Θέμα
Αναιρέσεως απαράδεκτο, Αοριστία λόγου αναιρέσεως, Επανάληψη διαδικασίας.
Περίληψη:
Απορρίπτει ως απαράδεκτη την αίτηση λόγω αοριστίας των προβαλλομένων με αναίρεση λόγων ελλείψεως ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας του απορριπτικού αιτήσεως επαναλήψεως της διαδικασίας βουλεύματος του Συμβουλίου Εφετών Αθηνών, αίτηση που είχε ασκήσει η αιτούσα υπέρ του θανόντος πατρός της, καταδικασθέντος αμετακλήτως με 4 αποφάσεις του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών (ΑΠ 2212/2006, ΑΠ 2098/08, 795/08). Απορρίπτει.
ΑΡΙΘΜΟΣ 360/2009
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
Z' ΠΟΙΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ - ΣΕ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Γρηγόριο Μάμαλη, Αντιπρόεδρο Αρείου Πάγου, Νικόλαο Ζαΐρη και Κωνσταντίνο Φράγκο - Εισηγητή, Αρεοπαγίτες.
Με την παρουσία και του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Ανδρέα Ζύγουρα (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας) και του Γραμματέα Χρήστου Πήτα.
Συνήλθε σε Συμβούλιο στο Κατάστημά του στις 14 Ιανουαρίου 2009, προκειμένου να αποφανθεί για την αίτηση της αναιρεσείουσας - κατηγορουμένης ..., που δεν παραστάθηκε, περί αναιρέσεως του υπ' αριθμ. 1158/2008 βουλεύματος του Συμβουλίου Εφετών Αθηνών.
Το Συμβούλιο Εφετών Αθηνών, με το ως άνω βούλευμά του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτό, και η αναιρεσείουσα - κατηγορούμενη ζητεί τώρα την αναίρεση του βουλεύματος τούτου, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 22 Σεπτεμβρίου 2008 αίτησή του αναιρέσεως, η οποία καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 1546/2008.
Έπειτα ο Αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου Ανδρέας Ζύγουρας εισήγαγε για κρίση στο Συμβούλιο τη σχετική δικογραφία με την πρόταση του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Βασιλείου Μαρκή με αριθμό 487/17.10.2008, στην οποία αναφέρονται τα ακόλουθα:
Εισάγω στο Δικαστήριό σας (σε Συμβούλιο) την προκειμένη δικογραφία και εκθέτω τα εξής:
Ι. Η ..., κάτοικος ..., με την από 17-4-2008 αίτησή της, υπέρ του κατηγορουμένου πατέρα της ..., ζήτησε την επανάληψη της διαδικασίας, που είχε περατωθεί με την έκδοση των 110343/26-11-1998, 17376/9-2-1999, 12576/21-12-1999 και 124524/7-11-2001 αμετάκλητων καταδικαστικών αποφάσεων του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών, όμως το Συμβούλιο Εφετών Αθηνών με το 1158/2008 βούλευμα απέρριψε την αίτηση (βλ. αίτηση και βούλευμα).
ΙΙ. Το βούλευμα αυτό επιδόθηκε νομοτύπως στην με αιτούσα την 1-8-2008, στον δε αντίκλητό της δικηγόρο Γεώργιο Μουτζαλιά στις 10-9-2008 (βλ. σχετικά αποδεικτικά). Στις 22-9-2008, ημέρα Δευτέρα η αιτούσα ... δήλωσε ότι ασκεί αναίρεση κατά του 1158/2008 βουλεύματος του Συμβουλίου Εφετών Αθηνών και έτσι συντάχθηκε η με αριθμό 155/22-9-2008 έκθεση αναίρεσης (βλ. έκθεση).
ΙΙΙ. Από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 148 έως 153, 473 παρ. 2, 474 παρ. 2, 476 παρ. 1, 509 παρ. 1 και 510 του ΚΠΔ προκύπτει ότι, για το κύρος και κατ'ακολουθία το παραδεκτό της αίτησης αναίρεσης κατά απόφασης, πρέπει στη δήλωση άσκησής της να περιέχονται κατά τρόπο σαφή και ορισμένο οι λόγοι για τους οποίους ασκείται. Αν δεν περιέχεται σ' αυτή ένας τουλάχιστον λόγος από τους αναφερόμενους περιοριστικά στο άρθρο 510 ΚΠΔ, αν πρόκειται για απόφαση και 484 ΚΠΔ, αν πρόκειται για βούλευμα, λόγους αναίρεσης, η αίτηση είναι απαράδεκτη χωρίς άλλη έρευνα. Απλή παράθεση του κειμένου της σχετικής διάταξης που προβλέπει το λόγο αναίρεσης, χωρίς αναφορά των περιστατικών που θεμελιώνουν την επικαλουμένη πλημμέλεια, δεν αρκεί (βλ. και ΑΠ 2212/2006).
IV. Στη προκειμένη περίπτωση, στην αίτηση αναίρεσης, ως λόγος αναίρεσης προβάλλεται η έλλειψη της επιβεβλημένης αιτιολογίας και μάλιστα για δύο (2) επιμέρους λόγους: 1ον "διότι λόγος αναιρέσεως του βουλεύματος είναι κατ'άρθρον 484 παρ.1 περίπτωση (ε) Κωδ.Ποιν.Δικονομίας η έλλειψις της επιβεβλημένης κατ'άρθρον 139 του Κωδ.Ποιν.Δικονομίας και υπό του Συντάγματος αξιουμένης αιτιολογίας δι ών αι αποφάσεις και τα βουλεύματα των δικαστηρίων πρέπει να είναι ειδικώς και εμπεριστατωμένως ητιολογημένα.
Εν προκειμένω το προσβαλλόμενο βούλευμα δεν απεφήνατο ητιολογημένως δια την απόρριψη της περιλαμβανομένης αιτιάσεως δια την επανάληψιν της δι αμετακλήτου αποφάσεως περατωθείσα ποινική διαδικασία προς το συμφέρον του επί πλημμελήματι καταδικασθέντος πατρός μου ... και δυνάμει των αμετακλήτων 110343/98 , 17376/99, 125767/99 και 124524/01 του Μονομελούς Πλημμελιοδικείου Αθηνών παράβαση του άρθρου 79 του Νόμου 5960 χρεωκοπία και 2ον διότι το προσβαλλόμενον βούλευμα απεφήνατο μεταξύ των άλλων οτι : "στην Εισαγγελική πρόταση αναφέρονται λεπτομερώς τα περιστατικά και οι λόγοι εκ των οποίων προκύπτει οτι οι βεβαιώσεις αυτές δεν είναι νέες αποδείξεις", και ενώ εγένετο δεκτή η Εισαγγελική πρόταση χωρίς εν αυτή να γίνεται και εκτίθενται οι λόγοι εξ ων ήχθη εις τον σχηματισμόν της κρίσεως του , οτι ούτε νέες είναι,ούτε πρόκειται περί αλληθών χωρίς να εκτίθενται σαφώς πλήρως και ορισμένως τα πραγματικά περιστατικά τα αποδειχθέντα εξ ών να συναχθεί καθισταμένου εφικτού υπό του Αρείου Πάγου ελέγχου της ορθής εφαρμογής του άρθρου 525 Κωδ. Ποιν.Δικονομίας, καθόσον δεν εκτίθενται δια του προσβαλλόμενου βουλεύματος εάν ήσαν γνωστά εις το εκδόσαν τις καταδικαστικές αποφάσεις Δικαστήριον τα υπ' εμού προσκομισθέντα και επιδειχθέντα νέα στοιχεία" (βλ. έκθεση αναίρεσης).
Σε σχέση με τον 1ο λόγο δεν προσδιορίζει η αιτούσα, σε τι ακριβώς συνίσταται η έλλειψη της ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας και από ποιές παραδοχές του προσβαλλομένου βουλεύματος, στο οποίο πάντως παρατίθεται αιτιολογία προκύπτει η έλλειψη αυτή, αλλά περιορίζεται στην επίκληση του άρθρου 139 ΚΠΔ. Ενώ σε σχέση με τον 2ο λόγο, δεν προσδιορίζονται οι παραδοχές της ενσωματωμένης στο προσβαλλόμενο βούλευμα Εισαγγελικής πρότασης, με νόμιμη αναφορά στην οποία, εκδόθηκε το βούλευμα, ώστε να κριθεί αν οι παραδοχές αυτές, στοιχειοθετούν την προσήκουσα κατά το άρθρο 93 του Συντάγματος και 139 ΚΠΔ αιτιολογία. Πρέπει συνεπώς η κρινομένη αίτηση αναίρεσης να απορριφθεί ως απαράδεκτη και να καταδικαστεί η αναιρεσείουσα στα δικαστικά έξοδα.
Για τους λόγους αυτούς
Π ρ ο τ ε ί ν ω
Ι. Να απορριφθεί η με αριθμό 155/22-9-2008 αίτηση αναίρεσης, που ασκήθηκε από την ..., κάτοικο ... κατά του 1158/2008 βουλεύματος του Συμβουλίου Εφετών Αθηνών και
ΙΙ. Να επιβληθούν τα δικαστικά έξοδα στην αναιρεσείουσα.
Αθήνα 13 Οκτωβρίου 2008
Ο Αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου Βασίλειος Μαρκής
Αφού άκουσε τον Αντεισαγγελέα, που αναφέρθηκε στην παραπάνω εισαγγελική πρόταση και έπειτα αποχώρησε και αφού διαπιστώθηκε από την επί του φακέλου της δικογραφίας σημείωση του Γραμματέα της Εισαγγελίας του Αρείου Πάγου, ότι ειδοποιήθηκε, νομίμως και εμπροθέσμως, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 476 παρ. 1 ΚΠΔ, ο αντίκλητος της αναιρεσείουσας.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 528 παρ.1 ΚΠοινΔ, κατά της αποφάσεως του Συμβουλίου των Εφετών που επιλαμβάνεται, κατά το άρθρο αυτό, της αιτήσεως επαναλήψεως της διαδικασίας, επιτρέπεται το ένδικο μέσο της αναιρέσεως, στον εισαγγελέα και εκείνον που ζήτησε την επανάληψη, κατά τα άρθρα 484 και 485. Από τα τελευταία αυτά άρθρα προκύπτει ότι αρμόδιο να κρίνει την αναίρεση αυτή είναι το ποινικό τμήμα του Αρείου Πάγου, που συνεδριάζει με τριμελή σύνθεση ως συμβούλιο και ότι ως λόγοι αναιρέσεως προβάλλονται εκείνοι που δίδονται κατά βουλεύματος. Εξάλλου, κατά τη διάταξη του άρθρου 474 παρ.2 ΚΠοινΔ, η οποία εφαρμόζεται σε όλα τα ένδικα μέσα κατά αποφάσεων και βουλευμάτων, στην έκθεση που περιέχει τη δήλωση ασκήσεως ενδίκου μέσου, πρέπει, να διατυπώνονται κατά τρόπο σαφή και ορισμένο οι λόγοι για τους οποίους αυτό ασκείται. Διαφορετικά, αν δεν περιέχεται σε αυτή ένας τουλάχιστον λόγος από τους αναφερόμενους περιοριστικά στο άρθρο 484 ΚΠοινΔ, όταν πρόκειται για βούλευμα, η αίτηση αναιρέσεως είναι απαράδεκτη κατά το άρθρο 476 παρ.1 ΚΠοινΔ και απορρίπτεται χωρίς άλλη έρευνα. Από την ανωτέρω αξίωση του νόμου, να είναι, δηλαδή, σαφείς και ορισμένοι οι αναιρετικοί λόγοι, δεν εξαιρείται και ο προβλεπόμενος στο ανωτέρω άρθρο 484 παρ 1 στοιχ. δ' ΚΠοινΔ λόγος της ελλείψεως ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας, που επιβάλλεται από τα άρθρα 93 παρ 3 του Συντάγματος και 139 του ΚΠοινΔ. Απλή παράθεση του κειμένου της σχετικής διατάξεως δεν αρκεί, αλλά απαιτείται να προσδιορίζονται συγκεκριμένα περιστατικά που θεμελιώνουν την επικαλούμενη νομική πλημμέλεια. Ειδικότερα, για το ορισμένο του λόγου αυτού πρέπει, α) αν ελλείπει παντελώς η αιτιολογία, να προτείνεται με την αίτηση αναιρέσεως η ανυπαρξία αυτής, σε σχέση με συγκεκριμένο η συγκεκριμένα κεφάλαια της αποφάσεως, στα οποία αναφέρεται η εν λόγω αιτίαση και β) αν υπάρχει αιτιολογία, αλλά δεν είναι ειδική και εμπεριστατωμένη, να προσδιορίζεται, επιπλέον, σε τι ακριβώς συνίσταται η έλλειψη αυτή, αναφορικώς προς το συγκεκριμένο ή τα συγκεκριμένα πληττόμενα κεφάλαια της αποφάσεως (ΟλΑΠ 2/2002, 19/2001).
Οι ανύπαρκτοι δε λόγοι αναιρέσεως και οι εξομοιούμενοι με αυτούς ασαφείς και αόριστοι λόγοι, που είναι ανεπίδεκτοι δικαστικής εκτιμήσεως, δε μπορούν να ερευνηθούν αυτεπάγγελτα από τον 'Αρειο Πάγο, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 484 παρ. 2 και 511 του ΚΠοιν.Δ., οι οποίες προϋποθέτουν το παραδεκτό της αιτήσεως αναιρέσεως. (ΟλΑΠ 2/2002).
Στην προκείμενη περίπτωση, η ένδικη αίτηση αναιρέσεως στρέφεται κατά του με αριθ. 1158/2008 βουλεύματος του Συμβουλίου Εφετών Αθηνών, με το οποίο απορρίφθηκε, μετά από ουσιαστική έρευνα, η από 17-4-2008 αίτηση της αναιρεσείουσας, για, κατ' άρθρο 525 ΚΠοινΔ, επανάληψη της διαδικασίας που περατώθηκε με τις αμετάκλητες με αριθμούς 110343/1998, 17376/1999, 125767/1999 και 124524/2001 αποφάσεις του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών, οι οποίες καταδίκασαν τον ήδη αποβιώσαντα πατέρα της αναιρεσείουσας ... για τα σε αυτές πλημμελήματα. Στην αίτηση αυτή, η οποία ασκήθηκε με δήλωση της αναιρεσείουσας ενώπιον του αρμοδίου γραμματέα του Εφετείου Αθηνών, (έκθεση 155/22-9-2008), ζητείται η αναίρεση του ανωτέρω βουλεύματος για τους εξής λόγους, κατά λέξη: "1ον διότι λόγος αναιρέσεως του βουλεύματος είναι κατ' άρθρον 484 παρ. 1 περίπτωση (ε) Κωδ. Ποιν. Δικονομίας η έλλειψις της επιβεβλημένης κατ' άρθρον 139 του Κώδ. Ποιν. Δικονομίας και υπό του Συντάγματος αξιουμένης αιτιολογίας δι ων αι αποφάσεις και τα βουλεύματα των δικαστηρίων πρέπει να είναι ειδικώς και εμπεριστατωμένως ητιολογημένα.
Εν προκειμένω το προσβαλλόμενο βούλευμα δεν απεφήνατο ήτιολογημένως δια την απόρριψη της περιλαμβανομένης αιτιάσεως δια την επανάληψιν της δι αμετακλήτου αποφάσεως περατωθείσα ποινική διαδικασία προς το συμφέρον του επί πλημμελήματι καταδικασθέντος πατρός μου ... και δυνάμει των αμετακλήτων 110343/98, 17376/99, 125767/99 και 124524/01 του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών παράβαση του άρθρου 79 του Νόμου 5960 χρεωκοπία και 2ον διότι το προσβαλλόμενον βούλευμα απεφήνατο μεταξύ των άλλων ότι: "στην Εισαγγελική πρόταση αναφέρονται λεπτομερώς τα περιστατικά και οι λόγοι εκ των οποίων προκύπτει ότι οι βεβαιώσεις αυτές δεν είναι νέες αποδείξεις", και ενώ εγένετο δεκτή η Εισαγγελική πρόταση χωρίς εν αυτή να γίνεται και εκτίθενται οι λόγοι εξ ων ήχθη εις τον σχηματισμόν της κρίσεως του, ότι ούτε νέες είναι, ούτε πρόκειται περί αλληθών χωρίς να εκτίθενται σαφώς πλήρως και ορισμένως τα πραγματικά περιστατικά τα αποδειχθέντα εξ ων να συναχθεί καθισταμένου εφικτού υπό του Αρείου Πάγου ελέγχου της ορθής εφαρμογής του άρθρου 525 Κωδ. Ποιν. Δικονομίας, καθόσον δεν εκτίθενται δια του προσβαλλομένου βουλεύματος εάν ήσαν γνωστά εις το εκδόσαν τις καταδικαστικές αποφάσεις Δικαστήριον τα υπ' εμού προσκομισθέντα και επιδειχθέντα νέα στοιχεία. Δεν εκθέτει το πληττόμενο βούλευμα τα πραγματικά περιστατικά, οι λόγοι εφ ων στηρίχθει τον σχηματισμό της κρίσεώς του, συνεπώς τα περί του αντιθέτου απεφήνατο το Δικαστικό Συμβούλιο Εφετών Αθηνών, αναιρετέα την απόφασή του κατέστησε αφού δεν εκτίθενται εν αυτώ αι δι ών ήχθη εις την τοιαύτην κρίση σκέψεις του. Διότι το Δικαστικό συμβούλιο δια του αναιρεσιβαλλομένου βουλεύματος δεξάμενο την Εισαγγελική Πρόταση έχουσα όμως ανεπαρκείς αιτιολογίας επί ζητήματος ασκούντος ουσιώδη επιρροή στην εφαρμογή του άρθρου 525 Κωδ. Ποιν. Δικονομίας".
Οι λόγοι αυτοί, σύμφωνα με τα προεκτεθέντα, είναι αόριστοι, διότι η αιτούσα δεν προσδιορίζει σε τι συνίσταται η έλλειψη της ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας, σε σχέση με συγκεκριμένα κεφάλαια του προσβαλλόμενου βουλεύματος και από ποίες παραδοχές του βουλεύματος αυτού συνάγεται η έλλειψη αυτή, ενώ δεν προσδιορίζονται στην αίτηση οι παραδοχές της ενσωματωμένης στο προσβαλλόμενο βούλευμα Εισαγγελικής προτάσεως, με νόμιμη αναφορά στην οποία, εκδόθηκε το βούλευμα αυτό, ώστε να κριθεί αν οι παραδοχές αυτές, στοιχειοθετούν την προσήκουσα κατά τα άρθρα 93 παρ. 3 του Συντάγματος και 139 του ΚΠοινΔ αιτιολογία. Επομένως, η ένδικη αίτηση, πρέπει, μετά και την, κατ' άρθρον 476 παρ.1 εδ. β ΚΠοινΔ, νόμιμη κλήτευση και μη εμφάνιση του διορισθέντος αντικλήτου της αναιρεσείουσας, για να εκθέσει τις απόψεις του, (βλ. προσαγόμενο από 16-12-2008 αποδεικτικό επιδόσεως του δικαστικού επιμελητή της Εισαγγελίας του Αρείου Πάγου ...), να απορριφθεί ως απαράδεκτη και να καταδικασθεί η αναιρεσείουσα στα δικαστικά έξοδα (άρθρα 476 παρ.1 και 583 παρ. 1 ΚΠοινΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Απορρίπτει τη με αριθ. εκθ. 155/22-9-2008 αίτηση της ... περί αναιρέσεως του με αριθ. 1158/2008 βουλεύματος του Συμβουλίου Εφετών Αθηνών. Και
Καταδικάζει την αναιρεσείουσα στα δικαστικά έξοδα, που ανέρχονται σε διακόσια είκοσι (220) ευρώ.
Κρίθηκε και αποφασίστηκε στην Αθήνα στις 4 Φεβρουαρίου 2009. Και,
Εκδόθηκε στην Αθήνα στις 10 Φεβρουαρίου 2009.-
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ