Θέμα
Πολιτικός ενάγων, Σημαντικά αίτια, Αναβολή συζήτησης.
Περίληψη:
Η κατά το άρθρο 178 Κ.Π.Δ. απαρίθμηση των αποδεικτικών μέσων κατά την ποινική διαδικασία είναι ενδεικτική και αφορά τα κυριότερα μόνον απ’ αυτά χωρίς να αποκλείει τα άλλα. Η κατάθεση του πολιτικώς ενάγοντος ο οποίος, είναι μεν διάδικος κατά την ποινική διαδικασία, είναι όμως και βασικός μάρτυς κατηγορίας δεν αποτελεί ιδιαίτερο είδος αποδεικτικού μέσου και συνιστά μαρτυρία, δεν είναι δε αναγκαίο ως τοιαύτη, να μνημονεύεται ειδικά στην αιτιολογία, μεταξύ των αποδεικτικών μέσων που έλαβε υπ’ όψη του το δικαστήριο, όταν μάλιστα προκύπτει με βεβαιότητα από το όλο περιεχόμενο αυτής (αιτιολογίας), ότι ελήφθη υπ’ όψη από το δικαστήριο και η κατά-θεση του πολιτικώς ενάγοντος
Αριθμός 1872/2007
Το Δικαστήριο του Αρείου Πάγου
Ε' Ποινικό Τμήμα
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Ηρακλή Κωνσταντινίδη, Αντιπρόεδρο Αρείου Πάγου, Κωνσταντίνο Κούκλη, Ελευθέριο Νικολόπουλο, Αναστάσιο Λιανό και Βιολέττα Κυτέα - Εισηγήτρια, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 21 Σεπτεμβρίου 2007, με τη παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Αντωνίου Μύτη, (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας) και της Γραμματέως Ευδοκίας Φραγκίδη, για να δικάσει την αίτηση των αναιρεσειόντων - κατηγορουμένων: 1) χ1 και 2) χ2, οι οποίοι εκπροσωπήθηκαν από τον πληρεξούσιο δικηγόρο τους Αθανάσιο Ζαχαριάδη, για αναίρεση της υπ' αριθμ. 4781/2007 απόφασης του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Θεσσαλονίκης, με πολιτικώς ενάγοντα τον ψ1, ο οποίος δεν παραστάθηκε στο ακροατήριο.
Το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Θεσσαλονίκης, με την ως άνω απόφασή του, διέταξε όσα αναφέρονται σ' αυτή, και οι αναιρεσείοντες - κατηγορούμενοι, ζητούν τώρα την αναίρεση της απόφασης αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 2 Ιουλίου 2007 αίτησή τους αναιρέσεως, η οποία καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 1314/2007.
Αφού άκουσε τον πληρεξούσιο των αναιρεσειόντων- κατηγορουμένων, που με προφορική ανάπτυξη ζήτησε όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά και τον Αντεισαγγελέα ο οποίος πρότεινε να γίνει δεκτή η προκείμενη αίτηση αναίρεσης.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Η απαιτουμένη κατά το άρθρο 93 παρ. 3 του Συντάγματος και 139 Κ.Π.Δ., όπως το τελευταίο τροποποιήθηκε με το άρθρο 2 παρ. 5 του Ν. 2408/1996, ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία της δικαστικής αποφάσεως, η έλλειψη της οποίας ιδρύει λόγον αναιρέσεως εκ του άρθρου 510 παρ. 1 στοιχ. Δ' Κ.Π.Δ., υπάρχει όταν, προκειμένου για καταδικαστική απόφαση, περιέχονται σ' αυτήν, με πληρότητα και σαφήνεια και χωρίς αντιφάσεις ή κενά τα πραγματικά περιστατικά, τα οποία προέκυψαν από την ακροαματική διαδικασία και στήριξαν την κρίση του δικαστηρίου, για την συνδρομή των αντικειμενικών και υποκειμενικών στοιχείων του εγκλήματος, οι αποδείξεις που τα θεμελίωσαν και οι σκέψεις με τις οποίες έγινε η υπαγωγή των περιστατικών, που απεδείχθησαν στην εφαρμοσθείσα ουσιαστική ποινική διάταξη. Ειδικότερα ως προς την έκθεση των αποδείξεων αρκεί η γενική κατά το είδος τους αναφορά αυτών, χωρίς να προσαπαιτείται και η ιδιαίτερη μνεία εκάστου των αποδεικτικών μέσων και το προκύψαν εξ αυτού συγκεκριμένο πραγματικό περιστατικό. Ωστόσο πρέπει να συνάγεται ότι το δικαστήριο έλαβε υπ' όψη του και συνεκτίμησε όλα τα αποδεικτικά μέσα και όχι μόνο μερικά εξ αυτών για να μορφώσει την κρίση του περί της ενοχής ή αθωώσεως του κατηγορουμένου, το γεγονός δε ότι εξαίρονται ορισμένα, δεν υποδηλώνει ότι δεν ελήφθησαν υπ' όψη τα άλλα. Η κατά το άρθρο 178 Κ.Π.Δ. απαρίθμηση των αποδεικτικών μέσων κατά την ποινική διαδικασία, είναι ενδεικτική και αφορά τα κυριότερα μόνον από αυτά, χωρίς να αποκλείει άλλα. Η κατάθεση του πολιτικώς ενάγοντος, ο οποίος είναι μεν διάδικος κατά την ποινική διαδικασία, είναι όμως και βασικός μάρτυρας κατηγορίας, δεν αποτελεί ιδιαίτερο είδος αποδεικτικού μέσου και συνιστά μαρτυρία, δεν είναι δε αναγκαία ως τοιαύτη, να μνημονεύεται ειδικά στην αιτιολογία μεταξύ των αποδεικτικών μέσων που έλαβε υπ' όψη του το δικαστήριο, ειδικότερα μάλιστα όταν προκύπτει με βεβαιότητα, από το όλο περιεχόμενο αυτής (αιτιολογίας) ότι ελήφθη υπ' όψη από το δικαστήριο και η κατάθεση του πολιτικώς ενάγοντος. Στην προκειμένη περίπτωση, το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Θεσσαλονίκης, όπως προκύπτει από την προσβαλλόμενη απόφασή του υπ' αριθμ. 4781/2007, και τα πρακτικά της δίκης αυτής, κατά την οποία αυτή εξεδόθη, αφού εδέχθη τυπικώς τις υπ' αριθμ. 339 και 340/2006 εφέσεις των αναιρεσειόντων κατά της υπ' αριθμ. 74863/1-12-2005 αποφάσεως του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Θεσσαλονίκης, εκήρυξεν ενόχους αυτούς (αναιρεσείοντας) για απλή σωματική βλάβη από κοινού και επέβαλεν εις έκαστον φυλάκιση πέντε (5) μηνών, την οποίαν και ανέστειλε για τον δεύτερο κατηγορούμενο και μετέτρεψε για τον πρώτο. Ειδικότερα εδέχθη, κατά την αναιρετικώς ανέλεγκτη περί πραγμάτων κρίση του, μετά από εκτίμηση και αξιολόγηση των αναφερομένων αποδεικτικών μέσων "την κύρια αποδεικτική διαδικασία γενικά, τα έγγραφα που διαβάστηκαν στο ακροατήριο, την κατάθεση των μαρτύρων κατηγορίας και των μαρτύρων υπεράσπισης που εξετάσθηκαν ένορκα στο ακροατήριο, σε συνδυασμό και με τις απολογίες των κατηγορουμένων και από την υπόλοιπη συζήτηση της υποθέσεως" κατά την οποίαν έλαβεν υπ' όψη του και τα αναγνωσθέντα πρακτικά της πρωτοβαθμίου δίκης, στα οποία περιλαμβάνεται και η κατάθεση του πολιτικώς ενάγοντος τα εξής: "Οι κατηγορούμενοι στο ......... Θεσσαλονίκης την 10-9-2001 ενεργούντες από κοινού με άγνωστους δράστες, με πρόθεση προξένησαν στον εγκαλούντα ψ1, εργαζόμενο στην εταιρία "ΠΟΤΟΕΜΠΟΡΙΚΗ Α.Ε., απλή σωματική βλάβη, αφού επετέθησαν κατ' αυτού, στις εγκαταστάσεις της άνω εταιρίας, όπου οι αναιρεσείοντες εισήλθαν και δη στον προαύλιο χώρο αυτής (εταιρίας), όπου ευρίσκοντο εργαζόμενοι και συνδικαλιστές και επικρατούσε μεγάλη ένταση. Αιτία της τελευταίας αυτής ήτο η αντιδικία μεταξύ του ιδιοκτήτου της ανωτέρω εταιρίας .........., εις τον οποίον ο εγκαλών ειργάζετο ως φύλακας, με το σωματείο της πρωτοβάθμιας συνδικαλιστικής οργάνωσης "Συνδικάτο πωλητών, οδηγών και βοηθών εμφιαλωμένων ποτών", μέλος του οποίου αποτελεί ο πρώτος των αναιρεσειόντων χ1, πάντως όχι εξ αιτίας του ανωτέρω εγκαλούντος ψ1. Εκ της ανωτέρω επιθέσεως των αναιρεσειόντων κατά του τελευταίου αυτού με γροθιές στο κεφάλι και στα πλευρά, ούτος υπέστη κάταγμα 9ης πλευράς (ΑΡ) εκδορές πλάγιας τραχηλικής χώρας (ΔΕ) εκδορές προνωτιαίας χώρας (ΔΕ) και εκδορά (ΑΡ) προσθιοπλαγίου κατωτέρου ημιθωρακίου". Με αυτά που δέχθηκε το Τριμελές Εφετείο, διέλαβε στην προσβαλλομένη απόφασή του την απαιτουμένη ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, αφού εκθέτει σ' αυτήν με σαφήνεια και πληρότητα και χωρίς αντιφάσεις τα πραγματικά περιστατικά, που προέκυψαν από την αποδεικτική διαδικασία και τις αποδείξεις από τις οποίες επείσθη. Για να καταλήξει δε στην καταδικαστική του κρίση έλαβε υπ' όψη του, μεταξύ των άλλων αποδεικτικών μέσων, τις καταθέσεις των μνημονευθέντων μαρτύρων και, σαφώς και αναμφιβόλως, και την κατάθεση του πολιτικώς ενάγοντος, εξετασθέντος χωρίς όρκο, αφού και αυτός ως μάρτυς κατηγορίας χαρακτηρίζεται, ως εγκαλών εις το σκεπτικό της αποφάσεως αναφέρεται, αλλά και με το περιεχόμενο της καταθέσεώς του συντάσσονται οι παραδοχές της και δεν είναι αναγκαίο για την πληρότητα της αιτιολογίας να μνημονεύεται ειδικώς ποίοι μάρτυρες εξητάσθησαν με όρκο και ποίοι χωρίς όρκο. Εντεύθεν ο εκ του άρθρου 510 παρ. 1 στοιχ. Δ' Κ.Π.Δ. μόνος λόγος της αιτήσεως αναιρέσεως, με τον οποίον προβάλλεται η ελλιπής αιτιολογία της αποφάσεως, εν σχέσει με την αναφορά των αποδεικτικών μέσων, που έλαβε υπ' όψη του το δικαστήριο, είναι αβάσιμος και απορριπτέος και μετά ταύτα η κρινομένη αίτηση αναιρέσεως πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμη, καταδικασθούν δε οι αναιρεσείοντες στα δικαστικά έξοδα (άρθρ. 583 παρ. 1 Κ.Ποιν.Δικ.).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Απορρίπτει την από 2 Ιουλίου 2007 αίτηση των χ1 και χ2, για αναίρεση της υπ' αριθμ. 4781/2007 αποφάσεως του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Θεσσαλονίκης.
Καταδικάζει τους αναιρεσείοντας στα δικαστικά έξοδα εκ διακοσίων είκοσι (220) ευρώ έκαστον.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε, στην Αθήνα, στις 5 Οκτωβρίου 2007. Και,
Δημοσιεύθηκε, στην Αθήνα, σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριο, στις 19 Οκτωβρίου 2007.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ