Θέμα
Αοριστία λόγου αναιρέσεως, Αναιρέσεων συνεκδίκαση, Κατηγορούμενος, Ψευδορκία μάρτυρα, Πρόσθετοι λόγοι.
Περίληψη:
Λόγοι αναίρεσης. Εάν είναι αόριστοι απορρίπτονται ως απαράδεκτοι. Κατηγορούμενος εκπροσωπούμενος στο Δικαστήριο από πληρεξούσιο δικηγόρο. Ο τελευταίος δεν φέρει την ιδιότητα του κατηγορουμένου επομένως δεν απαιτείται να του δίδεται ο λόγος εκ νέου μετά την αγόρευσή του και επί της επιβλητέας ποινής, εφόσον ερωτηθούν οι παρόντες συγκατηγορούμενοί του, εάν έχουν να προσθέσουν τίποτα άλλο, μετά τις αγορεύσεις των δικηγόρων τους επί των ανωτέρω ζητημάτων. Απαράδεκτο δικόγραφο πρόσθετων λόγων αναίρεσης εάν δεν κατατεθεί πριν από 15 ημέρες από τη δικάσιμο. Δεν υπολογίζεται στην προθεσμία η ημέρα κατάθεσης καθώς και η ημέρα συζήτησης. Απορρίπτει.
ΑΡΙΘΜΟΣ 1944/2008
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
A' ΠΟΙΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ - ΔΙΑΚΟΠΩΝ
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Αθανάσιο Πολυζωγόπουλο, Προεδρεύοντα Αρεοπαγίτη, ως αρχαιότερο μέλος της σύνθεσης, Δήμητρα Παπαντωνοπούλου, Βιολέττα Κυτέα, Βαρβάρα Κριτσωτάκη και Αντώνιο Αθηναίο - Εισηγητή, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 22 Ιουλίου 2008, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Μιλτιάδη Ανδρειωτέλλη και της Γραμματέως Πελαγίας Λόζιου, για να δικάσει την αίτηση των αναιρεσειόντων - κατηγορουμένων: Χ1, κατοίκου ..., Χ2 , κατοίκου ... και Χ3, κατοίκου ..., που εκπροσωπήθηκαν από τον πληρεξούσιο δικηγόρο τους Θεόδωρο Μαντά, περί αναιρέσεως της 421/2008 αποφάσεως του Τριμελούς Εφετείου Ναυπλίου. Με πολιτικώς ενάγουσα την Ψ, κάτοικο ..., που δεν παραστάθηκε. Το Τριμελές Εφετείο Ναυπλίου, με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτή, και οι αναιρεσείοντες - κατηγορούμενοι ζητούν την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στις από 26 Μαϊου (τρεις) αιτήσεις τους αναιρέσεως, καθώς και στους από 4 Ιουλίου 2008 πρόσθετους λόγους, που καταχωρίστηκαν στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 1021/2008.
Αφού άκουσε Τον πληρεξούσιο δικηγόρο των αναιρεσειόντων, που ζήτησε όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά και τον Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να απορριφθούν οι προκείμενες αιτήσεις αναίρεσης.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Επειδή, από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 148, 153, 473 παρ. 2, 476 παρ. 1, 509 παρ. 1 και 510 ΚΠΔ προκύπτει ότι, για το κύρος και κατ' ακολουθίαν το παραδεκτό της αίτησης αναίρεσης κατά αποφάσεως πρέπει στη δήλωση άσκησής της να περιέχονται κατά τρόπο σαφή και ορισμένο οι λόγοι για τους οποίους ασκείται. Αν δεν περιέχεται σ' αυτήν ένας τουλάχιστον λόγος από τους αναφερόμενους περιοριστικά στο άρθρο 510 ΚΠΔ λόγους αναίρεσης, η αίτηση απορρίπτεται ως απαράδεκτη, χωρίς άλλη έρευνα, σύμφωνα με το άρθρο 513 του ίδιου Κώδικα. Απλή παράθεση του κειμένου της σχετικής διάταξης που προβλέπει τον λόγο αναίρεσης χωρίς αναφορά των περιστατικών, που θεμελιώνουν την επικαλουμένη πλημμέλεια, δεν αρκεί ούτε μπορεί ο αορίστως διατυπούμενος στην έκθεση αναίρεσης λόγος να συμπληρωθεί με παραπομπή σ' άλλα έγγραφα. Ειδικότερα, για την πληρότητα των λόγων αναίρεσης για έλλειψη ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας, και για εσφαλμένη ερμηνεία ή εφαρμογή ουσιαστικής ποινικής διάταξης πρέπει 1) στην πρώτη περίπτωση εάν προβάλλεται ότι η αιτιολογία δεν είναι ειδική και εμπεριστατωμένη, πρέπει να προσδιορίζεται με την αναίρεση επί πλέον, σε τι ακριβώς συνίσταται η έλλειψη αυτή, ποιες είναι οι τυχόν ελλείψεις ή ασάφειες στην αιτιολογία της απόφασης ή οι αντιφατικές αιτιολογίες αυτής, σε σχέση με τις παραδοχές της ή ποια αποδεικτικά μέσα δεν λήφθηκαν υπόψη ή δεν εκτιμήθηκαν από το δικαστήριο της ουσίας (Ολ. ΑΠ 2/2002, Ολ. ΑΠ 19/2001) και 2) στη δεύτερη περίπτωση να αναφέρεται η διάταξη που παραβιάσθηκε και να προσδιορίζεται σε τι ακριβώς συνίσταται η παραβίασή της, σε σχέση με τις παραδοχές της απόφασης. Στην προκειμένη περίπτωση, με τις κρινόμενες από 26-5-2008 τρεις αιτήσεις αναίρεσης, πλήττεται η υπ' αριθμ. 421/2008 απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Πλημ/μάτων Ναυπλίου, με την οποία καταδικάσθηκαν οι αναιρεσείοντες σε φυλάκιση 4 μηνών ο Χ1 για ψευδορκία μάρτυρα σε φυλάκιση επίσης 4 μηνών, ο Χ2 για ψευδορκία μάρτυρα, και σε συνολική ποινή φυλάκισης 5 μηνών ο Χ3, για ηθική αυτουργία σε ψευδορκία μάρτυρα κατά συρροή. Οι ως άνω αναιρέσεις ασκήθηκαν με δήλωση των αναιρεσειόντων στο Γραμματέα του εκδόντος την προσβαλλομένη απόφαση και συντάχθηκαν οι με αριθμούς 6, 7 και 8/26-5-2008 εκθέσεις. Στις δηλώσεις αυτές και σε σχέση με τους λόγους αναίρεσης διαλαμβάνονται τα εξής: " ...αιτείται την αναίρεση της υπ' αριθμ. 421/16-4-2008 αποφάσεως του Τριμελούς Εφετείου Πλημ/μάτων Ναυπλίου δια τους κάτωθι ορθούς, νομίμους και βασίμους λόγους και για όσους θέλει προσθέσει νομίμως δια δικογράφου προσθέτων λόγων αναιρέσεως" αλλά και για τους ακόλουθους: 1) "Διότι η ύπερθεν απόφαση στερείται της κατά το άρθρο 93 παρ. 3 του Συντάγματος και της κατά το άρθρο 139 ΚΠΔ επιβαλλομένης ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας, άλλως περιέχει ασαφείς και αντιφατικές αιτιολογίες και τούτο τουλάχιστον όσον αφορά την επαρκή αιτιολόγηση του δόλου όπου αναφέρεται γενικώς και χωρίς να εξηγεί σε τι ακριβώς συνίσταται", 2) "Το Δικαστήριο ευθέως παραβίασε αρχές σχετικές με την εμφάνιση, εκπροσώπηση και δια την υπεράσπιση του κατηγορουμένου και την άσκηση των δικαιωμάτων που του παρέχονται και έτσι ολίσθησε σε απόλυτη ακυρότητα προβλεπομένη εις το άρθρον 171 παρ. δ ΚΠΔ", 3) "Για εσφαλμένη εφαρμογή και ερμηνεία ουσιαστικής ποινικής διάταξης". Ο πρώτος λόγος της αναιρέσεως για έλλειψη ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας, είναι εντελώς αόριστος και συνεπώς πρέπει να απορριφθεί ως απαράδεκτος, αφού δεν διαλαμβάνεται στις ανωτέρω δηλώσεις, πλην της αορίστου αναφοράς ως προς τη μη επαρκή αιτιολόγηση του δόλου από ποιες παραδοχές της προσβαλλομένης απόφασης, στην οποία πάντως παρατίθεται αιτιολογία, προκύπτει η ως άνω έλλειψη. Επίσης δεν προσδιορίζεται καθόλου ποιές είναι οι ασαφείς και αντιφατικές αιτιολογίες και ποιά πραγματικά περιστατικά από εκείνα που θεμελιώνουν την αντικειμενική και υποκειμενική υπόσταση των εγκλημάτων της ψευδορκία μάρτυρα και της ηθικής αυτουργίας στις ως άνω πράξεις για τις οποίες καταδικάσθηκαν οι αναιρεσείοντες, δεν περιλαμβάνονται στην αιτιολογία της απόφασης, αλλά ούτε ποιά αποδεικτικά μέσα δεν έλαβε υπόψη του ή δεν εκτίμησε το Δικαστήριο της ουσίας. Εξ άλλου, ο δεύτερος λόγος της αναίρεσης για απόλυτη ακυρότητα στο ακροατήριο είναι ομοίως εντελώς αόριστος και ως εκ τούτου απορριπτέος ως απαράδεκτος, αφού δεν διαλαμβάνεται στα αναιρετήρια σε τι ακριβώς συνίσταται η παράβαση της διάταξης του άρθρου 17 περ. δ ΚΠΔ, που αφορά την εμφάνιση, εκπροσώπηση, την υπεράσπιση του κατηγορουμένου και την άσκηση των δικαιωμάτων που του παρέχονται. Τέλος και ο τρίτος λόγος της αναίρεσης, για εσφαλμένη εφαρμογή και ερμηνεία ουσιαστικής ποινικής διάταξης είναι επίσης αόριστος, γι' αυτό και πρέπει να απορριφθεί και αυτός ως απαράδεκτος, γιατί δεν προσδιορίζεται ποια είναι ακριβώς η πλημμέλεια της κρίσης του Εφετείου, ούτε καθορίζεται ποια είναι η ουσιαστική ποινική διάταξη που εσφαλμένως εφαρμόσθηκε ή ερμηνεύθηκε. Επειδή ο τέταρτος λόγος της αναίρεσης του αναιρεσείοντος Σπυρίδωνος Παπαγεωργόπουλου, περί του ότι το Δικαστήριο της ουσίας υπέπεσε στην πλημμέλεια, αληθώς της απόλυτης ακυρότητας, με το να μη δοθεί ο λόγος στους πληρεξουσίους δικηγόρους αυτού, αλλά μόνο στους παρόντες κατηγορουμένους, όπως τούτο προκύπτει από τα πρακτικά της προσβαλλομένης απόφασης και ειδικότερα στις σελίδες 10 παρ. 4 (οι παρόντες κατηγορούμενοι... αρνητικά) και 14 παρ. 6 (οι παρόντες κατηγορούμενοι... ποινής), ανεξαρτήτως της αοριστίας του, καθόσον δεν εξειδικεύεται επί ποίου ζητήματος δεν δόθηκε ο λόγος στους πληρεξουσίους δικηγόρους του, είναι απορριπτέος και ως αβάσιμος. Και τούτο γιατί όπως προκύπτει από την επισκόπηση των πρακτικών της προσβαλλομένης απόφασης, και συγκεκριμένα στις προαναφερθείσες σελίδες και παραγράφους που παραπέμπει ο ως άνω αναιρεσείων, και οι οποίες αφορούν, η μεν πρώτη στις αγορεύσεις των δικηγόρων για την ενοχή ή μη των κατηγορουμένων, δόθηκε ο λόγος στους δικηγόρους του ως άνω αναιρεσείοντος ο οποίος πρέπει να λεχθεί, δεν παραστάθηκε στο Δικαστήριο, αλλά εκπροσωπήθηκε απ' αυτούς (πληρεξουσίους δικηγόρους του Αριστείδη Γαλιώτο και Χριστίνα Μελίδου, δικηγόρους ΔΣ Ναυπλίου, σύμφωνα με το άρθρο 340 παρ. 2 ΚΠΔ, όπως τούτο προκύπτει επίσης από τα πρακτικά της προσβαλλομένης απόφασης, δεν ήταν δε αναγκαίο να δοθεί εκ νέου ο λόγος σ' αυτούς ενόψει του ότι ρωτήθηκαν οι παρόντες λοιποί κατηγορούμενοι αναιρεσείοντες, εάν έχουν να προσθέσουν τίποτα για την υπεράσπισή τους, αφού ο αναιρεσείων κατηγορούμενος Χ3 δεν ήταν παρών και εκπροσωπούνταν από τους ανωτέρω πληρεξουσίους δικηγόρους τους, που δεν φέρουν την ιδιότητα του κατηγορουμένου και στους οποίους όπως ήδη αναφέρθηκε είχε δοθεί ο λόγος, για την ενοχή ή μη και αυτού, αυτοί δε ζήτησαν την απαλλαγή του. Επίσης όπως προκύπτει από τα ως άνω πρακτικά δόθηκε ο λόγος στους δικηγόρους του αναιρεσείοντος αυτού και αγορεύσουν ως προς το ύψος της ποινής, αυτοί δε ζήτησαν να επιβληθεί το ελάχιστο όριο αυτής, δεν ήταν δε αναγκαίο να δοθεί εκ νέου ο λόγος σ' αυτούς, ενόψει του ότι δόθηκε και στους παρόντες λοιπούς αναιρεσείοντες κατηγορουμένους να τοποθετηθούν ως προς το ύψος της επιβλητέας ποινής για τους ήδη αμέσως προαναφερθέντες λόγους. Επειδή, κατά τη διάταξη της παρ. 2 εδ. α του άρθρου 509 ΚΠΔ εκτός από τους λόγους που αναφέρονται στην έκθεση για την αναίρεση (άρθρα 473 παρ. 2 και 474 παρ. 2), μπορεί να προταθούν και πρόσθετοι λόγοι με έγγραφο που κατατίθεται δεκαπέντε τουλάχιστον ημέρες πριν από την ορισμένη για τη συζήτηση της αναίρεσης προθεσμία στο γραμματέα της Εισαγγελίας του Αρείου Πάγου, και συντάσσεται ατελώς σχετική έκθεση επάνω στα έγγραφα που κατατίθενται? αν δεν τηρηθεί η παραπάνω προθεσμία, οι πρόσθετοι λόγοι είναι απαράδεκτοι. Εξ άλλου, στην προαναφερθείσα προθεσμία, δεν συνυπολογίζονται, σύμφωνα με τις συνδυασμένες διατάξεις των άρθρων 108 και 241 και 242 Α.Κ., ούτε η ημέρα συζήτησης της αναίρεσης, ούτε η ημέρα κατάθεσης του εγγράφου των προσθέτων λόγων αναίρεσης στο Γραμματέα της Εισαγγελίας του Αρείου Πάγου. Στην προκειμένη περίπτωση, οι αναιρεσείοντες άσκησαν με το από 4-7-2008 έγγραφό τους, που κατατέθηκε στον Γραμματέα της Εισαγγελία του Αρείου Πάγου την 7-7-2008 και συντάχθηκε και υπογράφηκε η ταυτόχρονη σχετική έκθεση, προσθέτους λόγους αναίρεσης. Πλην όμως οι πρόσθετοι αυτοί λόγοι αναίρεσης κατατέθηκαν εκπρόθεσμα, δηλαδή όχι τουλάχιστον 15 ημέρες από τη συζήτηση των αναιρέσεών τους η οποία είχε προσδιορισθεί για την 22-7-2008, όπως τούτο προκύπτει από το έκθεμα ποινικών υποθέσεων, καθώς και από τα από 10-6-2008 αποδεικτικά επίδοσης προς τους τρεις αναιρεσείοντες και την πολιτικώς ενάγουσα Ψ να παραστούν κατά τη συζήτηση των αναιρέσεων των κατηγορουμένων, κατά την προαναφερθείσα ημερομηνία (22-7-2008), που παραδεκτώς επισκοπούνται. Και τούτο γιατί η ως άνω ημέρα της συζήτησης των αναιρέσεων, καθώς και αυτή της κατάθεσης του εγγράφου των προσθέτων λόγων αναίρεσης, δεν υπολογίζονται στην προεκτεθείσα προθεσμία των 15 ημερών, με αποτέλεσμα να έχει κατατεθεί το έγγραφο των προσθέτων λόγων αναίρεσης πριν από 14 ημέρες, ενώ για να ήταν παραδεκτό και εμπρόθεσμο θα έπρεπε, λαμβανομένου υπόψη ότι κατά το εν χρήσει ημερολόγιο του 2008 η 5η και η 6η Ιουλίου του ως άνω έτους (2008) ήταν μη εργάσιμες ημέρες (Σάββατο και Κυριακή αντίστοιχα), να κατατεθεί την 4-7-2008, ημέρα Παρασκευή. Επομένως πρέπει να απορριφθούν οι πρόσθετοι λόγοι της αναίρεσης ως απαράδεκτοι και συνακόλουθα εφόσον δεν υπάρχει άλλος λόγος αναίρεσης και οι τρεις αναιρέσεις (θα πρέπει να απορριφθούν) στο σύνολό τους και να καταδικασθούν οι αναιρεσείοντες στα δικαστικά έξοδα (άρθρο 583 ΚΠΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ τις από 26-5-2008 αιτήσεις και τους από 4-7-2008 προσθέτους λόγους του Χ1, Χ2 και Χ3 για αναίρεση της υπ' αριθμ. 421/2008 απόφασης του Τριμελούς Εφετείου Πλημ/μάτων Ναυπλίου. Και
ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ καθένα από τους αναιρεσείοντες στα δικαστικά έξοδα που ανέρχονται σε διακόσια είκοσι (220) ευρώ.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 25 Ιουλίου 2008. Και
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα, σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, στις 31 Ιουλίου 2008.
Ο ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ