά όταν έχει στον προϋπολογισμό του το ποσό των 6.000.000 δρχ. ως αμοιβή του μαέστρου της Φιλαρμονικής για ένα οκτάμηνο και που εντελώς τυχαία είναι υιός του", Γ) "Το κύρος του Δημάρχου να ξέρετε πως δεν μειώνεται από ομάδες, αλλά από αξιόποινες πράξεις και ενέργειες, που προκαλούν δημοσιεύματα του Αθηναϊκού Τύπου και διαβάζει όλη η Ελλάδα και σας κατατάσσουν στους πρωταθλητές της παρανομίας", Δ) "Ακούσαμε για την ύδρευση του Πόρτο Γερμένου και του Αγίου Νεκταρίου και ότι σύντομα θα βρείτε χρήματα. Δεν ακούσαμε όμως τη μεγάλη αλήθεια πως χάσατε τα χρήματα, επειδή καταθέσατε μια ψεύτικη μελέτη, με ελλείψεις, που δεν αφορούσε καν το Δήμο μας, όπως αναφέρει το έγγραφο του Υπουργείου Οικονομικών, που έχουμε στα χέρια μας. Χάθηκε λοιπόν το έργο τουλάχιστον μέχρι το 2006. Ποιος έκανε αυτή τη μελέτη; Ποιος πλήρωσε το μελετητή και ποιος είναι φορέας του έργου; Γιατί έχει δύο προϋπολογισμούς; Γιατί δεν έχει την έγκριση της δασικής υπηρεσίας; Ούτε παραχωρητήρια έχει. Τέλος, γιατί δεν έχει περιβαλλοντική μελέτη;". Ε) "Ακούσαμε ότι η μηχανοργάνωση του Δήμου στοίχισε 14.000.000 δρχ. Σας πληροφορούμε ότι δεν υπήρχε δεύτερη προσφορά και δεν ενημερώθηκαν οι Βιλλιώτες που ασχολούνται με το ίδιο αντικείμενο" και ΣΤ) "Μετά από δικές μας ενέργειες πετύχαμε τη διάνοιξη του λιμανιού του Αλεποχωρίου, που στοίχισε 4.000.000 δρχ.". Με όσα ανωτέρω ισχυρίστηκε ο κατηγορούμενος κατηγόρησε ευθέως τον τότε Δήμαρχο: 1) για κακοδιαχείριση και διασπάθιση του δημοτικού χρήματος, αφού για τη διάνοιξη και ασφαλτόστρωση δημοτικής οδού μήκους μόλις 120 μ. πλήρωσε στον εργολάβο 40.000.000 δρχ., υπαινισσόμενος με τη φράση "φαίνεται πως έχει ακριβύνει η άσφαλτος τώρα τελευταία και ακρίβυναν οι τιμές" χρηματισμό του Δημάρχου από τον εργολάβο. Τα ανωτέρω περιστατικά, που ήταν αντικειμενικά ικανά να βλάψουν την τιμή και την υπόληψη του εγκαλούντος, ήταν ψευδή, δεδομένου ότι το μήκος του δρόμου ήταν 346 μέτρα, για τη δημοπράτηση του έργου έγινε διαγωνισμός, τούτο κατακυρώθηκε στον Φ1 που προσέφερε έκπτωση 47,35% επί του προϋπολογισμού των 56.000.000 δρχ. και στοίχισε τελικά 25.981.077 δρχ. Ο κατηγορούμενος γνώριζε ότι αυτά που ισχυρίστηκε ήταν ψευδή, καθόσον είχε λάβει γνώση ως δημοτικός σύμβουλος του περιεχομένου της συμβάσεως και των προσηρτημένων σ'αυτήν μελετών, στις οποίες αναφέρονται και οι διαστάσεις της οδού, των χρημάτων που είχε ανωτέρω καταβάλει ο Δήμος στον εργολάβο και επί πλέον ως δημότης των Βιλλίων είχε προσωπική αντίληψη για το εκτελούμενο έργο, έτσι ώστε να μη δικαιολογείται ουδεμία πλάνη του. Ο ίδιος μάλιστα είχε παραστεί στο Δημοτικό Συμβούλιο κατά τη συζήτηση ανάθεσης του έργου. 2) Ότι είχε προσλάβει τον υιό του ως μαέστρο της Φιλαρμονικής του Δήμου επί 8μηνο με αμοιβή 6.000.000 δρχ. που είχε εγγράψει στον προϋπολογισμό. Το αληθές ήταν και ο κατηγορούμενος το γνώριζε, αφού είχε γίνει στο Δημοτικό Συμβούλιο σχετική συζήτηση και είχαν παρασχεθεί οι αναγκαίες διευκρινίσεις, ότι ο μισθός που λάμβανε ο υιός του Δημάρχου ανέρχονταν σε 223.187 δρχ. μηνιαίως και ότι το κονδύλιο των 6.000.000 αφορούσε το σύνολο των μελών της Φιλαρμονικής. Η καταγγελία αυτή έκανε εντύπωση και προκάλεσε δυσμενή σε βάρος του Δημάρχου σχόλια, ακόμη και από τους πολιτικούς φίλους του, οι οποίοι ζήτησαν απ'αυτόν εξηγήσεις. 3) ότι πρωταγωνιστεί στις παράνομες προσλήψεις προσωπικού στο Δήμο κατά παράκαμψη της διαδικασίας του ΑΣΕΠ, ενώ καλώς γνώριζε ότι ο Δήμαρχος είχε απαλλαγεί αμετάκλητα από τις σχετικές κατηγορίες και ότι για την απαλλαγή του αυτή είχε προβεί σε σχετική ανακοίνωση που τοιχοκολλήθηκε στον Δήμο και με πρωτοβουλία του διανεμήθηκε σε όλους τους Δημότες και της οποίας και ο ίδιος είχε λάβει γνώση, 4) ότι για την ύδρευση του Πόρτο Γερμένου ο Δήμος κατέθεσε ψεύτικη μελέτη, ενώ καλώς εγνώριζε ότι ο Δήμος Βιλλίων δεν διαθέτει τεχνική υπηρεσία και ότι η υποβληθείσα από την Τεχνική Υπηρεσία Δήμων και Κοινοτήτων Δυτ. Αττικής ήταν πλήρης (βλ. ..... έγγραφο Περιφέρειας Αττικής), 5) ότι ο Δήμαρχος προέβη χαριστικά σε απ'ευθείας ανάθεση της μηχανοργάνωσης του Δήμου, που στοίχισε 14.000.000 δρχ. στην εταιρία ......, ενώ γνώριζε ότι το έργο ήταν κατεπείγον και η ανάθεση έγινε με την 20/01 απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου, την οποία και ο κατηγορούμενος ψήφισε, έστω και με επιφύλαξη, 6) ότι αδιαφόρησε για τη διάνοιξη του λιμανιού Αλεποχωρίου και ότι αυτό επιτεύχθηκε με δικές του (κατηγορουμένου) ενέργειες, γεγονός που δεν είναι αληθές και ο κατηγορούμενος το γνώριζε. Σε όλες τις παραπάνω περιπτώσεις ο κατηγορούμενος ήθελε να βλάψει την τιμή και την υπόληψη του πολιτικού του αντιπάλου ενόψει και των επικειμένων δημοτικών εκλογών. Υπό τα ανωτέρω πραγματικά περιστατικά στοιχειοθετείται αντικειμενικά και υποκειμενικά σε βάρος του κατηγορουμένου η πράξη της συκοφαντικής δυσφήμησης, για την οποία και κατηγορείται, μη εχούσης εφαρμογής της διατάξεως του άρθρου 367 παρ. 1γ' ΠΚ, κατ'άρθρο 367 παρ. 2 εδ. α' του ίδιου Κώδικα". Ακολούθως, με βάση όσα αναφέρθηκαν το Τριμελές Εφετείο κήρυξε ένοχο τον κατηγορούμενο για την πιο πάνω αξιόποινη πράξη της συκοφαντικής δυσφημήσεως και του επέβαλε ποινή φυλακίσεως πέντε μηνών, της οποίας η εκτέλεση ανεστάλη για τρία έτη. Με βάση τις παραπάνω παραδοχές το Δικαστήριο της ουσίας διέλαβε στην προσβαλλόμενη απόφασή του την απαιτούμενη από τις αναφερόμενες διατάξεις του Συντάγματος και του ΚΠοινΔ ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, αφού εκθέτει σ'αυτή με σαφήνεια, πληρότητα και χωρίς αντιφάσεις ή λογικά κενά τα πραγματικά περιστατικά, τα οποία αποδείχθηκαν από την ακροαματική διαδικασία και συγκροτούν την αντικειμενική και υποκειμενική υπόσταση του άνω εγκλήματος, για το οποίο καταδικάσθηκε ο αναιρεσείων, τις αποδείξεις από τις οποίες συνήγαγε τα περιστατικά αυτά και τους συλλογισμούς, με βάση τους οποίους έκανε την υπαγωγή τους στις ουσιαστικές ποινικές διατάξεις των άρθρων 26 παρ. 1 α, 27, 362 και 363 του Π.Κ. τις οποίες ορθά ερμήνευσε και εφάρμοσε και δεν παραβίασε ευθέως ή εκ πλαγίου, με ελλιπή, δηλαδή, ή αντιφατική αιτιολογία. Ειδικότερα, αναφέρονται στην αιτιολογία τα αποδεικτικά μέσα κατά το είδος τους (μάρτυρες, έγγραφα -στα οποία συμπεριλαμβάνεται και η αναγνωσθείσα υπ'αριθμ. 4786/2004 απόφαση του Εφετείου Αθηνών- και απολογία του κατηγορουμένου), από τα οποία το Δικαστήριο συνήγαγε τα περιστατικά που εκτέθηκαν και οδηγήθηκε στην καταδικαστική του κρίση, ενώ δεν υπήρχε, κατά νόμο, ανάγκη να τα παραθέσει αναλυτικά και να εκθέσει τι προκύπτει χωριστά από το καθένα απ'αυτά. Επίσης, αναφέρονται στην αιτιολογία της αποφάσεως τα περιστατικά που ισχυρίσθηκε ο κατηγορούμενος για τον εγκαλούντα, τα οποία είναι πράγματι γεγονότα κατά την έννοια των αναφερόμενων διατάξεων, και επίσης, ότι τα περιστατικά αυτά είναι ψευδή και μπορούσαν να βλάψουν την τιμή και την υπόληψη του εγκαλούντος. Σε σχέση δε με τον άμεσο του κατηγορουμένου δόλο, ο οποίος επί του προκειμένου περιλαμβάνει, όχι μόνο τη γνώση του ότι τα γεγονότα που ισχυρίσθηκε ήταν πρόσφορα να βλάψουν την τιμή και την υπόληψη του εγκαλούντος και τη θέλησή του να τα ισχυρισθεί, αλλά και τη γνώση ότι τα γεγονότα αυτά είναι ψευδή, η προσβαλλόμενη απόφαση εκθέτει συστηματικά και αιτιολογεί από ποια συγκεκριμένα πραγματικά περιστατικά συνάγεται η γνώση αυτή.
Με βάση τις σκέψεις που προηγήθηκαν ο σχετικός λόγος αναιρέσεως από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ' ΚΠοινΔ της κρινόμενης αιτήσεως, με τον οποίο αποδίδονται στην προσβαλλόμενη απόφαση οι πλημμέλειες της ελλείψεως ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας, πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος. Κατά τα λοιπά δε με τον πιο πάνω λόγο αναιρέσεως πλήττεται απαραδέκτως η ανωτέρω απόφαση για εσφαλμένη εκτίμηση των αποδείξεων και των πραγματικών περιστατικών. Κατ'ακολουθίαν των ανωτέρω, και αφού δεν υπάρχει άλλος παραδεκτός λόγος αναιρέσεως για έρευνα, πρέπει να απορριφθεί στο σύνολο της η κρινόμενη αίτηση αναιρέσεως και να καταδικασθεί ο αναιρεσείων στα δικαστικά έξοδα (άρθρο 583 § 1 ΚΠοινΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ την από 16 Ιουνίου 2006 αίτηση του ......για αναίρεση της 3785/2006 αποφάσεως του Τριμελούς Εφετείου (Πλημμελημάτων) Αθηνών. Και
ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ τον αναιρεσείοντα στα δικαστικά έξοδα, που ανέρχονται σε διακόσια είκοσι (220) ευρώ.-
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα, στις 29 Αυγούστου 2007. Και
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα, σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, στις 4 Μαρτίου 2008.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ