Θέμα
Αγνώστου διαμονής επίδοση, Αιτιολογίας ανεπάρκεια, Εφέσεως απαράδεκτο.
Περίληψη:
Αναίρεση κατά απόφασης που απέρριψε έφεση ως εκπρόθεσμη. Επίδοση στον κατηγορούμενο ως αγνώστου διαμονής. Έφεση με ισχυρισμό για γνωστή διαμονή. Επάρκεια αιτιολογίας, αλλιώς η αιτίαση είναι αναιρετέα για έλλειψη αιτιολογίας. Παραπέμπει.
Αριθμός 2318/2009
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
ΣΤ' Ποινικό Τμήμα
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Δημήτριο Πατινίδη, Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, Χαράλαμπο Παπαηλιού, Παναγιώτη Ρουμπή - Εισηγητή, Γεώργιο Μπατζαλέξη και Χριστόφορο Κοσμίδη, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 20 Οκτωβρίου 2009, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Παναγιώτη Νικολούδη (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας) και της Γραμματέως Πελαγίας Λόζιου, για να δικάσει την αίτηση του αναιρεσείοντος - κατηγορουμένου ..., που εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Δημήτριο Φλώρο, περί αναιρέσεως της 31115/2008 αποφάσεως του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών.
Το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών, με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτή και ο αναιρεσείων - κατηγορούμενος ζητεί την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 24.10.2008 αίτησή του αναιρέσεως, η οποία καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 42/2009.
Αφού άκουσε
Τον πληρεξούσιο δικηγόρο του αναιρεσείοντος, που ζήτησε όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά, καθώς και τον Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να γίνει δεκτή η προκείμενη αίτηση αναιρέσεως.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Η απόφαση που απορρίπτει το ένδικο μέσο της εφέσεως ως εκπρόθεσμο για να έχει την απαιτούμενη από τα άρθρα 93 παρ. 3 του Συντάγματος και 139 ΚΠΔ ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, πρέπει να διαλαμβάνει το χρόνο επίδοσης της προσβαλλόμενης απόφασης, αν απαγγέλθηκε ερήμην αυτού, το χρόνο άσκησης του ενδίκου μέσου, καθώς και το αποδεικτικό από το οποίο προκύπτει η επίδοση, χωρίς ειδικότερο προσδιορισμό τούτου ή μνεία κατά τα άρθρα 154 παρ. 1, 156 και 161 παρ. 1 ΚΠΔ στοιχείων εγκυρότητας της επίδοσης, εκτός αν προβάλλεται με την έφεση λόγος ακυρότητας της επίδοσης, οπότε η αιτιολογία πρέπει να εκτείνεται και στην απορριπτική του λόγου τούτου κρίση του Δικαστηρίου. Σε περίπτωση όμως που με το ένδικο μέσο αμφισβητείται ο τύπος κατοικίας εκάστου που ασκεί το ένδικο μέσο και το άγνωστο της διαμονής του ως και εντεύθεν η αδυναμία γνώσεως της επίδοσης, πρέπει επίσης να διαλαμβάνεται στην απόφαση σχετική αιτιολογία, άλλως ιδρύεται από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. δ ΚΠΔ λόγος αναίρεσης. Περαιτέρω πρέπει να αναφέρονται τα αποδεικτικά μέσα, στην αξιολόγηση των οποίων προέβη το Δικαστήριο για να καταλήξει στην κρίση του για την απόρριψη της έφεσης.
Στην προκειμένη περίπτωση όπως προκύπτει από την προσβαλλόμενη υπ' αριθμ. 31115/6-5-2008 απόφαση, όπως παραδεκτά συμπληρώθηκαν τα πρακτικά της με την υπ' αριθ. 64051Β/15-10-2008 διάταξη του αρμοδίου Προέδρου Πρωτοδικών και έλαβαν τον αριθμ. 64051Α/05-10-2008, το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών που την εξέδωσε, απέρριψε ως εκπρόθεσμη την υπ' αριθμ. 4249/9-11-2007 έφεση του ήδη αναιρεσείοντος κατά της υπ' αριθμ. 32584/15-3-2000 απόφασης του Μονομελούς Πλημμελειο-δικείου Αθηνών, με την οποία εκείνος είχε καταδικασθεί σε ποινή φυλάκισης 12 μηνών και χρηματική ποινή 150.000 δραχμών, μετατρέποντας την πρώτη αυτών σε χρηματική προς 1.500 δραχμές ημερησίως, για παράβαση του άρθρου 79 του ν. 5960/1933, πράξη που φέρεται ότι τελέσθηκε την 25-9-1998, αφού δέχθηκε, κατά λέξη τα εξής: "Από το από ... αποδεικτικό επίδοσης του αστυφύλακα στο Α.Τ. ... προκύπτει ότι η υπ' αριθμ. 32584/2000 ερήμην εκκαλούμενη απόφαση του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών επιδόθηκε νομότυπα κατά την ανωτέρω ημερομηνία στο Δήμαρχο ..., αντί στον αγνώστου διαμονής κατηγορούμενο - εκκαλούντα, ο οποίος δεν βρέθηκε στην επί της οδού ..., τελευταία γνωστή κατοικία του. Η υπό κρίση όμως έφεση ασκήθηκε στις 9-11-2007, δηλαδή μετά την πάροδο της νόμιμης προθεσμίας των 30 ημερών από την παραπάνω ημερομηνία επίδοσης της εκκαλουμένης απόφασης, όπως αυτό προκύπτει από την υπ' αριθμ. 14249/9-11-2007 έκθεση εφέσεως του Ποιν. Τμήματος ενδίκων μέσων του Πρωτοδικείου Αθηνών. Επομένως, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 155, 156, 166, 473 και 476 του ΚΠΔ πρέπει να απορριφθεί η υπό κρίση έφεση ως απαράδεκτη, λόγω του εκπροθέσμου της ασκήσεως της, και να επιβληθούν στον εκκαλούντα τα νόμιμα έξοδα της δίκης". Ο αναιρεσείων όμως με την παραπάνω αναφερόμενη έφεσή του, που παραδεκτώς επισκοπείται από τον Άρειο Πάγο το δικόγραφό της, επικαλέσθηκε ότι "την παρούσα έφεση ασκεί εκπροθέσμως, διότι έλαβε γνώση της εκκαλουμένης αποφάσεως την 7-11-2007, καθόσον του επεδόθη ως αγνώστου διαμονής αν και ήταν γνωστής διαμονής στην ανωτέρω διεύθυνση", που αναφέρει στην έφεση, ήτοι ότι είχε κατοικία στον ..., στην οδό ..., προσκόμισε δε, όπως προκύπτει από τα διορθωμένα πρακτικά της προσβαλλόμενης απόφασης, οκτώ (8) έγγραφα της εξέτισε ενόρκως στο ακροατήριο της μάρτυρα ..., προς απόδειξη του ισχυρισμού του ότι κατά το χρόνο επίδοσης της πρωτοβάθμιας απόφασης (3-5-2001) είχε γνωστή και στην Εισαγγελία που διέταξε την επίδοσή της διαμονή στον ... . Για τον ανωτέρω ισχυρισμό, που ήταν σαφής και ορισμένος και με τον οποίο ο αναιρεσείων δικαιολογούσε το εκπρόθεσμο της άσκησης της έφεσής του, το δικαστήριο ουδέν διέλαβε στην προσβαλλόμενη απόφασή του, καίτοι είχε υποχρέωση να απαντήσει με ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία και όχι να τον απορρίψει σιωπηρώς. Κατά συνέπεια η προσβαλλόμενη απόφαση στερείται της επιβαλλόμενης από το Σύνταγμα και το νόμο ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας και ο από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ ΚΠΔ μοναδικός λόγος αναίρεσης, με τον οποίο προβάλλεται η έλλειψη αυτή, είναι βάσιμος και πρέπει να γίνει δεκτός. Μετά από αυτό πρέπει να αναιρεθεί η προσβαλλόμενη απόφαση και να παραπεμφθεί η υπόθεση για νέα συζήτηση στο ίδιο Δικαστήριο (άρθρο 519 ΚΠΔ), αφού είναι δυνατή η συγκρότησή του από άλλους δικαστές, εκτός από εκείνους που δίκασαν προηγουμένως, προκειμένου να ερευνηθεί και κριθεί αν η έφεση ασκήθηκε παραδεκτώς και σε καταφατική περίπτωση, να κριθεί η παραγραφή ή όχι του αξιοποίνου της αποδιδόμενης στον αναιρεσείοντα πράξης, δεδομένου ότι ο Άρειος Πάγος δεν μπορεί να αποφανθεί επί του παραδεκτού ή όχι του ενδίκου μέσου της εφέσεως.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Αναιρεί την υπ' αριθμ. 31115/2008 απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών.
Παραπέμπει την υπόθεση για νέα συζήτηση στο ίδιο Δικαστήριο, που θα συγκροτηθεί από άλλους δικαστές, εκτός από εκείνους που δίκασαν προηγουμένως.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 18 Νοεμβρίου 2009. Και
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα, σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, στις 30 Νοεμβρίου 2009.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ