Θέμα
Αιτιολογίας επάρκεια, Υπεξαγωγή εγγράφων.
Περίληψη:
Υπεξαγωγή εγγράφων. Λόγος αναιρέσεως για έλλειψη ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας. Απορρίπτει αίτηση.
Αριθμός 2268/2009
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
ΣΤ' ΠΟΙΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Εμμανουήλ Καλούδη, Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, Αιμιλία Λίτινα, Ανδρέα Τσόλια-Εισηγητή, Ιωάννη Παπουτσή και Ανδρέα Δουλγεράκη, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 20 Ιανουαρίου 2009, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Ιωάννη Χρυσού (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας) και της Γραμματέως Πελαγίας Λόζιου, για να δικάσει την αίτηση του αναιρεσείοντος-κατηγορουμένου ..., που εκπροσωπήθηκε από την πληρεξουσία δικηγόρο του Γεωργία Βασιλείου, για αναίρεση της 8691/2007 αποφάσεως του Τριμελούς Εφετείου Αθηνών, με πολιτικώς ενάγουσα την ..., που δεν παρέστη στο ακροατήριο. Το Τριμελές Εφετείο Αθηνών, με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτή, και ο αναιρεσείων-κατηγορούμενος, ζητεί την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 14 Φεβρουαρίου 2008 αίτησή του αναιρέσεως, η οποία καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 414/2008.
Αφού άκουσε Την πληρεξουσία δικηγόρο του αναιρεσείοντος, που ζήτησε όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά και τον Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να απορριφθεί η προκείμενη αίτηση αναίρεσης.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Επειδή, κατά την έννοια του άρθρου 222 του Ποινικού Κώδικα, για τη θεμελίωση του εγκλήματος της υπεξαγωγής εγγράφου, που είναι έγκλημα υπαλλακτικώς μικτό, με προστατευόμενο αντικείμενο το έγγραφο ως μέσο αποδεικτικό, απαιτούνται α) έγγραφο δημόσιο ή ιδιωτικό κατά την έννοια του άρθρου 13 εδ. γ' του ΠΚ, προορισμένο ή πρόσφορο, έστω και ως δικαστικό τεκμήριο, να αποδείξει γεγονός που έχει έννομη σημασία, β) απόκρυψη, βλάβη ή καταστροφή του εγγράφου, γ) ο δράστης να μην είναι κύριος ή αποκλειστικός κύριος του εγγράφου ή να είναι μεν κύριος αυτού αλλά να έχει υποχρέωση κατά τις διατάξεις του Αστικού Κώδικα προς παράδοση ή επίδειξη σε άλλον και δ) ο δράστης να ενήργησε προς τον σκοπό της βλάβης τρίτου, δηλαδή του κυρίου ή συγκυρίου του εγγράφου ή αυτού που δικαιούται απλώς στην επίδειξη ή παράδοση του, αδιάφορα αν επιτεύχθηκε ο σκοπός αυτός, αφού το έγκλημα τούτο είναι αφηρημένης διακινδυνεύσεως, που αποσκοπεί στην αχρήστευση του εγγράφου ως αποδεικτικού μέσου, χωρίς να προσαπαιτείται και η επίτευξη βλάβης, η οποία μπορεί να είναι περιουσιακή, αλλά αρκεί και η δικονομική, λόγω δυσχεράνσεως της αποδείξεως με άλλα μέσα και να αφορά οποιοδήποτε πρόσωπο. Εξάλλου, η καταδικαστική απόφαση έχει την απαιτούμενη από τα άρθρα 93 παρ. 3 του Συντάγματος και 139 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, η έλλειψη της οποίας ιδρύει τον από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ' του ίδιου Κώδικα λόγο αναιρέσεως, όταν εκτίθενται σ' αυτή με πληρότητα, σαφήνεια και χωρίς αντιφάσεις ή λογικά κενά τα πραγματικά περιστατικά, που αποδείχθηκαν από την ακροαματική διαδικασία και συγκροτούν την αντικειμενική και υποκειμενική υπόσταση του εγκλήματος, για το οποίο κηρύχθηκε ένοχος ο κατηγορούμενος, τα αποδεικτικά μέσα από τα οποία προέκυψαν αυτά και οι σκέψεις με τις οποίες έγινε η υπαγωγή των περιστατικών αυτών στην ουσιαστική ποινική διάταξη που εφαρμόσθηκε. Στην προκειμένη περίπτωση με την προσβαλλόμενη 8691/2007 απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Αθηνών, που δίκασε σε δεύτερο βαθμό καταδικάστηκε ο αναιρεσείων ως υπαίτιος του εγκλήματος της υπεξαγωγής εγγράφων σε ποινή φυλακίσεως οκτώ (8) μηνών, η εκτέλεση της οποίας ανεστάλη για μία τριετία. Ειδικότερα το Δικαστήριο κήρυξε τον αναιρεσείοντα ένοχο του ότι "στην ..., στις 16 Απριλίου 2002, με σκοπό να βλάψει άλλον απέκρυψε έγγραφα των οποίων δεν είναι κύριος, και ειδικότερα, στον πιο πάνω τόπο και χρόνο, αν και η εγκαλούσα ..., επιδίδοντας του την από 11.4.2002 εξώδικη διαμαρτυρία - πρόσκληση της, τον καλούσε να της παραδώσει, εντός πενθημέρου από της επιδόσεως, τα εμπορικά βιβλία της ατομικής επιχείρησης της, με έδρα την ... (...), μεταξύ των οποίων συμπεριλαμβάνονταν και τα βιβλία απογραφών, ισολογισμού της εταιρείας και τα μηνιαία ισοζύγια τεταρτοβαθμίων λογαριασμών από Ιανουάριο του έτους 1999, και των οποίων η εγκαλούσα ήταν κυρία, αυτός, αν και ήταν λογιστής της εν λόγω επιχείρησης, τα απέκρυψε και αρνήθηκε να παραδώσει στην εγκαλούσα, με σκοπό να την βλάψει". Για να καταλήξει στην ως άνω καταδικαστική του κρίση του Τριμελές Εφετείο Θεσσαλονίκης δέχθηκε, κατά την αναιρετικώς ανέλεγκτη περί των πραγμάτων κρίση του, μετά από εκτίμηση και αξιολόγηση των αναφερόμενων κατ' είδος αποδεικτικών μέσων, όπως προκύπτει από το αιτιολογικό σε συνδυασμό με το διατακτικό της προσβαλλόμενης 8691/2007 αποφάσεως του τα εξής πραγματικά περιστατικά: "Ο κατηγορούμενος, ο οποίος ασκεί το επάγγελμα του λογιστή, είχε αναλάβει να παρέχει αντί αμοιβής τις λογιστικές και φοροτεχνικές του γνώσεις στην ατομική επιχείρηση που ασκούσε η εγκαλούσα και πολιτικώς ενάγουσα, ..., που είχε αντικείμενο την εμπορία ειδών υγιεινής. Η συνεργασία τους διήρκεσε μέχρι το τέλος του 2001. Τον Απρίλιο του 2002, η εγκαλούσα πληροφορήθηκε από την Δ.Ο.Υ. ..., ότι ο κατηγορούμενος δεν είχε υποβάλει περιοδικές μηνιαίες δόσεις Φ.Π.Α. από το Δεκέμβριο του 2000, ούτε εκκαθαριστικές δηλώσεις Φ.Π.Α. για τα έτη 2000 και 2001. Μετά από αυτά, η εγκαλούσα με την από 11.4.2002 έγγραφη δήλωση της ζήτησε από τον κατηγορούμενο να ρυθμίσει τις παραπάνω παραλείψεις του, συγχρόνως δε τον καλούσε να της αποδώσει μέσα σε ένα πενθήμερο τα εμπορικά βιβλία της επιχείρησης, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονταν το βιβλίο απογραφών, το βιβλίο ισολογισμού της επιχειρήσεως της και τα μηνιαία ισοζύγια τεταρτοβαθμίων λογαριασμών από τον Ιανουάριο του 1999, των οποίων αυτή ήταν κυρία. Παρόλα αυτά, ο κατηγορούμενος αρνήθηκε την απόδοση των βιβλίων αυτών, τα οποία απέκρυψε, με σκοπό να βλάψει την εγκαλούσα. Η παραπάνω συμπεριφορά του κατηγορουμένου πληροί την αντικειμενική και την υποκειμενική υπόσταση του εγκλήματος της υπεξαγωγής εγγράφων, η οποία του αποδίδεται με το κατηγορητήριο, γι' αυτό και πρέπει να κηρυχθεί αυτός ένοχος αυτής". Με αυτά που δέχθηκε το Τριμελές Εφετείο διέλαβε στην προσβαλλόμενη ως άνω απόφαση του την απαιτούμενη ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, αφού εκθέτει σ' αυτή με σαφήνεια, πληρότητα και χωρίς αντιφάσεις τα πραγματικά περιστατικά που προέκυψαν από την αποδεικτική διαδικασία, τις αποδείξεις από τις οποίες πείστηκε, καθώς και τις σκέψεις με τις οποίες υπήγαγε τα πραγματικά περιστατικά που δέχθηκε, στις ως άνω ουσιαστικές ποινικές διατάξεις που ορθώς εφάρμοσε και δεν παρεβίασε ούτε ευθέως ούτε εκ πλαγίου. Οι αιτιάσεις του αναιρεσείοντος που προβάλλονται με τον μοναδικό από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ' του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, ότι δεν καθορίζεται ο σκοπός της βλάβης της εγκαλούσας, την οποία (εγκαλούσα) εκείνος καλούσε επανειλημμένως να παραλάβει τα έγγραφα και ότι την είχε ενημερώσει ότι διέκοψε την παροχή των υπηρεσιών του προς αυτήν, είναι απορριπτέες ως αβάσιμες, καθ' όσον ανάγονται στη μη αιτιολόγηση του σκοπού της βλάβης της εγκαλούσας, αφού με σαφήνεια αναφέρεται ότι αποδείχθηκε ότι ο αναιρεσείων με σκοπό τη βλάβη της τελευταίας δεν της απέδωσε τα ως άνω έγγραφα, καθ' όσον δε ανάγονται στην αναιρετικά ανέλεγκτη κρίση των αποδείξεων από το δικαστήριο της ουσίας, είναι απαράδεκτες. Ενόψει όλων των ανωτέρω ο από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ,' του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας μοναδικός λόγοι αναιρέσεως, με τον οποίο υποστηρίζονται τα αντίθετα, είναι αβάσιμος και κατ' ακολουθίαν πρέπει να απορριφθεί στο σύνολό της η αίτηση αναιρέσεως και να καταδικασθεί ο αναιρεσείων στα έξοδα της ποινικής διαδικασίας (άρθρο 583 παρ.1 ΚΠΔ). ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ
Απορρίπτει την 47/14 Φεβρουαρίου 2008 αίτηση του ... για αναίρεση της 8691/2007 αποφάσεως του Τριμελούς Εφετείου Αθηνών (Πλημμελημάτων). Και
Καταδικάζει τον αναιρεσείοντα στα έξοδα της ποινικής διαδικασίας, που ανέρχονται σε διακόσια είκοσι ευρώ (220 €).
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 16 Ιουνίου 2009.
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στις 24 Νοεμβρίου 2009.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ