Θέμα
Αιτιολογίας επάρκεια, Νόμου εφαρμογή και ερμηνεία, Στρατιωτικός Ποινικός Κώδικας.
Περίληψη:
Ορθή και αιτιολογημένη καταδίκη του αναιρεσείοντος για εγκατάλειψη θέσης σε καιρό ειρήνης κατά το άρθρο 76 παρ. 1α του Σ.Π.Κ.
Αριθμός 2094/2007
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
Ε΄ Ποινικό Τμήμα
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Ηρακλή Κωνσταντινίδη, Αντιπρόεδρο Αρείου Πάγου, Κωνσταντίνο Κούκλη, Ελευθέριο Νικολόπουλο, Αναστάσιο Λιανό - Εισηγητή και Βιολέττα Κυτέα, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 5 Οκτωβρίου 2007, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Αθανασίου Κονταξή (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας) και της Γραμματέως Ευδοκίας Φραγκίδη, για να δικάσει την αίτηση του αναιρεσείοντα - κατηγορουμένου Χ1 που παρέστη με τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Παναγιώτη Βασιλακόπουλο, περί αναιρέσεως της 157/2006 αποφάσεως του Πενταμελούς Αναθεωρητικού Δικαστηρίου. Το Πενταμελές Αναθεωρητικό Δικαστήριο, με την ως άνω απόφασή του, διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ΄ αυτή, και ο αναιρεσείων - κατηγορούμενος ζητεί την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 24 Νοεμβρίου 2006 αίτησή του αναιρέσεως, η οποία καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 1973/2006.
Αφού άκουσε
Τον πληρεξούσιο δικηγόρο του αναιρεσείοντος, που ζήτησε όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά και τον Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να απορριφθεί η προκείμενη αίτηση αναίρεσης.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Επειδή, κατά το άρθρο 76 παρ. 1α του Ν. 2287/1995 "Κύρωση του Στρατιωτικού Ποινικού Κώδικα" Στρατιωτικός που εγκαταλείπει τη φυλακή ή τη θέση στην οποία ορίσθηκε ή την περιοχή που οφείλει να επιτηρεί τιμωρείται α) Σε ειρηνική περίοδο με φυλάκιση μέχρι δύο ετών. Εγκατάλειψη είναι η απομάκρυνση του στρατιωτικού από το χώρο ευθύνης του. Ως θέση νοείται ένα συγκεκριμένο τοπικό πλαίσιο όπου ο στρατιωτικός εκφράζει ένα επιμέρους υπηρεσιακό του προορισμό. Το στοιχείο που προσδιορίζει την έννοια αυτή είναι η αδιάλειπτη παρουσία του στρατιωτικού στο χώρο αυτό. Εξάλλου η απαιτούμενη από τις διατάξεις των άρθρων 93 παρ. 3 του Συντάγματος και 139 του ΚΠΔ ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, η έλλειψη της οποίας ιδρύει τον από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ΄ του ΚΠΔ λόγο αναίρεσης, υπάρχει όταν, προκειμένου για καταδικαστική απόφαση, περιέχονται σ΄ αυτήν με πληρότητα, σαφήνεια και χωρίς αντιφάσεις ή λογικά κενά τα πραγματικά περιστατικά που προέκυψαν από την ακροαματική διαδικασία, στα οποία στηρίχθηκε η κρίση του δικαστηρίου για τη συνδρομή των αντικειμενικών και υποκειμενικών στοιχείων του εγκλήματος, οι αποδείξεις που τη θεμελίωσαν και οι σκέψεις και οι νομικοί συλλογισμοί με βάση τους οποίους έγινε η υπαγωγή των πραγματικών περιστατικών που αποδείχθηκαν στην ουσιαστική ποινική διάταξη που στη συγκεκριμένη περίπτωση εφαρμόσθηκε, Για την ύπαρξη τέτοιας αιτιολογίας είναι παραδεκτή η αλληλοσυμπλήρωση του αιτιολογικού με το διατακτικό, που αποτελούν ενιαίο σύνολο και αρκεί να αναφέρονται τα αποδεικτικά μέσα γενικώς κατά το είδος τους, χωρίς να εκτίθεται τι προέκυψε από το καθένα απ΄ αυτά. Όσον αφορά το δόλο που απαιτείται κατά το άρθρο 26 παρ. 1 του Π.Κ. για τη θεμελίωση της υποκειμενικής υποστάσεως του εγκλήματος που συνίσταται, σύμφωνα με το άρ. 27 παρ. 1 του ίδιου Κώδικα, στη θέληση παραγωγής των περιστατικών που κατά το νόμο απαρτίζουν την έννοια της αξιόποινης πράξεως, δεν υπάρχει ανάγκη, κατά τούτο, ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας, διότι αυτός ενυπάρχει στη παραγωγή των περιστατικών και προκύπτει απ' αυτή, όταν μάλιστα ο νόμος στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν αξιώνει πρόσθετα στοιχεία για την ύπαρξη του δόλου, είτε αμέσου είτε ως ενδεχομένου. Τέλος εσφαλμένη ερμηνεία ή εφαρμογή ουσιαστικής ποινικής διάταξης συντρέχει, ιδρύουσα τον από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Ε του ΚΠΔ λόγο αναιρέσεως, όταν ο δικαστής προδίδει σε αυτήν διαφορετική έννοια από εκείνη, που έχει πραγματικά, ή όταν ο δικαστής δεν υπήγαγε σωστά τα υπό τούτου δεχθέντα πραγματικά περιστατικά στην εφαρμοσθείσα διάταξη. Στην προκειμένη περίπτωση, όπως προκύπτει από το σκεπτικό, συνδυαζόμενο με το διατακτικό της προσβαλλομένης απόφασής του το Αναθεωρητικό Δικαστήριο (Πενταμελές) που δίκασε έφεση του αναιρεσείοντος - κατηγορουμένου, δέχτηκε, κατά την αναιρετικά ανέλεγκτη περί των πραγμάτων κρίση του, την οποία στήριξε στα λεπτομερώς κατ΄ είδος αναφερόμενα αποδεικτικά μέσα, ότι αποδείχτηκαν τα ακόλουθα: "Ο κατηγορούμενος Αντισμήναρχος (ΔΓΥ) Χ1 , που υπηρετούσε από .... στη ΔΑΥ, ως Τμηματάρχης Α4/2 (μέριμνα προσωπικού), είχε ορισθεί να εκτελέσει την .... υπηρεσία Διευθυντού ΚΕΠΙΧ/ΔΑΥ. Το ΚΕΠΙΧ/ΔΑΥ, κατά τις μη εργάσιμες ώρες και ημέρες στελεχώνεται από α) το Δντή ΚΕΠΙΧ, θέση στην οποία εναλλάσσονται Αξιωματικοί βαθμού Αντισμηνάρχου, οποιασδήποτε ειδικότητας, β) το βοηθό Διευθυντή ΚΕΠΙΧ και γ) τον Αξιωματικό Συντήρησης Α/Φ. Η υπηρεσία αυτή, κατά τις εργάσιμες ημέρες, αρχίζει μία ώρα πριν την παύση εργασίας και ολοκληρώνεται περί ώρα 07.00' της επομένης μέρας, οπότε το προσωπικό παραδίδει στον προϊστάμενο του ΚΕΠΙΧ. Οι αρμοδιότητες με τις οποίες είναι επιφορτισμένοι οι υπόψη επιτελείς είναι διαφορετικές για τον καθένα και ρυθμίζονται από τις υπάρχουσες διαταγές. Ειδικότερα δε τα καθήκοντα του Διευθυντή ΚΕΠΙΧ είναι ζωτικής σημασίας για την εύρυθμη λειτουργία της Μονάδας και του Αεροδρομίου της 112 ΠΜ, δεδομένου ότι είναι υπεύθυνος, μεταξύ άλλων, για την παρακολούθηση των πτήσεων (εσωτερικού και εξωτερικού) των C-130, των SUPER PUMA κλπ., για την κινητοποίηση των αεροσκαφών σε περιπτώσεις κήρυξης του σχεδίου Ξενοκράτης, αεροπυρόσβεσης, αεροδιακομιδής ασθενών κλπ, έχοντας μόνο αυτός πρόσβαση στους φοριαμούς που περιέχουν τα σχέδια του ΚΕΠΙΧ, τους κώδικες αναγνώρισης και τους πίνακες ΕΑΚΑΠ. Προβλέπεται δε ρητά για τον Διευθυντή ότι δεν απομακρύνεται από το χώρο του ΚΕΠΙΧ, προκείμενου, να είναι πάντα σε ετοιμότητα, για να αντιμετωπίσει τα ανακύπτοντα θέματα και σε περίπτωση προβλήματος να έχει τη δυνατότητα να το αναφέρει στον ιεραρχικά ανώτερο του (βλ. το παράρτημα "Α" στο μνημόνιο Δ/ΚΕΠΙΧ και καταθέσεις Μ1, Μ3, Μ2). Η σπουδαιότητα εξάλλου του ρόλου του ΚΕΓΠΧ/ΔΑΥ προκύπτει και από την επιπλέον ρητή πρόβλεψη για την υπηρεσία Σμηνάρχου, στην οποία εναλλάσσονται όλοι οι Αξιωματικοί βαθμού Σμηνάρχου και εκτελείται από την οικία (ΟΝ CALL), ενώ μόνο σε περίπτωση σοβαρών περιστατικών ή έκτακτης κατάστασης μετά από εντολή του Διευθυντή Α' Κλάδου, προσέρχεται στο ΚΕΠΙΧ και αναλαμβάνει καθήκοντα συντονιστή του ΚΕΠΙΧ, ενώ ο Διευθυντής ΚΕΠΙΧ είναι άμεσος βοηθός τους. (βλ. Φ.200/ΕΠ. 6717/Σ. 949/24-7- 2002/ΔΑΥ/ Κλάδος Α'- Δνση ΑΙ). Κατά την ανωτέρω ημερομηνία (...), οι καιρικές συνθήκες ήταν εξαιρετικά δυσμενείς και είχε δοθεί σε όλες τις μονάδες εντολή για λήψη μέτρων προστασίας του προσωπικού και των μέσων. Μάλιστα, λόγω της σφοδρής χιονόπτωσης, το αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος ήταν κλειστό, με εναλλακτικό αεροδρόμιο αυτό της 112 ΠΜ. Όμως, ο κατηγορούμενος, αφού ανέλαβε κανονικά τα καθήκοντα του, μαζί με τον Επισμηναγό Ε1, ως βοηθό Διευθυντή ΚΕΠΙΧ και τον Σμηναγό Σ1 ως Αξιωματικό Συντήρησης Α/Φ, περί ώρα 00.05' της ..., έφυγε χωρίς άδεια από το ΚΕΠΙΧ/ΔΑΥ και μετέβη για κατάκλιση στο υπ' αριθμ. ... δωμάτιο των ΟΣΕΑΑΥ (οικήματα αγάμων εντός της μονάδος) της 112 ΠΜ, που απέχει περί τα 2 χιλιόμετρα από το ΚΕΠΙΧ και αποτελούσε την μόνιμη κατοικία του, επανήλθε δε στο ΚΕΠΙΧ περί ώρα 07.00΄ της ..... Η εγκατάλειψη αυτής της θέσης του δεν θα είχε γίνει αντιληπτή από τους ανωτέρους του, αν περί ώρα 00.30' δεν είχε αναζητηθεί από τον Διευθυντή του ΓΕΑ/ΚΕΠΙΧ, Ταξίαρχο Μ4. Ο τελευταίος, πληροφορήθηκε από τον Επισμηναγό Ε1 την αυθαίρετη απουσία του κατηγορουμένου από το ΚΕΠΙΧ και προσπάθησε να επικοινωνήσει μαζί του τηλεφωνικά τρεις φορές κατά τη διάρκεια της νύχτας, για υπηρεσιακό θέμα, χωρίς επιτυχία και έτσι την επομένη μέρα ενημέρωσε για το περιστατικό τα αρμόδια όργανα της μονάδας. Απολογούμενος ενώπιον του ακροατηρίου ο κατηγορούμενος παραδέχτηκε ότι την ανωτέρω ημερομηνία απομακρύνθηκε από το ΚΕΠΙΧ/ΔΑΥ, ισχυρίστηκε όμως ότι προέβη στην παραπάνω ενέργεια προκειμένου να προστατέψει το προσωπικό. Συγκεκριμένα, υποστήριξε ότι λόγω των δυσμενών καιρικών συνθηκών και της χιονόπτωσης, του δόθηκε εντολή για λήψη μέτρων προστασίας προσωπικού και μέσων. Το ψύχος ήταν δριμύ και η θερμοκρασία στο ΚΕΠΙΧ εξαιρετικά χαμηλή. Δεν υπήρχαν κλινοσκεπάσματα, από τα παράθυρα εισερχόταν ψυχρός αέρας, ενώ υπήρχε ένα μόνο κλιματιστικό. Κάτω από τις περιστάσεις αυτές και ενόψει της διαταγής για προστασία του προσωπικού, πρότεινε στο Σ1 να κοιμηθεί στο σπίτι του, στα ΟΣΕΑΑΥ της 112 ΠΜ. Εκείνος όμως, αρνήθηκε και επιθυμώντας να τον προστατεύσει από το δριμύ κρύο, του παραχώρησε το δωμάτιο του Διευθυντή ΚΕΠΙΧ, για να κοιμηθεί, ενώ ο ίδιος κατευθύνθηκε προς το σπίτι του, που βρισκόταν σε απόσταση 2 χιλιομέτρων. Θεωρεί δε ότι από το σπίτι του μπορούσε να εκτελέσει πλήρως την υπηρεσία του, διότι διαθέτει τον κατάλληλο τηλεπικοινωνιακό εξοπλισμό. Όσον αφορά το Μνημόνιο Δντή/ΚΕΠΙΧ, στο οποίο περιλαμβάνεται το παράρτημα "Α" για τα καθήκοντα του Διευθυντή ΚΕΓΠΧ, ισχυρίστηκε ότι δεν είναι ενσωματωμένο σε κάποια Διαταγή της ΔΑ Υ, με αποτέλεσμα να μην έχει ισχύ και να μην είναι δεσμευτικό. Όμως οι παραπάνω ισχυρισμοί του κατηγορουμένου ούτε αντέχουν στη βάσανο της λογικής, για κάποιον που γνωρίζει στοιχειωδώς πώς λειτουργεί η στρατιωτική υπηρεσία ούτε αποδεικνύονται από κανένα στοιχείο της δικογραφίας. Ειδικότερα, όσον αφορά την υποχρέωση του Διευθυντή για συνεχή παραμονή εντός του ΚΕΠΙΧ, αυτή τη γνώριζαν όλοι οι διευθυντές ΚΕΠΙΧ την Μονάδας και ουδέποτε κανείς προέβαλε κάποια αντίρρηση, συμπεριλαμβανομένου και του κατηγορουμένου. Ειδικότερα, ήταν γνωστό σε όλους τους στρατιωτικούς ότι, σύμφωνα με το παράρτημα Γ' της Π.Δ. 4-8/87, απαγορεύεται η απομάκρυνση του Επόπτη Ασφαλείας (ΕΑ) από τη Μονάδα και διανυκτέρευση αυτού σε οικήματα ΟΣΕΑΑΥ. Αναφέρεται επίσης (στο παράρτημα αυτό) ότι τα όργανα υπηρεσίας, ανάλογα με την αποστολή διαμένουν σε χώρους που καθορίζει η Μονάδα για να διασφαλίζεται η παρουσία τους στους χώρους ευθύνης τους, ενώ μόνο εάν δεν είναι αναγκαία η παρουσία τους στους χώρους ευθύνης τους, κατά τις νυχτερινές ώρες, κατακλίνονται σε άλλο χώρο. Επιπλέον, στο Παράρτημα "Α" του Μνημονίου Δντή/ΚΕΠΙΧ που βρίσκεται πάντα στο φάκελο Αξιωματικού Υπηρεσίας, και οφείλουν να το διαβάζουν όλοι οι Αξιωματικοί (και επομένως δε χρειάζεται να τους έχει προηγουμένως κοινοποιηθεί) υπάρχει παράγραφος (όπως εκτέθηκε παραπάνω) που ορίζει ρητά ότι ο Διευθυντής του ΚΕΠΙΧ παραμένει πάντα στη θέση του, όλη τη διάρκεια της υπηρεσίας. Γι' αυτό το λόγο, άλλωστε, στο χώρο του ΚΕΠΙΧ, υπάρχει ξεχωριστό δωμάτιο με κρεβάτι, ενώ την επόμενη μέρα βγαίνει ελεύθερος υπηρεσίας. Εκτός από τα παραπάνω, υπάρχει στο γραφείο του Διευθυντή ΚΕΠΙΧ και αναρτημένη ταμπέλα που απαγορεύει την αποχώρηση του, γιατί κατά το παρελθόν, κάποιοι Διευθυντές έφευγαν από το χώρο του ΚΕΠΙΧ για να πάνε στα γραφεία τους, που βρίσκονται όμως, δύο ορόφους ψηλότερα. Επισημάνθηκε δε από όλους του μάρτυρες ότι τα καθήκοντα του Διευθυντή ΚΕΠΙΧ είναι ζωτικής σημασίας για την εύρυθμη λειτουργία του αεροδρομίου και δεν είναι δυνατόν να ασκηθούν επαρκώς από το σπίτι, έστω και αν αυτό βρίσκεται εντός της μονάδος (βλ. καταθέσεις Μ1, Μ3, Μ2, Μ4, ...., .....). Ας σημειωθεί επίσης ότι το ως άνω Παράρτημα "Α" αποτελεί κανονικό τμήμα του παραπάνω Μνημονίου Δντή ΚΕΠΙΧ και αποτελεί ως εκ τούτου περιεχόμενο του Μνημονίου. Όσον αφορά τις καιρικές συνθήκες και τις διαταγές που είχαν εκδοθεί για λήψη μέτρων προστασίας του προσωπικού και μέσων, αυτές προφανώς αφορούσαν όσους βρίσκονταν άμεσα εκτεθειμένοι στις αντίξοες καιρικές συνθήκες (στην ύπαιθρο, σε σκοπιές, περίπολα κλπ.) και όχι αυτούς που βρίσκονταν εντός κτιρίων και για το πώς θα προστατευθεί ο ύπνος τους εν ώρα υπηρεσίας. Ακόμη όμως και αυτό το υποτιθέμενο πρόβλημα, ότι δηλαδή δεν υπήρχαν επαρκή κλινοσκεπάσματα και από τα παράθυρα εισερχόταν εξωτερικό ψύχος, είχε αντιμετωπιστεί προ μηνός, ύστερα από αναφορά του Αντισμηνάρχου (ΤΑ) Σ2 όπου επισημαίνονταν μεταξύ άλλων ορισμένες δυσλειτουργίες σε θέματα διευκόλυνσης διαβίωσης του προσωπικού, όπως έλλειψη κουβερτών, μη επάρκεια ειδών εστίασης, πρόβλημα στο κλείσιμο των παραθύρων κλπ (βλ. την από 4-12-2003 ημερήσια αναφορά Διευθυντή ΚΕΠΙΧ/ΔΑΥ, Αντισμηνάρχου (ΤΑ) Σ2 και τη Φ.400/ΑΔ72/Σ.8/20-1-2004/Μ.ΔΑΥ/ΤΜ.ΠΡΣ). Από τα παραπάνω σαφώς προκύπτει ότι ο κατηγορούμενος ενώ εκτελούσε κανονικά την .... υπηρεσία Διευθυντού ΚΕΠΙΧ/ΔΑΥ, δηλαδή προΐστατο τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή όσων υπηρετούσαν στο ΚΕΠΙΧ, ως αρχηγός, εγκατέλειψε με τη θέληση του, αυθαίρετα το χώρο ευθύνης του και μετέβη στο σπίτι του, προκειμένου να κοιμηθεί. Χωρίς αμφιβολία πρόκειται για εγκατάλειψη θέσης, και μάλιστα από αρχηγό, γιατί η υποχρέωση του να παραμένει εντός του χώρου του ΚΕΠΙΧ αποτελεί προφανή προέκταση της εκπληρώσεως του συγκεκριμένου υπηρεσιακού του προορισμού, ενώ αποδείχτηκε ότι οι καιρικές συνθήκες εντός του κτιρίου δεν ήταν τόσο τραγικές που να δικαιολογούν την εγκατάλειψη μιας τόσο καίριας θέσης. Κατόπιν όλων αυτών, κατά την πλειοψηφήσασα (3-2) γνώμη των μελών του Δικαστηρίου, ο κατηγορούμενος θα πρέπει να κηρυχθεί ένοχος για την πράξη της εγκατάλειψης θέσης από αρχηγό σε ειρηνική περίοδο, καθόσον τέλεσε αυτή τόσο κατά τα αντικειμενικά όσο και κατά τα υποκειμενικά της στοιχεία.". Με βάση τις παραδοχές του αυτές το κατ΄ έφεση δικάσαν Αναθεωρητικό Δικαστήριο (Πενταμελές) Αθηνών κήρυξε τον κατηγορούμενο ένοχο της κατά τα άνω τελεσθείσης αξιοποίνου πράξεως της εγκατάλειψης θέσης σε ειρηνική περίοδο με την ελαφρυντική περίσταση του άρθρου 84 παρ. 2α Π.Κ. και επέβαλε σ΄ αυτόν ποινή φυλάκισης πέντε (5) μηνών την οποία ανέστειλε επί τριετία. Με αυτά που δέχτηκε το Αναθεωρητικό Δικαστήριο (Πενταμελές) Αθηνών διέλαβε στην προσβαλλόμενη απόφασή του την κατά τα ανωτέρω απαιτούμενη ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, αφού εκθέτει σ΄ αυτήν με σαφήνεια, πληρότητα και χωρίς αντιφάσεις ή λογικά κενά τα πραγματικά περιστατικά, τα οποία αποδείχτηκαν από την ακροαματική διαδικασία και συγκροτούν την αντικειμενική και υποκειμενική υπόσταση της παραπάνω αξιόποινης πράξεως για την οποία κηρύχθηκε ένοχος ο αναιρεσείων κατηγορούμενος, τις αποδείξεις από τις οποίες συνήγαγε τα περιστατικά αυτά, καθώς επίσης και τις σκέψεις και τους νομικούς συλλογισμούς με βάση τους οποίους υπήγαγε τα περιστατικά αυτά στην παραπάνω ουσιαστική ποινική διάταξη του άρθρου 76 παρ. 1α ΣΠΚ την οποία ορθώς ερμήνευσε και εφάρμοσε. Ειδικότερα και σε σχέση με τις προβαλλόμενες με τους λόγους αναιρέσεως αιτιάσεις: 1) ότι με όσα αναφέρει στη μείζονα πρόταση η προσβαλλομένη απόφαση ότι δηλαδή "η διαρκής και ουσιαστική παρουσία του στρατιωτικού σε συγκεκριμένο χώρο, η οποία έτσι μορφοποιείται σε συστατικό όρο της ανάγκης ετοιμότητας μιας μονάδας δεν έχει τον χαρακτήρα απλής παραμονής αλλά επαλήθευση της υπηρεσιακής ετοιμότητας" τότε θα έπρεπε ο δόλος του αναιρεσείοντος να περιλαμβάνει και τη γνώση ότι έτσι ματαιούται η υπηρεσιακή ετοιμότητα είναι απορριπτέα ως επί αναληθούς προϋποθέσεως ερειδομένη διότι αυτά που δέχθηκε στη μείζονα πρόταση η προσβαλλομένη απόφαση δεν ανάγονται σε πραγματικά περιστατικά, αλλά σε φερόμενη ερμηνεία της διατάξεως του άρθρου 76 ΣΠΚ που όμως δεν επηρέασε την ορθή υπαγωγή των πραγματικών περιστατικών στη διάταξη αυτή, 2) ενώ το δικαστήριο δέχεται ότι κατά την ... επικρατούσαν δυσμενείς καιρικές συνθήκες και υπήρχε διαταγή προστασίας του προσωπικού στη συνέχεια αναιτιολογήτως δέχεται ότι ο αναιρεσείων εγκατέλειψε τη θέση του είναι απορριπτέα διότι το δικαστήριο δέχεται ότι " όσον αφορά τις καιρικές συνθήκες και τις διαταγές που είχαν εκδοθεί για λήψη μέτρων προστασίας του προσωπικού και μέσων, αυτές αφορούσαν προφανώς όσους βρίσκονταν εκτεθειμένοι στις αντίξοες καιρικές συνθήκες (στην ύπαιθρο, σε σκοπιές, περίπολα, κλπ.) και όχι αυτούς που βρίσκονταν εντός κτιρίων και για το πώς θα προστατευθεί ο ύπνος τους εν ώρα υπηρεσίας", και 3) ότι η προσβαλλομένη απόφαση δεν έχει την ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία όσον αφορά τον δόλο του αναιρεσείοντος είναι αβάσιμη καθόσον στην παραγωγή των ανωτέρω στοιχείων που εξετέθησαν ενυπάρχει και ο δόλος του αναιρεσείοντος και δεν είχε υποχρέωση το Δικαστήριο της ουσίας για τους λόγους που αναφέρονται στη μείζονα σκέψη να απορρίψει αυτόν αιτιολογημένα. Μετά από αυτά και εφόσον δεν υπάρχει άλλος λόγος αναίρεσης, πρέπει η κρινόμενη αίτηση αναίρεσης να απορριφθεί και να καταδικασθεί ο αναιρεσείων στα δικαστικά έξοδα (άρθρ. 583 παρ. 1 ΚΠΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Απορρίπτει την από 24-11-2006 αίτηση του Χ1 για αναίρεση της με αριθ. 157/2006 απόφασης του Αναθεωρητικού Δικαστηρίου (Πενταμελούς) Αθηνών. Και
Καταδικάζει τον αναιρεσείοντα στα δικαστικά έξοδα, που ανέρχονται σε διακόσια είκοσι (220) ευρώ.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα, στις 13 Νοεμβρίου 2007.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα, σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στις 29 Νοεμβρίου 2007.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ