Θέμα
Αναιρέσεως απαράδεκτο, Αοριστία λόγου αναιρέσεως, Εισαγγελέας Αρείου Πάγου, Απόφαση αθωωτική.
Περίληψη:
Αιτιολογίας ανεπάρκεια. Απορρίπτεται ως απαράδεκτη αίτηση αναιρέσεως του Εισαγγελέα Αρείου Πάγου κατά αθωωτικής αποφάσεως διότι εκτίθενται ελλιπώς οι παραδοχές και οι πλημμέλειες της προσβαλλόμενης απόφασης.
Αριθμός 1604/2008
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
Ζ' Ποιν.Τμήμα
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Γρηγόριο Μάμαλη, Προεδρεύοντα Αρεοπαγίτη (κωλυομένου του Αντιπροέδρου του Αρείου Πάγου Μιχαήλ Δέτση) ως αρχαιότερο μέλος της συνθέσεως, θεοδώρα Γκοΐνη, Ιωάννη Παπουτσή (ορισθέντα με την υπ'αριθμ. 44/2008 πράξη του Προέδρου του Αρείου Παγου), Ιωάννη Σίδερη (ορισθέντα με την υπ'αριθμ. 30/2008 πράξη του Προέδρου του Αρείου Πάγου) και Ελευθέριο Μάλλιο-Εισηγητή, Αρεοπαγίτες.
ΣΥΝΗΛΘΕ σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 4 Μαΐου 2008, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Αθανασίου Κονταξή (λόγω κωλύματος του Εισαγγελέα) και της Γραμματέως Χριστίνας Σταυροπούλου, για να δικάσει την αίτηση του αναιρεσείοντος Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, για αναίρεση της 155-15/2007 αποφάσεως του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου Χαλκίδας. Με κατηγορούμενο τον Χ, που παρέστη με τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Αντώνιο Μαλεβίτη και πολιτικώς ενάγοντες τους: 1. Ψ1 και 2. Ψ2, ως ασκούντες αμφότεροι την μέριμνα της ανήλικης κόρης τους Ψ3, που στο ακροατήριο παρέστησαν με την πληρεξούσια δικηγόρο τους Ειρήνη Μαρούπα.
Το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Χαλκίδας με την υπ' αριθμ. 155-156/2007 απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτή και ο αναιρεσείων Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, ζητεί τώρα την αναίρεση της απόφασης αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 25 Φεβρουαρίου 2008 αίτησή του, που συντάχθηκε ενώπιον της Γραμματέως του Ποινικού Τμήματος του Αρείου Πάγου Γεωργίας Στεφανοπούλου και καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με αριθμό 353/2008.
Α φ ο ύ ά κ ο υ σ ε Τον Αντεισαγγελέα ο οποίος ζήτησε να γίνει δεκτή και τους πληρεξουσίους των διαδίκων, που με προφορική ανάπτυξη ζήτησαν όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά.
ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Από τα άρθρα 148 έως 153, 474 παρ. 2, 476 παρ. 2 και 509 παρ. 1α του ΚΠοινΔ, προκύπτει, ότι προϋπόθεση του κύρους της αίτησης αναίρεσης κατά αποφάσεων είναι οι περιεχόμενοι σε αυτή λόγοι από τους περιοριστικώς διαλαμβανόμενους στο άρθρο 510 του ίδιου Κώδικα, να διατυπώνονται κατά τρόπο σαφή και ορισμένο, γιατί, διαφορετικά, η αίτηση τυγχάνει απαράδεκτη. Από την ως άνω αξίωση του νόμου, δεν εξαιρείται ο προβλεπόμενος στο παραπάνω άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ' λόγος της έλλειψης ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας, που απαιτείται από τα άρθρα 93 παρ. 3 του Συντάγματος και 139 του ΚΠοινΔ. Ενόψει τούτων, για το ορισμένο του λόγου αυτού, πρέπει, α) αν ελλείπει παντελώς η αιτιολογία, να προτείνεται με την αίτηση αναίρεσης η ανυπαρξία της, σε σχέση με συγκεκριμένο ή συγκεκριμένα κεφάλαια της απόφασης, στα οποία αναφέρεται η σχετική αιτίαση και β) αν υπάρχει αιτιολογία, αλλά δεν είναι ειδική και εμπεριστατωμένη, να προσδιορίζεται, επιπλέον, σε τι ακριβώς συνίσταται η έλλειψη αυτή, αναφορικά με το συγκεκριμένο ή τα συγκεκριμένα πληττόμενα κεφάλαια της απόφασης (Ολ. ΑΠ 19/2001 και ΟλΑΠ 9/2005). Ειδικά, προκειμένου για αθωωτική απόφαση, ενόψει του τεκμηρίου της αθωότητας που θεσπίζεται και από τη διάταξη του άρθρου 6 παρ. 2 της ΕΣΔΑ (Ν.Δ.53/1974), τέτοια έλλειψη αιτιολογίας που ιδρύει τον από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ του ΚΠοινΔ λόγο αναίρεσης υπάρχει είτε όταν το δικαστήριο της ουσίας δεν εκθέτει καθόλου ή εκθέτει ελλιπώς ή κατά τρόπο ασαφή τα πραγματικά περιστατικά, τα οποία προέκυψαν από την αποδεικτική διαδικασία και αποκλείουν τη συνδρομή όλων ή μερικών από τους αντικειμενικούς και υποκειμενικούς όρους του εγκλήματος που του αποδίδεται, είτε όταν δεν αιτιολογεί καθόλου ή με σαφήνεια και πληρότητα γιατί δεν πείστηκε για την ενοχή του κατηγορουμένου από τα αποδεικτικά μέσα που αναφέρονται στα πρακτικά του.
Στην προκειμένη περίπτωση, με το σχετικό από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ' ΚΠοινΔ, λόγο της κρινόμενης αναίρεσης, αποδίδεται στην προσβαλλόμενη απόφαση η αιτίαση ότι στερείται της ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας, όπως απαιτείται από τα άρθρα 93 παρ. 3 του Συντάγματος και 139 του ΚΠοινΔ, διότι "από το σκεπτικό της 155,156/2007 απόφασης του Μ.Ο.Δ. Χαλκίδας προκύπτει ότι το Δικαστήριο, προκειμένου να αντιμετωπίσει το περιεχόμενο της καταθέσεως της ανήλικης παθούσας που περιγράφει με τρόπο σαφή και λεπτομερή τις ασελγείς πράξεις, που τέλεσε σε βάρος της ο κατηγορούμενος, αναφέρει ως αιτιολογία ότι "οι καταγγελίες... δεν αντέχουν στη λογική...". Η παραδοχή όμως αυτή δεν μπορεί να αποτελέσει αιτιολογία αθωωτικής αποφάσεως, αφού το δικαστήριο είχε υποχρέωση να αντιπαραθέσει στους ισχυρισμούς της παθούσας το περιεχόμενο άλλων αποδεικτικών μέσων και όχι τον παραπάνω γενικό αφορισμό". Έτσι, όμως, όπως έχει διατυπωθεί ο λόγος αυτός, με επιλεκτική αναφορά μιας μόνο φράσεως από το σκεπτικό δύο σελίδων, χωρίς να προσδιορίζεται σε τι ακριβώς συνίστανται οι ελλείψεις αυτές της αιτιολογίας και σε ποιες παραδοχές εμφανίζονται συγκεκριμένες πραγματικές πλημμέλειες , είναι αόριστος και πρέπει ν' απορριφθεί ως απαράδεκτος. Ειδικότερα, δεν εκτίθενται στη συνταχθείσα έκθεση με σαφήνεια και πληρότητα οι παραδοχές της προσβαλλόμενης απόφασης, με την οποία κηρύχτηκε ο κατηγορούμενος ομόφωνα αθώος αποπλάνησης παιδιού νεότερου των δέκα ετών κατ' εξακολούθηση, και επιπλέον τα πραγματικά περιστατικά που προέκυψαν, από την ακροαματική διαδικασία, ένεκα των οποίων υφίσταται η συνδρομή των αντικειμενικών και των υποκειμενικών όρων της πιο πάνω αξιόποινης πράξης, παρά μόνο ο γενικός και αόριστος ψόγος ότι το Δικαστήριο είχε υποχρέωση να αντιπαραθέσει στους ισχυρισμούς της παθούσας το περιεχόμενο άλλων αποδεικτικών μέσων, τα οποία επίσης δεν προσδιορίζει. Μετά από αυτά πρέπει να απορριφθεί, ως απαράδεκτη, η υπ' αριθμ. 12/25-2-2008 αίτηση του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου για αναίρεση της 155,156/2007 αποφάσεως του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου Χαλκίδας.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Απορρίπτει την υπ' αριθμ. 12/25-2-2008 αίτηση του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου για αναίρεση της με αριθμ. 155,156/2007 αποφάσεως του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου Χαλκίδας.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 26 Μαΐου 2008.
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στις 13 Ιουνίου 2008.
Ο ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
1604/2008 - σελ.28