Θέμα
Ακυρότητα απόλυτη, Λόγος στο συνήγορο.
Περίληψη:
Καταδικαστική απόφαση για κακουργηματική υπεξαίρεση με την επιβαρυντική περίπτωση του ν. 1608/1950. Απόλυτη ακυρότητα γιατί μετά το τέλος της αποδεικτικής διαδικασίας, ενώ δόθηκε ο λόγος στον Εισαγγελέα για να προτείνει σχετικά με την ενοχή του κατηγορουμένου, παραλείφθηκε να δοθεί ο λόγος και στον κατηγορούμενο-αναιρεσείοντα ή στο συνήγορό του. Η περικοπή των πρακτικών, κατά την οποία ο Πρόεδρος ρώτησε τον κατηγορούμενο αν έχει να προσθέσει τίποτε για την υπεράσπισή του, εμπίπτει στην κατά το άρθρο 368 του ΚΠοινΔ συμπληρωματική διασάφηση ή εξέταση. Αναιρεί και παραπέμπει.
ΑΡΙΘΜΟΣ 1253/2013
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
Ζ' ΠΟΙΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Σπυρίδωνα Μιτσιάλη, Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, Ιωάννη Γιαννακόπουλο-Εισηγητή, Ειρήνη Κιουρκτσόγλου-Πετρουλάκη, Βασίλειο Καπελούζο και Πάνο Πετρόπουλο, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 2 Οκτωβρίου 2013, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Γεωργίου Παντελή (γιατί κωλύεται η Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου) και του Γραμματέως Χρήστου Πήτα, για να δικάσει την αίτηση του αναιρεσείοντα - κατηγορουμένου Π. Π. του Θ., κατοίκου ... που εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Μιχαήλ Ρέλλο, περί αναιρέσεως της 1962-1963/2012 αποφάσεως του Πενταμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης.
Το Πενταμελές Εφετείο Θεσσαλονίκης, με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτή, και ο αναιρεσείων - κατηγορούμενος ζητεί την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 25 Φεβρουαρίου 2013 αίτησή του, η οποία καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 318/2013.
Αφού άκουσε
Τον πληρεξούσιο δικηγόρο του αναιρεσείοντα, που ζήτησε όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά και τον Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου, που πρότεινε να απορριφθεί η προκείμενη αίτηση αναίρεσης,
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Από τις διατάξεις του άρθρου 369 παρ. 1, 3 του ΚΠοινΔ, προκύπτει ότι μετά τη λήξη της αποδεικτικής διαδικασίας δίδεται υποχρεωτικά ο λόγος στον κατηγορούμενο ή το συνήγορό του για την ενοχή και έπειτα για την ποινή. Η παράβαση της διατάξεως αυτής, ως αναφερομένη στην υπεράσπιση του κατηγορουμένου και στην άσκηση των δικαιωμάτων που του παρέχονται από το νόμο και την ΕΣΔΑ, μεταξύ των οποίων και το δικαίωμά του να δοθεί σ' αυτόν ο λόγος για την ενοχή του, επιφέρει απόλυτη ακυρότητα κατά το άρθρο 171 παρ. 1 δ του ΚΠοινΔ, που ιδρύει τον από το άρθρο 510 παρ. 1 Α του ΚΠοινΔ λόγο αναιρέσεως. Στην προκειμένη περίπτωση, όπως προκύπτει από τα πρακτικά της δίκης κατά την οποία εκδόθηκε η προσβαλλόμενη 1962-1963/2012 απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης, μετά την πρόταση του Εισαγγελέα της έδρας ως προς την ενοχή του κατηγορουμένου - αναιρεσείοντος, δεν δόθηκε ο λόγος στον τελευταίο, ο οποίος ήταν παρών, ή στο συνήγορό του, αλλά το δικαστήριο προέβη, στη συνέχεια, στην έκδοση της προσβαλλόμενης αποφάσεώς του, με την οποία κήρυξε αυτόν ένοχο υπεξαιρέσεως ιδιαίτερα μεγάλης αξίας κατ` εξακολούθηση από διαχειριστή ξένης περιουσίας με την επιβαρυντική περίπτωση του ν. 1608/1950, με τα ελαφρυντικά της ειλικρινούς μετάνοιας, της καλής συμπεριφοράς για σχετικά μεγάλο χρονικό διάστημα μετά την πράξη και του προτέρου εντίμου βίου, και του επέβαλε ποινή φυλακίσεως τριών ετών, ανασταλείσα. Η περικοπή των πρακτικών, κατά την οποία ο Πρόεδρος ρώτησε τον κατηγορούμενο αν έχει να προσθέσει τίποτε για την υπεράσπισή του και ο κατηγορούμενος απάντησε "όταν βρέθηκα στην κλινική με σοβαρά προβλήματα υγείας κατέβαλα το ποσό κάτω από συναισθηματική φόρτιση", δεν αναφέρεται στην εκπλήρωση της υποχρεώσεως του διευθύνοντος τη συζήτηση, που απορρέει από το άρθρο 369 του ΚΠοινΔ, να δώσει το λόγο στον κατηγορούμενο μετά τη λήξη της αποδεικτικής διαδικασίας για να υπερασπισθεί τον εαυτό του έναντι της κατηγορίας που του αποδίδεται, αλλ' εμπίπτει στην κατά το άρθρο 368 του ΚΠοινΔ συμπληρωματική διασάφηση ή εξέταση.
Συνεπώς, επήλθε απόλυτη ακυρότητα της διαδικασίας στο ακροατήριο του Δικαστηρίου της ουσίας και πρέπει, κατά τον, από το άρθρο 510§1 στοιχ. Α' του ΚΠοινΔ, βάσιμο δέκατο λόγο της υπό κρίση αιτήσεως, να αναιρεθεί η προσβαλλόμενη απόφαση και να παραπεμφθεί η υπόθεση για νέα συζήτηση στο ίδιο δικαστήριο, του οποίου είναι δυνατή η συγκρότηση από δικαστές άλλους, εκτός εκείνων που δίκασαν προηγουμένως (άρθρο 519 ΚΠοινΔ), παρέλκει δε, μετά ταύτα, η έρευνα των λοιπών λόγων αναιρέσεως.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΑΝΑΙΡΕΙ την 1962-1963/2012 απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης. Και
ΠΑΡΑΠΕΜΠΕΙ την υπόθεση για νέα συζήτηση στο ίδιο Δικαστήριο, συγκροτούμενο από δικαστές άλλους, από εκείνους που δίκασαν προηγουμένως.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 9 Οκτωβρίου 2013.
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα, σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριο του, στις 23 Οκτωβρίου 2013.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ