Θέμα
Ποινή συνολική, Αναιρέσεως προθεσμία άσκησης.
Περίληψη:
Η προθεσμία, περί της οποίας προβλέπουν τα άρθρα 507 παρ. 1α και 473 παρ. 1 ΚΠΔ, για την άσκηση αναιρέσεως κατ’ αποφάσεως που έχει απαγγελθεί ανεκκλήτως, αρχίζει κατά τα οριζόμενα στο άρθρο 473 παρ. 3 ΚΠΔ από την καταχώρηση της αποφάσεως καθαρογραφημένης στο ειδικό βιβλίο. Για τον καθορισμό συνολικής ποινής προσμετρείται και το κατ’ άρθρο 105 ΠΚ ανασταλέν υπόλοιπο ποινής φυλακίσεως.
ΑΡΙΘΜΟΣ 1830/2007
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
E΄ ΠΟΙΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Ηρακλή Κωνσταντινίδη, Αντιπρόεδρο Αρείου Πάγου, Κωνσταντίνο Κούκλη - Εισηγητή, Ελευθέριο Νικολόπουλο, Αναστάσιο Λιανό και Βιολέττα Κυτέα, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 21 Σεπτεμβρίου 2007, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Αντωνίου Μύτη (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας) και της Γραμματέως Ευδοκίας Φραγκίδη, για να δικάσει την αίτηση του αναιρεσείοντος - κατηγορουμένου ............. και ήδη κρατούμενου στη Δικαστική Φυλακή Ναυπλίου, που εκπροσωπήθηκε από την πληρεξουσία δικηγόρο του Φανή Παναγοπούλου, περί αναιρέσεως της 1220/2007 αποφάσεως του Τριμελούς Εφετείου Αθηνών. Το Τριμελές Εφετείο Αθηνών, με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ΄ αυτή, και ο αναιρεσείων - κατηγορούμενος ζητεί την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 26 Απριλίου 2007 αίτησή του αναιρέσεως, η οποία καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 992/2007.
Αφού άκουσε Την πληρεξουσία δικηγόρο του αναιρεσείοντος, που ζήτησε όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά και τον Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να απορριφθεί ως απαράδεκτη η προκείμενη αίτηση αναίρεσης.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Η κρινόμενη αίτηση αναιρέσεως κατά τις υπ' αριθμ. 1220/2007 ανεκκλήτου αποφάσεως του Τριμελούς Εφετείου Αθηνών έχει ασκηθεί νομίμως και εμπροθέσμως (Ολ ΑΠ 6/2002) και πρέπει να εξετασθεί περαιτέρω κατ' ουσίαν. Επειδή κατά το άρθρο 551 του Κ.Π.Δ. αν πρόκειται να εκτελεσθούν κατά του ίδιου προσώπου περισσότερες αμετάκλητες καταδικαστικές αποφάσεις για διαφορετικά εγκλήματα που συρρέουν, εφαρμόζονται οι ορισμοί του ποινικού νόμου για τη συρροή, δηλαδή τα άρθρα 94 επ. αυτού και κατά της αποφάσεως που καθορίζει συνολική ποινή επιτρέπεται αναίρεση στον καταδικασμένο και τον Εισαγγελέα, για τους περιλαμβανόμενους στο άρθρο 510 παρ. 1 του Κ.Π.Δ. λόγους. Εξάλλου κατά το άρθρο 94 παρ. 1 του Π.Κ. κατά του υπαίτιου δύο η περισσότερων εγκλημάτων, που πραγματώθηκαν με δύο ή περισσότερες πράξεις, που τιμωρούνται κατά το νόμο με πρόσκαιρες στερητικές της ελευθερίας ποινές, επιβάλλεται μετά την επιμέτρησή τους συνολική ποινή, η οποία αποτελείται από τη βαρύτερη από τις συντρέχουσες ποινές, επαυξημένη από τις άλλες συντρέχουσες ποινές. Η επαύξηση όμως αυτή δεν μπορεί να είναι ανώτερη από τα 3/4 του αθροίσματος των συντρεχουσών αυτών ποινών. Περαιτέρω κατά το άρθρο 97 του ίδιου κώδικα η παραπάνω διάταξη του άρθρου 94 παρ. 1 εφαρμόζεται και όταν κάποιος, προτού εκτιθεί ολοκληρωτικά ή παραγραφεί ή χαρισθεί η ποινή που του επιβλήθηκε για κάποια αξιόποινη πράξη, καταδικασθεί για άλλη αξιόποινη πράξη οποτεδήποτε και αν αυτή τελέσθηκε. Τέλος όπως προκύπτει από τις διατάξεις των άρθρων 105, 108 και 109 του Π.Κ. η υπό τον όρο της ανακλήσεως χορηγούμενη απόλυση του καταδίκου σε στερητική της ελευθερίας ποινή δεν αποτελεί απαλλαγή από την ποινή, αλλά στάδιο εκτελέσεώς της, που επιδιώκει την αποτροπή υποτροπής με τη βελτίωση του καταδίκου και την κοινωνική του αποκατάσταση (Ολ. Α.Π. 106/1991). Επομένως μπορεί η ποινή στην οποία αυτή αναφέρεται, να συγχωνευθεί με άλλες ποινές αν συναντάται με αυτές κατά την εκτέλεση και εφόσον οι εν λόγω ποινές δεν αναφέρονται σε εγκλήματα που τελέσθηκαν κατά τη διάρκεια της δοκιμασίας, διότι τότε επέρχεται άρση της αναστολής και οι ποινές εκτίονται αθροιστικώς. Στην προκειμένη περίπτωση, με την προσβαλλομένη υπ' αριθμ. 1220/2007 απόφασή του, το Τριμελές Εφετείο Αθηνών, έκανε δεκτή την από 27-2-2007 αίτηση του αναιρεσείοντος για συγχώνευση των παρακάτω ποινών που συναντήθηκαν κατά την εκτέλεση, ήτοι: α) της ποινής φυλακίσεως των τεσσάρων (4) ετών και χρηματική ποινή 3.000 ευρώ που του επιβλήθηκε με την υπ' αριθμ. 425/2007 απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Αθηνών, β) της ποινής φυλακίσεως ενός (1) έτους, πέντε (5) μηνών και είκοσι έξι (26) ημερών, ανασταλέν υπόλοιπο της ποινής φυλακίσεως δύο (2) ετών και έξι (6) μηνών που επιβλήθηκε με την υπ' αριθμ. 33/6/2005 απόφαση του ιδίου, ως άνω δικαστηρίου - και γ) της ποινής φυλακίσεως των δέκα (10) μηνών και χρηματική ποινή 60 ευρώ που επιβλήθηκε με την υπ' αριθμ. 43480/2002 απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών. Ο αναιρεσείων για τη δεύτερη απόφαση έτυχε, με το υπ' αριθμ. 293/2006 βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Ναυπλίου της υπό όρον απολύσεως, με ανασταλέν το ως άνω, υπό στοιχ. β', υπόλοιπο ποινής (ενός έτους, πέντε μηνών και 26 ημερών). Το Τριμελές Εφετείο Αθηνών, προκειμένου να καθορίσει τη συνολική εκτιτέα ποινή, έλαβε ως ποινή βάση την βαρύτερη ποινή φυλακίσεως των τεσσάρων (4) ετών και χρηματική ποινή 3000 ευρώ που επιβλήθηκε στον αναιρεσείοντα με την προμνημονευθείσα υπ' αριθμ. 425/2007 απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Αθηνών, την οποία επαύξησε κατά ένα (1) έτος από το ανασταλέν, με το προαναφερθέν βούλευμα, υπόλοιπο ποινής του ενός (1) έτους, πέντε (5) μηνών και χρηματική ποινή 30 ευρώ από την ποινή φυλακίσεως των δέκα (10) μηνών και χρηματική ποινή 60 ευρώ που του επιβλήθηκε με την υπ' αριθμ. 43481/2002 απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών. Ετσι που έκρινε η προσβαλλομένη απόφαση ορθώς ερμήνευσε και εφάρμοσε τις ουσιαστικές ποινικές διατάξεις των άρθρων 94 παρ. 1, 96 και 551 και ο μοναδικός λόγος αναιρέσεως, με τον οποίο υποστηρίζονται τα αντίθετα, ότι δηλαδή δεν έπρεπε να υπολογισθεί στη συνολική ποινή το ως άνω ανασταλέν υπόλοιπο της ποινής φυλακίσεως, πρέπει να απορριφθεί, ως αβάσιμος, σημειουμένου ειδικότερα εδώ, ότι η υπό όρον απόλυση του αναιρεσείοντος, που διατάχθηκε με το προαναφερθέν υπ' αριθμ. 293/2006 βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Ναυπλίου, αποτελεί τρόπο έκτισης της ποινής, η οποία (ποινή) εξακολουθεί να αποτίεται υπό κατάσταση περιορισμένης ελευθερίας.
Απορριπτομένης της αιτήσεως, ο αναιρεσείων πρέπει να καταδικασθεί στα δικαστικά έξοδα (άρθρ. 583 παρ. 1 ΚΠΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Απορρίπτει την από 26-4-2007 αίτηση του ................ για αναίρεση της υπ' αριθμ. 1220/2007 αποφάσεως του Τριμελούς Εφετείου Αθηνών. Και
Καταδικάζει τον αναιρεσείοντα στα δικαστικά έξοδα εκ διακοσίων είκοσι (220) ευρώ.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 28 Σεπτεμβρίου 2007. Και
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα, σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, στις 9 Οκτωβρίου 2007.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ