Θέμα
Αιτιολογίας ανεπάρκεια, Συνέργεια, Σωματική βλάβη απλή, Σωματική βλάβη επικίνδυνη.
Περίληψη:
Αίτηση αναίρεσης κατά ανεκκλήτου αποφάσεως του Τριμελούς Εφετείου, το οποίο σε πρώτο βαθμό, εκτός από τις άλλες πράξεις που αφορούσαν ετέρους κατηγορουμένους, καταδίκασε τον αναιρεσείοντα κατηγορούμε-νο συνολικά σε φυλάκιση 4 μηνών για απλή συνέργεια σε επικίνδυνη σωματική βλάβη σε βάρος ενός των παθόντων και για απλή συνέργεια σε απλή σωματική βλάβη σε βάρος ετέρου παθόντος. Αναιρείται η προσβαλλόμενη απόφαση ως προς τον άνω κατηγορούμενο κατά παραδοχή του από το άρθρο 510 § 1 στοιχ. Δ΄ ΚΠΔ λόγο αναιρέσεως διότι δεν έχει την επιβαλλόμενη αιτιολογία ως προς την έκθεση των περιστατικών από τα οποία να προκύπτει ότι γνώριζε για την τέλεση από τον συγκατηγορούμενο αυτουργό των άνω σωματικών βλαβών, με γνώση της δυνατότητος προκλήσεως βαριάς σωματικής βλάβης σε βάρος του πρώτου παθόντος από τον τρόπο διαπράξεως, και περί τελέσεως από τον ίδιο αυτουργό απλής σωματικής βλάβης σε βάρος του ετέρου παθόντος με τη θέληση να του προξενήσει σωματική κάκωση ή βλάβη της υγείας του ούτε εκτίθενται περιστατικά για τη βούληση του αναιρεσείοντος να συμβάλει με τη συμπεριφορά του στις πράξεις αυτές του αυτουργού. Ακόμη δεν παρατίθενται στην προσβαλλόμενη απόφαση περιστατικά για υπό-σχεση του αναιρεσείοντος απλού συνεργού βοηθούσε τον αυτουργό μετά την πράξη του για τη συγκάλυψη της κυρίας πράξεως ή για τη ματαίωση της διώξεως.
Αριθμός 917/2010
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
Ζ' Ποινικό Τμήμα
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Θεοδώρα Γκοϊνη, Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, Κωνσταντίνο Φράγκο, Ιωάννη Παπαδόπουλο, Ιωάννη Γιαννακόπουλο και Ανδρέα Ξένο-Εισηγητή, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 10 Μαρτίου 2010, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Αθανασίου Κατσιρώδη (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας) και του Γραμματέως Χρήστου Πήτα, για να δικάσει την αίτηση
του αναιρεσείοντος - κατηγορουμένου Χ, κατοίκου ..., που παρέστη με τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Θεμιστοκλή Δαμάκη, περί αναιρέσεως της 968/2009 αποφάσεως του Τριμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης.
Με συγκατηγορούμενους τους : 1)Ψ1, 2)Ψ2, 3)Ψ3, 4)Ψ4, 5)Ψ5, 6)Ψ6 , 7)Ψ7 και 8)Ψ8. Το Τριμελές Εφετείο Θεσσαλονίκης, με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτή και ο αναιρεσείων - κατηγορούμενος ζητεί την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 28 Σεπτεμβρίου 2009 αίτησή του αναιρέσεως, η οποία καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 1471/09.
Αφού άκουσε Τον πληρεξούσιο δικηγόρο του αναιρεσείων, που ζήτησε όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά, καθώς και τον Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να γίνει δεκτή η προκείμενη αίτηση αναιρέσεως.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Κατά τη διάταξη του άρθρου 308 παρ. 1α του ΠΚ, όποιος με πρόθεση προξενεί σε άλλον σωματική κάκωση ή βλάβη της υγείας, τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι τριών ετών. Κατά τη διάταξη δε του άρθρου 309 του ιδίου Κώδικα, αν η πράξη του άρθρου 308 τελέστηκε με τρόπο που μπορούσε να προκαλέσει στον παθόντα κίνδυνο για τη ζωή του ή βαριά σωματική του βλάβη (άρθρ. 310 παρ. 2 Π.Κ.) επιβάλλεται φυλάκιση τουλάχιστον τριών μηνών. Από τις διατάξεις αυτές, προκύπτει ότι για τη στοιχειοθέτηση του εγκλήματος της απλής σωματικής βλάβης (άρθρ. 308) απαιτείται πρόκληση σωματικής κάκωσης ή βλάβη της υγείας άλλου και δόλος του δράστη κατευθυνόμενος στην παραγωγή αυτών των αποτελεσμάτων, ενώ η αντικειμενική υπόσταση του εγκλήματος της επικίνδυνης σωματικής βλάβης συνίσταται στην πρόκληση της κατά το άρθρο 308 παρ. 1 σωματικής βλάβης κατά τρόπο που μπορούσε να προκαλέσει κίνδυνο για τη ζωή του παθόντα ή βαριά σωματική βλάβη αυτού, όπως αναφέρεται στη διάταξη του άρθρου 310 παρ. 2 του Π.Κ. και όσον αφορά την υποκειμενική υπόσταση του ιδίου εγκλήματος απαιτείται δόλος, συνιστάμενος στην γνώση της αφηρημένης δυνατότητας του κινδύνου της ζωής ή της βαριάς σωματικής βλάβης και στη θέληση του υπαίτιου να προξενήσει σωματική κάκωση ή βλάβη της υγείας στον παθόντα, αρκεί δε να προκύπτει ο δόλος αυτός από τα δεκτά γενόμενα πραγματικά περιστατικά.
Περαιτέρω ορίζεται από τη διάταξη του άρθρου 47 παρ. 1 Π.Κ., ότι όποιος, εκτός από την περίπτωση του άρθρου 46 παρ. 1 στ.β παρέσχε με πρόθεση σε άλλον οποιαδήποτε συνδρομή πριν από την τέλεση της άδικης πράξεως που διέπραξε, τιμωρείται ως συνεργός με ποινή ελαττωμένη (άρθρο 83). Από το συνδυασμό των παραπάνω διατάξεων προκύπτει ότι απλός συνεργός σε τετελεσμένη απλή ή επικίνδυνη σωματική βλάβη είναι όποιος με θετική ή αποθετική του ενέργεια, με πρόθεση παρέχει στον αυτουργό πριν από την τέλεση ή κατά την τέλεση της άδικης πράξεως, την οποία ο τελευταίος τελεί, οποιαδήποτε υλική ή ψυχική συνδρομή, η οποία, χωρίς να είναι άμεση, συντελεί στην τέλεση της πράξεως από τον αυτουργό. Ο δόλος του απλού συνεργού συνίσταται στην γνώση του για την από τον αυτουργό τέλεση ορισμένης άδικης πράξεως, που αντικειμενικά συνίστα έγκλημα (επικίνδυνη σωματική βλάβη ή απλή σωματική βλάβη) και τη βούληση να συμβάλει στην τέλεση αυτής από τον αυτουργό. Η συνδρομή του απλού συνεργού δύναται να είναι είτε υλική είτε ψυχική. Η ψυχική συνδρομή δύναται να παρασχεθεί με την ενεργό παρουσία του απλού συνεργού στον τόπο της πράξεως, με την ενίσχυση της αποφάσεως που ο αυτουργός έχει λάβει για την τέλεση της πράξεως καθώς και με την ενθάρρυνση αυτού καθ' οιονδήποτε τρόπο όπως αυτή που γίνεται με φωνές, χειρονομίες, με την παρότρυνση για την τέλεση της πράξεως ή την παροχή υποσχέσεως για συγκάλυψη του εγκλήματος με την εξάλειψη των ιχνών του. Εξάλλου η καταδικαστική απόφαση στερείται της από τις διατάξεις των άρθρων 93 παρ. 3 του Συντάγματος και 139 του Κ.Ποιν.Δ. απαιτούμενης αιτιολογίας, με συνέπεια να δημιουργείται ο από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ' Κ.Ποιν.Δ. λόγος αναιρέσεως της αποφάσεως, όταν δεν αναφέρονται σ' αυτήν με πληρότητα και σαφήνεια, τα πραγματικά περιστατικά που συγκροτούν την αντικειμενική και υποκειμενική υπόσταση του εγκλήματος, οι αποδείξεις που θεμελίωσαν τα περιστατικά αυτά και οι σκέψεις με τις οποίες έγινε υπαγωγή των στις ουσιαστικές ποινικές διατάξεις που εφαρμόσθηκαν, αλλά και όταν η έκθεση των περιστατικών αυτών είναι ελλιπής ή ασαφής ή αντιφατική, ώστε να δημιουργείται αμφιβολία ως προς την τέλεση από τον κατηγορούμενο της πράξεως για την οποία κηρύχθηκε ένοχος.
Στην προκειμένη περίπτωση το Τριμελές Εφετείο Θεσσαλονίκης κατεδίκασε ανεκκλήτως (άρθρ. 489 παρ. 1 εδάφ. στ', όπως έχει αντικατασταθεί με το άρθρο 45 του ν. 3160/2003) με την προσβαλλόμενη απόφασή του η οποία υπόκειται σε αναίρεση (άρθρ. 504 παρ. 1 Κ.Ποιν.Δ.) τον ήδη αναιρεσείοντα κατηγορούμενο σε συνολική ποινή φυλακίσεως τεσσάρων (4) μηνών για απλή συνέργεια σε επικίνδυνη σωματική βλάβη σε βάρος του Ψ2 και σε απλή σωματική σε βάρος του Ψ3 που τελέσθηκαν από τον συγκατηγορούμενό του Ψ8. Όπως δε προκύπτει από τα αλληλοσυμπληρούμενα σκεπτικό και διατακτικό κατά την ανέλεγκτη περί τα πράγματα κρίση του, το Δικαστήριο δέχθηκε, ότι, από τα αποδεικτικά μέσα που λεπτομερώς κατ' είδος αναφέρει, αποδείχθηκαν τα εξής πραγματικά περιστατικά, σε σχέση με τις άνω πράξεις, πέραν εκείνων που αποδίδονταν στους λοιπούς κατηγορουμένους: "Στη Θεσσαλονίκη στις 22/3/2008 και περί ώρα 22.35 ύστερα από προηγηθείσα φιλονικία μεταξύ του Ψ2 και του Ψ8 νοδευόταν από τους συγκατηγορούμενούς του Ψ4, Ψ5, Ψ6 και Χ (αναιρεσείοντα), σε κατάστημα ευρισκόμενο στη διασταύρωση των οδών ..-., δημιουργήθηκε μεταξύ τους επεισόδιο κατά τη διάρκεια του οποίου αιφνιδιαστικά και πριν προλάβει να αντιδράσει ο Ψ2 αλλά ούτε και ο Ψ3 με τον οποίο ήταν αυτός παρέα, κατά τη στιγμή που αυτοί αποχωρούσαν, ο προαναφερθείς Ψ8, με τη χρήση ενός κλόμπ και ενός μεταλλικού ροπάλου που έφερε μαζί του παράνομα, επιτέθηκε κατ' αμφοτέρων και τους κτύπησε σε διάφορα σημεία του σώματός τους, προξενώντας στον μεν Ψ2 κάταγμα ρινικού οστού, στον δε Ψ3 κακώσεις στον θώρακα και στα κάτω άκρα. Κατά τη στιγμή της επίθεσης και των κτυπημάτων που έλαβαν χώραν σε βάρος των προδιαληφθέντων, ήταν παρόντες όπως προέκυψε και οι λοιποί πιο πάνω κατηγορούμενοι οι οποίοι συνόδευαν τον δράστη Ψ8, οι οποίοι όχι μόνον δεν προσπάθησαν να τον αποτρέψουν αλλά με την παρουσία τους παρείχαν σ' αυτόν ψυχική συνδρομή στην τέλεση των παραπάνω πράξεων. Στη συνέχεια αμφότεροι οι τραυματισθέντες ανήμποροί να αντιδράσουν εν όψει και της παρουσίας όλων των προαναφερθέντων, έσπευσαν να εξαφανισθούν. Ο Ψ2 κατευθύνθηκε στην οδό ...στο ύψος της ... όπου υπήρχε πιάτσα ταξί και μπήκε μέσα σε ένα από αυτά που ήταν σταθμευμένο. Πριν όμως προλάβει ο οδηγός του να το θέσει σε λειτουργία, εμφανίσθηκε από τη πλευρά του συνοδηγού (δηλαδή από τη θέση όπου μόλις είχε καθίσει ο Ψ2) ο κατηγορούμενος Ψ8, ο οποίος προφανώς τον κατεδίωξε μετά την αποχώρησή του από τον τόπο του επεισοδίου κρατώντας πλέον στα χέρια του όχι το κλόμπ και το ρόπαλο με τα οποία τον είχε προηγουμένως κτυπήσει, αλλά ένα πιστόλι. Αμέσως σημάδεψε τον Ψ2 και έκανε χρήση αυτού πυροβολώντας τον στον αριστερό του μηρό 4 φορές με αποτέλεσμα να τον τραυματίσει βάρεια, στη συνέχεια δε έσπευσε να εξαφανισθεί. Εν όψει των άνω αποδειχθέντων περιστατικών, περιστατικών, το Δικαστήριο οδηγείται στην ακόλουθη κρίση 1) ότι δεν στοιχειοθετείται αντικειμενικά η αξιόποινη πράξη της συμπλοκής που αποδίδεται στους κατηγορούμενους καθόσον δεν υπήρξαν εκατέρωθεν τραυματισμοί μεταξύ των φερόμενων ως συμμετεχόντων σ' αυτήν, αλλά μόνον δύο προσώπων οι οποίοι δέχθηκαν αιφνίδια επίθεση, χωρίς να προλάβουν να αντιδράσουν, 2) ότι ο προαναφερθείς Χ όταν πυροβόλησε τον Ψ2, δεν είχε ανθρωποκτόνο πρόθεση..... αλλά να του προκαλέσει βαρειά σωματική βλάβη που μπορούσε να του προξενήσει κίνδυνο ζωής, αφού τον πυροβόλησε μόνο στον αριστερό του μηρό... Επομένως, κατ' ορθότερο νομικό χαρακτηρισμό πρόκειται για επικίνδυνη σωματική βλάβη και όχι για απόπειρα ανθρωποκτονίας, η οποία (επικίνδυνη σωματική βλάβη), πρέπει να θεωρηθεί ότι έχει τελεσθεί από αυτόν κατ' εξακολούθηση ενόψει του ότι αποτελεί συνέχεια της προηγηθείσας επίθεσης εκ μέρους κατά του ιδίου προσώπου, με κλομπ και μεταλλικό ρόπαλο με τα οποία τον τραυμάτισε στη μύτη, όπως πιο πάνω έχει αναφερθεί, 3) ότι η συμμετοχή των λοιπών κατηγορουμένων, συνοδών του ανωτέρω δράστη, εξαντλείται στην παροχή μόνον απλής ψυχικής συνδρομής στην πρώτη πράξη της επικίνδυνης σωματικής βλάβης αφού από κανένα στοιχείο δεν προέκυψε ότι και αυτοί κτύπησαν τον παθόντα με το κλομπ και το μεταλλικό ρόπαλο ή με γροθιές ή κλωτσιές, καθόσον αν πράγματι κάτι τέτοιο είχε συμβεί τότε ασφαλώς οι ανωτέρω παθόντες θα είχαν υποστεί περισσότερες και σοβαρότερες σωματικές βλάβες και όχι μόνον κάταγμα ρινικού οστού Ψ2 και κάκωση θώρακος και κάτω άκρων Ψ3 ότι η προξενηθείσα στον Ψ3 σωματική βλάβη δεν έχει τον χαρακτήρα της επικίνδυνης αλλά της απλής, κατ' ορθότερο νομικό χαρακτηρισμό, αφού δεν μπορούσε να του προξενήσει ούτε βαριά σωματική βλάβη ούτε κίνδυνο ζωής....". Με βάση τις σκέψεις αυτές ο μεν συγκατηγορούμενος του αναιρεσείοντος Ψ8 κηρύχθηκε ένοχος, εκτός των λοιπών πράξεων που αφορούσαν παραβάσεις του νόμου περί ναρκωτικών (ν. 3459/2006) και του νόμου περί όπλων (ν. 2168/1999) και του ότι α) στην Θεσσαλονίκη, με περισσότερες πράξεις που συνιστούν εξακολούθηση του ίδιου εγκλήματος με πρόθεση προκάλεσε σε άλλον βαρειά σωματική βλάβη με τρόπο που μπορούσε να του προκαλέσει κίνδυνο ζωής και ειδικότερα στον άνω τρόπο στις 22/3/2008 κατά τη διάρκεια επεισοδίου που έλαβε χώρα αρχικά επί της συμβολής των οδών ... και εν συνεχεία επί της οδού ... στο ύψος της Πλατείας ...με την απλή συνδρομή των Ψ4, Ψ5, Ψ6, Χ στην πρώτη φάση αυτού με τη χρήση κλομπ και μεταλλικού ροπάλου που έφερε μαζί του, κτύπησε στο πρόσωπο του Ψ2 και του προκάλεσε κάταγμα ρινικού οστού, στη συνέχεια δε όταν αυτός έσπευσε να απομακρυνθεί από το τόπο του επεισοδίου τον καταδίωξε και αφού έβγαλε από θύλακα των ενδυμάτων του ένα πιστόλι, αγνώστου τύπου, κατασκευής και σειριακού αριθμού τον σκόπευσε από κοντινή απόσταση και τον πυροβόλησε τέσσερις φορές στον αριστερό μηρό με αποτέλεσμα να του προκαλέσει βαριά σωματική βλάβη και β) στη ... την 22.3.2008 με την απλή συνδρομή των συγκατηγορούμενων του Ψ4, Ψ5, Ψ6 και Χ, προξένησε με πρόθεση σε άλλον απλή σωματική βλάβη και ειδικότερα στον άνω τόπο και χρόνο, με την απλή συνδρομή των άνω συγκατηγορουμένων του κατά τη διάρκεια επεισοδίου με πρόθεση κτύπησε επανειλημμένα στο πρόσωπο τον Ψ3 σε διάφορα σημεία του σώματός τους, προκαλώντας σ' αυτόν κακώσεις θώρακα και κάτω άκρων. Επίσης με τις ίδιες σκέψεις από το Τριμελές Εφετείο Θεσσαλονίκης κρίθηκε ο ήδη αναιρεσείων κατηγορούμενος ένοχος του ότι στη Θεσσαλονίκη, την 22.3.2008 με πρόθεση με περισσότερες πράξεις μαζί με τους Ψ4, Ψ5 και Ψ6 παρέσχε σε άλλον τη συνδρομή του προκειμένου αυτός να τελέσει τα αδικήματα της επικίνδυνης σωματικής βλάβης και της απλής σωματικής βλάβης και ειδικότερα ότι στον προαναφερόμενο τόπο και χρόνο με πρόθεση κατά τη διάρκεια επεισοδίου στο οποίο έλαβε μέρος αυτός και οι άνω συγκατηγορούμενοί του καθώς και οι Ψ2 και Ψ3με πρόθεση παρείχε τη συνδρομή του στον Ψ8 προκειμένου αυτός να προκαλέσει α) επικίνδυνη σωματική βλάβη στον Ψ2 και β) απλή σωματική βλάβη στον Ψ3 με τον τρόπο που περιγράφεται παραπάνω και του επέβαλε την προαναφερθείσα συνολική ποινή φυλακίσεως η οποία αποτελείται από μία εκ των δύο ισόβαρων ποινών φυλακίσεως των τριών (3) μηνών που του επιβλήθηκε για κάθε μία από τις δύο πράξεις της απλής συνέργειας στις άνω αξιόποινες κατά τα άρθρα 308 παρ. 1α και 309 Π.Κ., πράξεις η οποία επαυξάνετο κατά ένα μήνα από την άλλη ισόβαρη ποινή φυλάκισης. Ενώ, όμως, εκτίθενται στην προσβαλλόμενη απόφαση τα πραγματικά περιστατικά, τα οποία αποδείχθηκαν από την ακροαματική διαδικασία, τα οποία συγκροτούν την αντικειμενική και υποκειμενική υπόσταση της αξιόποινης πράξεως της επικίνδυνης σωματικής βλάβης σε βάρος του παθόντος Ψ2 και της απλής σωματικής βλάβης σε βάρος του παθόντος Ψ3 για τις οποίες καταδικάσθηκε ο συγκατηγορούμενος του αναιρεσείοντος Ψ8, δεν εκτίθενται περιστατικά από τα οποία να προκύπτει ότι ο αναιρεσείων είχε γνώση α) περί της τελέσεως από τον συγκατηγορούμενό του αυτουργό της σωματικής βλάβης σε βάρος του Ψ2 με γνώση της αφηρημένης δυνατότητας της προκλήσεως βαριάς σωματικής βλάβης σ' αυτόν από τον τρόπο διαπράξεως της και β) περί της τελέσεως από τον ίδιο άνω αυτουργό της απλής σωματικής βλάβης σε βάρος του ετέρου παθόντος Ψ3 με τη θέληση να προξενήσει σ' αυτόν σωματική κάκωση ή βλάβη της υγείας του, ούτε περιστατικά από τα οποία να προκύπτει η βούληση του αναιρεσείοντος να συμβάλει με την συμπεριφορά του στην τέλεση των πράξεων αυτών από τον αυτουργό. Από τα εκτιθέμενα στο σκεπτικό της προσβαλλόμενης αποφάσεως περιστατικά δηλαδή ότι προηγήθηκε της τελέσεως των άνω αξιόποινων πράξεων φιλονικία μεταξύ του εκ των παθόντων Ψ2 και του αυτουργού των άνω σωματικών βλαβών Ψ8 ενόσω συνοδευόταν ο αυτουργός από τον ήδη αναιρεσείοντα και τρεις ακόμη συγκατηγορούμενους του και ότι έφερε μαζί του ο άνω αυτουργός ένα κλομπ και ένα μεταλλικό ρόπαλο και χρησιμοποιώντας αυτά επιτέθηκε κατά των δύο παθόντων κατά τη στιγμή που αποχωρούσαν από το χώρο όπου δημιουργήθηκε το μεταξύ τους επεισόδιο και τους κτύπησε, ενόσω κατά τη στιγμή της επιθέσεως και των κτυπημάτων ήταν παρόντες ο αναιρεσείων και οι τρεις άλλοι ποαναφερθέντες συγκατηγορούμενοί του, δεν αιτιολογείται ότι ο ήδη αναιρεσείων είχε γνώση και ότι αποδεχόταν ότι ο αυτουργός Ψ8 θα επιτίθετο εναντίον των άνω παθόντων προκειμένου να προκαλέσει επικίνδυνη σωματική βλάβη στον πρώτο και απλή σωματική βλάβη στον δεύτερο και όχι ότι ο άνω συγκατηγορούμενος του (φυσικός αυτουργός αυτών των πράξεων) απέβλεπε στο να εκφοβίσει μόνον τους παθόντες. Η ίδια εξ άλλου παραδοχή είναι αντιφατική προς την περαιτέρω παραδοχή της αποφάσεως ότι ο εν λόγω αυτουργός αιφνιδιαστικά και πριν προλάβουν να αντιδράσουν οι άνω παθόντες τη στιγμή που αποχωρούσαν από το χώρο εκείνο επιτέθηκε εναντίον τους και τους κτύπησε σε διάφορα μέρη του σώματός των με τα αντικείμενα που έφερε παράνομα μαζί του και αποτελούσαν όπλα. Επίσης δεν εκτίθενται στην άνω απόφαση περιστατικά από τα οποία να προκύπτει ότι η παρουσία του αναιρεσείοντος κατά τη διάπραξη των άνω αξιοποίνων πράξεων, η οποία αναφέρεται στο σκεπτικό και το διατακτικό της ως πράξη απλής συνδρομής του, ήταν ενεργός, δηλαδή δεν εκτίθενται περιστατικά, από τα οποία να προκύπτει με ποιο τρόπο η παρουσία του αυτή ενθάρρυνε αντικειμενικά τον αυτουργό στην τέλεση τόσο της επικίνδυνης όσο και της απλής σωματικής βλάβης σε βάρος των άνω παθόντων. Ως προς την αναφερόμενη στο σκεπτικό της εν λόγω αποφάσεως συμπεριφορά του αναιρεσείοντος και των τριών άλλων συγκατηγορουμένων του, οι οποίοι κατά τις παραδοχές της προσβαλλόμενης ήταν παρόντες κατά τη στιγμή της επιθέσεως και των κτυπημάτων σε βάρος των άνω παθόντων και συνόδευαν τον δράστη Ψ8 ότι δηλαδή αυτοί οι τέσσερις κατηγορούμενοι όχι μόνο δεν προσπάθησαν να αποτρέψουν τον αυτουργό αλλά με την παρουσία τους παρείχαν σ' αυτόν ψυχική συνδρομή στην τέλεση των παραπάνω πράξεων υπάρχει ασάφεια αν η συμπεριφορά αυτή του αναιρεσείοντος συνιστούσε πράξη ενεργού ψυχικής συνδρομής. Δεν αναφέρονται στην απόφαση περιστατικά από τα οποία να προκύπτει ιδιαίτερη νομική υποχρέωση του αναιρεσείοντος προς αποτροπή των συνεπειών της επιθέσεως του αυτουργού κατά τον τρόπο που έγινε δεκτό ότι εκδηλώθηκε σε βάρος καθενός από παθόντες και ειδικότερα δυνάμει διατάξεως νόμου ή από σύμβαση μεταξύ του ήδη αναιρεσείοντος και του αυτουργού ή από προγενέστερη ενέργειά των προέκυπτε τέτοια υποχρέωση για τον αναιρεσείοντα ως απλό συνεργό προς αποτροπή του εγκληματικού αποτελέσματος. Το γεγονός ότι κατά τις παραδοχές του δικαστηρίου της ουσίας συνόδευαν τον άνω δράστη ο αναιρεσείων και τα τρία άλλα άτομα στο κατάστημα στην περιοχή Πλατείας ... στο επεισόδιο που αναφέρεται ότι διαδραματίσθηκε μεταξύ των, από μόνο του δεν ήταν τέτοιο ώστε να δημιουργεί ιδιαίτερη νομική υποχρέωση για τον αναιρεσείοντα κατηγορούμενο να επέμβει προς προστασία της σωματικής ακεραιότητος τρίτων, ήτοι των παθόντων Ψ2 και Ψ3, υπό τις συνθήκες και περιστάσεις που έγινε δεκτό με την άνω απόφαση του δικαστηρίου ότι επιτέθηκε ο δράστης και τους προκάλεσε σωματικές κακώσεις και χωρίς να αιτιολογείται η γνώση του αναιρεσείοντος για την τέλεση τέτοιων αξιόποινων πράξεων από τον αυτουργό. Δεν γίνεται παράθεση περιστατικών που να αποδείχθηκαν από τα αναφερόμενα αποδεικτικά μέσα ως προς το ότι ο ήδη αναιρεσείων είχε υποσχεθεί στον δράστη προκαταβολικώς ότι θα τον βοηθούσε μετά την τέλεση της κύριας πράξεως για την συγκάλυψη των εγκλημάτων του ή για τη ματαίωση της διώξεώς του ώστε να συντρέχει τέτοια μορφή ψυχικής συνδρομής του αναιρεσείοντος στον συγκατηγορούμενό του αυτουργό των άνω σωματικών βλαβών σε βάρος των παθόντων. Κατ' ακολουθίαν αυτών των ελλείψεων και ασαφειών ως προς τα πραγματικά περιστατικά που έπρεπε να εκτίθενται για να θεμελιώνεται ευθύνη του αναιρεσείοντος ως απλού συνεργού στην τέλεση των πράξεων της επικίνδυνης σωματικής βλάβης και της απλής σωματικής βλάβης από τον συγκατηγορούμενό του αυτουργό σε βάρος των άνω παθόντων η προσβαλλόμενη απόφαση στερείται της επιβαλλόμενης από το Σύνταγμα και το νόμο ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας και ο από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ' Κ.Ποιν.Δ. λόγος αναιρέσεως με τον οποίο προβάλλεται η έλλειψη αυτή είναι βάσιμος και γίνεται δεκτός. Μετά από αυτά πρέπει να αναιρεθεί η προσβαλλόμενη απόφαση μόνον όσον αφορά τον αναιρεσείοντα και να παραπεμφθεί η υπόθεση κατά το μέρος που αναιρείται για νέα συζήτηση στο ίδιο δικαστήριο που εξέδωσε την απόφαση, αφού είναι δυνατή η συγκρότησή του από δικαστές άλλους, από εκείνους που δίκασαν προηγουμένως (άρθρ. 559 Κ.Ποιν.Δ.).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Αναιρεί κατά ένα μέρος την 968/2009 απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης Α' βαθμού, μόνον ως προς τον αναιρεσείοντα Χ.
Παραπέμπει την υπόθεση κατά το αναιρούμενο μέρος για νέα συζήτηση στο ίδιο δικαστήριο, που θα συγκροτηθεί από άλλους δικαστές εκτός εκείνων που δίκασαν προηγουμένως.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 15 Απριλίου 2010. Και
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα, σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στις 5 Μαϊου 2010.
Η ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ