Θέμα
Αναβολή συζήτησης, Δικαστηρίου σύνθεση.
Περίληψη:
Αναβάλλει την εκδίκαση της προκειμένης υποθέσεως σε άλλη δικάσιμο που θα ορίσει ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, προκειμένου αυτή να δικασθεί από σύνθεση, στην οποία δεν θα συμμετάσχει η κωλυομένη Αρεοπαγίτης.
ΑΡΙΘΜΟΣ 225/2012
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
Ε' ΠΟΙΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ - ΣΕ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Μιχαήλ Θεοχαρίδη, Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, Βιολέττα Κυτέα και Δήμητρα Λεοντάρη-Μπουρνάκα - Εισηγήτρια, Αρεοπαγίτες.
Με την παρουσία και του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Αναστάσιου Κανελλόπουλου (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας) και της Γραμματέως Αικατερίνης Φωτοπούλου .
Συνήλθε σε Συμβούλιο στο Κατάστημά του στις 11 Νοεμβρίου 2011, προκειμένου να αποφανθεί για την αίτηση του αναιρεσείοντος-κατηγορουμένου Ν. Η. του Α., κατοίκου ..., ο οποίος εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Γεώργιο Θωμάκο, περί αναιρέσεως του υπ' αριθμ. 1688/2010 βουλεύματος του Συμβουλίου Εφετών Αθηνών.
Το Συμβούλιο Εφετών Αθηνών, με το ως άνω βούλευμά του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτό, και ο αναιρεσείων-κατηγορούμενος ζητεί τώρα την αναίρεση του βουλεύματος τούτου, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 26 Νοεμβρίου 2010 αίτησή του αναιρέσεως, η οποία καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 1594/10.
Έπειτα ο Αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου Αναστάσιος Κανελλόπουλος εισήγαγε για κρίση στο Συμβούλιο τη σχετική δικογραφία με την πρόταση του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Μιλτιάδη Ανδρειωτέλλη με αριθμό 49/18-2-11, στην οποία αναφέρονται τα ακόλουθα: " Εισάγων, ενώπιόν Σας, σύμφωνα με το άρθρο 513 παρ. 1α Κ.Π.Δ., την με αριθμ. 152/26-11-10 αίτηση αναίρεσης του Ν. Α. Η., κατοίκου ..., ασκηθείσα διά της πληρεξουσίου του δικηγόρου Ευγενίας Μυλωνά, κατόπιν της από 18/11/2010 νομοτύπου εξουσιοδότησης, κατά του με αριθμό 1688/2010 βουλεύματος του Συμβουλίου Εφετών Αθηνών, εκθέτω τα ακόλουθα: "Κατά το άρθρο 476 παρ. 1 του Κ.Π.Δ., "όταν το ένδικο μέσο ασκήθηκε, εκτός των άλλων, εναντίον απόφασης ή βουλεύματος, για τα οποία δεν προβλέπεται, το δικαστικό συμβούλιο ή το δικαστήριο (σε συμβούλιο) που είναι αρμόδιο να κρίνει σχετικά, ύστερα από πρόταση του Εισαγγελέα και, αφού ακούσει τους διαδίκους που εμφανισθούν, κηρύσσει απαράδεκτο το ένδικο μέσο, και διατάσσει την εκτέλεση της απόφασης ή του βουλεύματος, που έχει προσβληθεί ως και την καταδίκη στα έξοδα εκείνου που άσκησε το ένδικο μέσο". Εξάλλου κατά τη διάταξη της παραγράφου 2 του ιδίου άρθρου -όπως αντικαταστάθηκε με το Ν. 3160/2003-, "κατά της απόφασης που απορρίπτει το ένδικο μέσο ως απαράδεκτο επιτρέπεται μόνο αναίρεση". Από τη διάταξη αυτή προκύπτει, ότι δεν είναι πλέον επιτρεπτή η άσκηση αναίρεσης από τους διαδίκους σε περίπτωση, κατά την οποία η απόρριψη του ενδίκου μέσου, ως απαράδεκτου, γίνεται με βούλευμα.
Στην προκειμένη περίπτωση το Συμβούλιο Εφετών Αθηνών, με το προσβαλλόμενο βούλευμά του, απέρριψε ως απαράδεκτη, την με αριθμό 133/10 έφεση του αναιρεσείοντος κατά το σκέλος που αυτή στρέφεται κατά της υπ' αριθμ. 33554/2010 απόφασης του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών που συμπλήρωσε το διατακτικό της υπ' αριθμ. 85327/2009 απόφασης του ίδιου Δικαστηρίου, "ως προς τα άρθρα του Ποινικού Κώδικα που προβλέπουν την πράξη για την οποία ο ως άνω κατηγορούμενος παραπέμφθηκε ενώπιον του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων Αθηνών και δη τα άρθρα 374 περ. ε' Π.Κ. σε συνδ. με άρθρο 372 Π.Κ.", αλλά και κατά το σκέλος που αυτή στρέφεται κατά της υπ' αριθμ. 85327/11-12-2009 απόφασης του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών (αυτοτελώς), με την οποία αυτό "κήρυξε εαυτό αναρμόδιο και παρέπεμψε τον κατηγορούμενο στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων για να δικαστεί ως υπαίτιος διακεκριμένης κλοπής (κακούργημα), όπως αυτή περιγράφεται στο διατακτικό". Κατά του βουλεύματος αυτού άσκησε ο αναιρεσείων κατηγορούμενος την κρινόμενη αίτηση αναίρεσης, η οποία δεν προβλέπεται από το νόμο, όπως εκτίθεται παραπάνω. Κατά συνέπεια, η υπό κρίση αίτηση αναίρεσης είναι απαράδεκτη και ως τέτοια πρέπει να απορριφθεί και να καταδικασθεί ο αναιρεσείων στα δικαστικά έξοδα (άρθρα 476 παρ. 1-2, 513 παρ. 1 και 583 παρ. 1 Κ.Π.Δ., όπως αντικ. με άρθρο 55§1 του Ν. 3160/2003, σε συνδ. με το άρθρο 3§3 του Ν. 773/1977 και την 58553/28-6-2006 Απόφ. Υπουργ. Οικονομικών και Δικαιοσύνης).
Για τους λόγους αυτούς Π ρ ο τ ε ί ν ω (Α) Να απορριφθεί ως απαράδεκτη, η με αριθμ. 152/26-11-10 αίτηση αναίρεσης, του Ν. Α. Η., κατοίκου ..., κατά του με αριθμό 1688/10 βουλεύματος του Συμβουλίου Εφετών Αθηνών. (Β) Να καταδικασθεί ο αναιρεσείων στα δικαστικά έξοδα. Αθήνα, 18/2/2011 Ο Αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου Μιλτιάδης Π. Ανδρειωτέλλης".
Αφού άκουσε
Τον Αντεισαγγελέα, που αναφέρθηκε στην παραπάνω εισαγγελική πρόταση και έπειτα αποχώρησε και τον πληρεξούσιο του αναιρεσείοντος που ανέπτυξε και προφορικά τους λόγους που περιλαμβάνονται στην από 26-11-2010 αίτηση αναίρεσης και ζήτησε να κριθεί ότι είναι παραδεκτή.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 349 παρ. 1 του ΚΠοινΔ, όπως αυτό αντικαταστάθηκε από το άρθρο 20 του ν. 3904/2010, το δικαστήριο, μετά από πρόταση του Εισαγγελέα ή και αυτεπαγγέλτως, μπορεί να διατάξει μόνο μία φορά την αναβολή της δίκης για λόγους ανώτερης βίας, με αίτημα δε κάποιου από τους διαδίκους, μία μόνο φορά, για σοβαρούς λόγους υγείας ή λόγους ανώτερης βίας. Κατά την έννοια της εν λόγω διατάξεως, λόγο ανώτερης βίας αποτελεί, μεταξύ άλλων, και το κώλυμα συμμετοχής του δικαστή στην εκδίκαση της αναιρέσεως, όχι μόνον όταν έχει συμμετάσχει στην έκδοση της προσβαλλόμενης αποφάσεως (άρθρο 14 παρ. 3 του ΚΠΔ, αλλά και σε στάδιο προγενέστερο εκείνης, που έχει συμπράξει και στην έκδοση της πρωτόδικης αποφάσεως, αφού έχει ήδη εκφράσει γνώμη και είναι δυνατόν εκ προκαταλήψεως να μη κρίνει κατά τρόπο ανεπηρέαστο. Η ύπαρξη αντικειμενικού δικαστή αποτελεί ειδικότερη έκφραση της γενικότερης αρχής του Κράτους δικαίου που απορρέει από το Σύνταγμα και τις καθιερωμένες από αυτό εγγυήσεις υπέρ του πολίτη, ο οποίος έχει αξίωση να δικάζεται από αντικειμενικό δικαστή. Άλλωστε, το δικαίωμα εξαιρέσεως, πρέπει να θεωρηθεί ότι θεμελιώνεται στο άρθρο 6 της Συμβάσεως της Ρώμης περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων, σύμφωνα με το οποίο "κάθε πρόσωπο έχει το δικαίωμα να δικαστεί η υπόθεσή του, δίκαια, δημόσια και μέσα σε λογική προθεσμία από ανεξάρτητο και αμερόληπτο δικαστήριο, που λειτουργώντας νόμιμα, θα αποφασίσει είτε για τις αμφισβητήσεις σχετικά με τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του αστικής φύσης είτε για το βάσιμο κάθε κατηγορίας εναντίον του ποινικής φύσης".
Στην προκειμένη περίπτωση, μετά τη συζήτηση της ασκήσεως αναιρέσεως του Ν. Η. κατά του υπ' αριθμ. 1688/2010, βουλεύματος του Συμβουλίου Εφετών Αθηνών προέκυψε ότι η εκ των μελών της παρούσας συνθέσεως Δήμητρα Λεοντάρη-Μπουρνάκα, Αρεοπαγίτης, η οποία ορίσθηκε Εισηγήτρια της υποθέσεως, μετέσχε ως Πρόεδρος στο Συμβούλιο Εφετών Αθηνών που εξέδωσε το προσβαλλόμενο βούλευμα. Μετά από αυτά, ενόψει της εκφρασθείσας γνώμης του ως άνω μέλους του Δικαστηρίου και των προαναπτυχθέντων, συντρέχει νόμιμος λόγος αναβολής εκδικάσεως της προκειμένης υποθέσεως σε άλλη δικάσιμο, που θα ορίσει ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, ενόψει του ότι ο αναιρεσείων δεν έχει κληθεί να παραστεί κατά την ημέρα δημοσιεύσεως της παρούσας αποφάσεως και η διάταξη του άρθρου 515 παρ. 1 ΚΠΔ δεν είναι εφαρμοστέα, αφού η εν λόγω αναβολή γίνεται αυτεπαγγέλτως, προκειμένου αυτή να δικασθεί από σύνθεση, στη οποία δεν θα συμμετάσχει η ανωτέρω κωλυόμενη Αρεοπαγίτης.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Αναβάλλει την εκδίκαση της προκειμένης υποθέσεως σε άλλη δικάσιμο που θα ορίσει ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, προκειμένου αυτή να δικασθεί από σύνθεση, στην οποία δεν θα συμμετάσχει η Αρεοπαγίτης Δήμητρα Λεοντάρη-Μπουρνάκα.
Κρίθηκε και αποφασίστηκε στην Αθήνα στις 26 Ιανουαρίου 2012. Και
Εκδόθηκε στην Αθήνα και δημοσιεύθηκε στο ακροατήριό του στις 27 Ιανουαρίου 2012.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ