Θέμα
Αιτιολογίας επάρκεια, Ισχυρισμός αυτοτελής, Παραγραφή.
Περίληψη:
Αυτοτελής ισχυρισμός περί παραγραφής του αξιοποίνου. Στοιχεία που πρέπει να περιέχει για να είναι ορισμένος. Το δικαστήριο της ουσίας δεν έχει υποχρέωση να απαντήσει σε αόριστο αυτοτελή ισχυρισμό. Κρίση για αοριστία τέτοιου ισχυρισμού. Απορρίπτεται η αίτηση αναιρέσεως.
Αριθμός 1100/2010
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
Ζ' Ποινικό Τμήμα
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Θεοδώρα Γκοΐνη, Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, Κωνσταντίνο Φράγκο, Ιωάννη Παπαδόπουλο-Εισηγητή, Ιωάννη Γιαννακόπουλο και Ανδρέα Ξένο, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 14 Απριλίου 2010, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Αναστασίου Κανελλόπουλου (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας) και του Γραμματέως Χρήστου Πήτα, για να δικάσει την αίτηση της αναιρεσείουσας - κατηγορουμένης ..., που εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Κωνσταντίνο Παπαδημητρίου, περί αναιρέσεως της 581/2010 αποφάσεως του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Θεσσαλονίκης.
Το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Θεσσαλονίκης, με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτή και η αναιρεσείουσα - κατηγορούμενη ζητεί την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 4 Φεβρουαρίου 2010 αίτησή της αναιρέσεως, η οποία καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 307/2010.
Αφού άκουσε
Τον πληρεξούσιο δικηγόρο της αναιρεσείουσας, που ζήτησε όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά, καθώς και τον Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να απορριφθεί η προκείμενη αίτηση αναιρέσεως.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Η επιβαλλόμενη από τα άρθρα 93 παρ. 3 του Συντάγματος και 139 του ΚΠΔ ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία της καταδικαστικής απόφασης η έλλειψη της οποίας ιδρύει λόγο αναιρέσεως από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ' ΚΠΔ, απαιτείται και για τους αυτοτελείς ισχυρισμούς που προβάλλονται από τον κατηγορούμενο ή το συνήγορό του. Τέτοιοι ισχυρισμοί είναι εκείνοι που προβάλλονται στο δικαστήριο της ουσίας και τείνουν στην άρση του άδικου χαρακτήρα της πράξεως ή στην άρση ή μείωση της ικανότητας για καταλογισμό ή στην εξάλειψη του αξιοποίνου ή στην μείωση της ποινής, υπό την προϋπόθεση ότι οι ισχυρισμοί αυτοί προβάλλονται κατά τρόπο σαφή και ορισμένο, δηλαδή με παράθεση όλων των πραγματικών περιστατικών που είναι αναγκαία για τη θεμελίωση τους. Αν δεν αναφέρονται τα ανωτέρω περιστατικά, ο σχετικός ισχυρισμός είναι αόριστος και το δικαστήριο δεν έχει υποχρέωση να απαντήσει επ' αυτού ή να αιτιολογήσει ειδικώς την απόρριψή του. Στην προκειμένη περίπτωση, με την προσβαλλόμενη υπ' αριθ. 581/2010 απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Θεσσαλονίκης που δίκασε ως Εφετείο, η ήδη αναιρεσείουσα καταδικάστηκε σε συνολική ποινή φυλακίσεως τριών (3) ετών και χρηματική ποινή τριών χιλιάδων (3000) Ευρώ για παραβάσεις του άρθρου 1 του Α.Ν. 86/1967. Όπως προκύπτει από τα πρακτικά της δίκης, η συνήγορος της κατηγορουμένης, η οποία την εκπροσωπούσε, προέβαλε τον αυτοτελή ισχυρισμό "περί παραγραφής λόγω μη νομότυπης υποβολής του κλητηρίου θεσπίσματος, γιατί δεν επιδόθηκε το κλητήριο θέσπισμα μέσα στην πενταετία. Το Δικαστήριο απέρριψε τον ανωτέρω ισχυρισμό με την ακόλουθη αιτιολογία: "Όπως προκύπτει από το από 3-5-2006 αποδεικτικό επιδόσεως της δικαστικής επιμελήτριας ..., η εκκαλούσα - κατηγορουμένη κλητεύθηκε για τη δικάσιμο της 20-6-2006, κατά την οποία εκδόθηκε η εκκαλούμενη απόφαση και ως εκ τούτου με την ως άνω επίδοση η πενταετής προθεσμία της παραγραφής αναστάλθηκε για τρία χρόνια (άρθρο 113 Π.Κ.) και επομένως εφόσον από την τέλεση των άνω πράξεων δεν παρήλθε οκταετία, δεν έχουν παραγραφεί οι ένδικες πράξεις για τις οποίες κηρύχθηκε ένοχη η εκκαλούσα και κατ' ακολουθία πρέπει να απορριφθεί ο αυτοτελής ισχυρισμός περί παραγραφής της συνηγόρου της εκκαλούσας κατηγορουμένης". Όπως διατυπώθηκε ο ανωτέρω ισχυρισμός ήταν αόριστος γιατί δεν συνοδευόταν από τα περιστατικά που ήταν αναγκαία για τη θεμελίωσή του και συγκεκριμένα δεν αναφερόταν ο χρόνος επιδόσεως του κλητηρίου θεσπίσματος, ώστε να προκύπτει η πάροδος πενταετίας από τον χρόνο τελέσεως των πράξεων, ο οποίος επίσης δεν αναφερόταν. Επομένως το Δικαστήριο δεν είχε υποχρέωση να απαντήσει επί του ισχυρισμού αυτού και εκ περισσού διέλαβε την προαναφερθείσα αιτιολογία.
Συνεπώς ο σχετικός μοναδικός λόγος αναιρέσεως από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ' του ΚΠΔ περί αναιτιολόγητης απόρριψης του προαναφερθέντος ισχυρισμού, είναι αβάσιμος. Η επίκληση της περιπτώσεως Ε' της παρ. 1 του άρθρου 510 ΚΠΔ, ως λόγον αναιρέσεως, είναι εντελώς αόριστη διότι δεν προσδιορίζεται η διάταξη που παραβιάσθηκε και σε τι συνίσταται η παραβίαση της σε σχέση με τις ουσιαστικές παραδοχές της προσβαλλόμενης αποφάσεως. Μετά από αυτά πρέπει να απορριφθεί η κρινόμενη αίτηση αναιρέσεως και να επιβληθούν στην αναιρεσείουσα τα έξοδα της ποινικής διαδικασίας (άρθ. 583 παρ. 1 του ΚΠΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Απορρίπτει την από 4-2-2010 αίτηση της ... για αναίρεση της υπ' αριθ. 581/2010 αποφάσεως του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Θεσσαλονίκης. Επιβάλλει στην αναιρεσείουσα τα έξοδα της ποινικής διαδικασίας, που ανέρχονται σε διακόσια είκοσι (220) Ευρώ.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 21 Απριλίου 2010. Και
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στις 27 Μαΐου 2010.
Η ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ