Θέμα
Αναιρέσεως παραδοχή, Προσβολή γενετήσιας αξιοπρέπειας.
Περίληψη:
Ο από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ. ΚΠΔ προβαλλόμενος λόγος αναιρέσεως, με τον οποίο πλήττεται η προσβαλλόμενη απόφαση, είναι βάσιμος, διότι δεν μπορεί να συμπληρωθεί το αιτιολογικό της με την καθολική αναφορά που κάνει στο διατακτικό της. Αναιρεί και παραπέμπει.
ΑΡΙΘΜΟΣ 863/2013
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
ΣΤ' ΠΟΙΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Κωνσταντίνο Φράγκο, Προεδρεύοντα Αρεοπαγίτη, ως αρχαιότερο μέλος της συνθέσεως (κωλυομένου του τακτικού Αντιπροέδρου του Αρείου Πάγου Νικολάου Ζαΐρη),- Εισηγητή, Ειρήνη Κιουρκτσόγλου-Πετρουλάκη, Δήμητρα Λεοντάρη-Μπουρνάκα (κωλυομένου του Αρεοπαγίτη Γεωργίου Αδαμόπουλο, Μαρία Βασιλάκη και Μαρία Γαλάνη Λεοναρδοπούλου, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 21 Μαΐου 2013, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Νικολάου Παντελή (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας) και του Γραμματέα Χαράλαμπου Αθανασίου, για να δικάσει την αίτηση του αναιρεσείοντος - κατηγορουμένου Π. Μ. του Δ., κατοίκου ... που παρέστη με την πληρεξουσία δικηγόρο του Παρασκευή Κολιού, περί αναιρέσεως της 28139/2012 αποφάσεως του Τριμελούς Πλημ/κείου Αθηνών.
Το Τριμελές Πλημ/κείο Αθηνών, με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτή, και ο αναιρεσείων -κατηγορούμενος ζητεί την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 9 Ιουλίου 2012 αίτησή του αναιρέσεως, η οποία καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 879/12.
Αφού άκουσε
Τον πληρεξούσιο δικηγόρο του αναιρεσείοντος, που ζήτησε όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά και τον Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να γίνει δεκτή η προκείμενη αίτηση αναίρεσης.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Από τις διατάξεις του άρθρου 353 παρ. 1 του ΠΚ, που ορίζει ότι " όποιος δημόσια επιχειρεί ακόλαστη πράξη και προκαλεί μ' αυτήν σκάνδαλο τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι δύο ετών", συνάγεται ότι για τη θεμελίωση του εγκλήματος αυτού απαιτούνται: α) ακόλαστη πράξη, β)η πράξη αυτή να γίνεται δημόσια, σε δημόσιο χώρο, γ) η ακόλαστη πράξη να επιχειρείται ενώπιον άλλου και να προσβάλει βάναυσα την αιδώ άλλου και δ) να προκαλεί σκάνδαλο. Ακόλαστη δε πράξη είναι αυτή που ανάγεται στη γενετήσια σφαίρα και εξεταζόμενη αντικειμενικά προσβάλλει το κοινό αίσθημα της αιδούς και της ηθικής, με τις συγκεκριμένες περιστάσεις και τις κρατούσες κατά τόπο κοινωνικές αντιλήψεις περί ηθικής και ευπρέπειας. Επιπλέον απαιτείται η πράξη αυτή να προσβάλλει βάναυσα την αιδώ του παθόντος, δηλαδή χυδαία και ιδιαίτερα βαριά και να προκαλεί σκάνδαλο. Σκάνδαλο δε είναι η ψυχική αντίδραση του κοινού έναντι της προσβολής της αιδούς και της ηθικής των ανθρώπων που αθελήτως βλέπουν να γίνεται ενώπιόν τους η ακόλαστη πράξη. Δημόσια τελείται η πράξη , όταν μπορεί να υποπέσει στην αντίληψη αόριστου κατ' αριθμό και κύκλο προσώπων, εκτός από εκείνα στα οποία απευθύνεται. Δεν αρκεί μόνη η δημοσιότητα του τόπου ενέργειας, αλλά πρέπει ο δράστης να μπορεί να γίνει αντιληπτός εύκολα και χωρίς ειδική προσπάθεια από αόριστο κύκλο προσώπων που χρησιμοποιούν ακώλυτα το δημόσιο χώρο. Δημόσια μπορεί να είναι η τέλεση και όταν γίνεται σε ιδιωτικό χώρο, λ.χ. σε διαμέρισμα με ανοικτό παράθυρο, σε ιδιωτικό χώρο στάθμευσης ή και μέσα σε ιδιωτικό αυτοκίνητο, αν μπορεί να γίνει αντιληπτός από τους διερχόμενους, από άλλους χρήστες του χώρου ή και από τους γείτονες. Εξάλλου, η καταδικαστική απόφαση έχει την επιβαλλόμενη από τις διατάξεις των άρθρων 99 παρ.3 του Συντάγματος και 139 του ΚΠΔ ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, η έλλειψη της οποίας ιδρύει τον εκ του άρθρου 510 παρ.1 στοιχ.Δ' του ΚΠΔ λόγο αναιρέσεως, όταν αναφέρονται σ'αυτήν, με σαφήνεια, πληρότητα και χωρίς αντιφάσεις, τα πραγματικά περιστατικά που προέκυψαν από την αποδεικτική διαδικασία, στα οποία στηρίχθηκε η κρίση του δικαστηρίου για τη συνδρομή των αντικειμενικών και υποκειμενικών στοιχείων του εγκλήματος, οι αποδείξεις που τα θεμελιώνουν και οι νομικές σκέψεις υπαγωγής των περιστατικών αυτών στην ουσιαστική ποινική διάταξη που εφαρμόσθηκε. Έλλειψη τέτοιας αιτιολογίας υπάρχει και όταν η αιτιολογία είναι εντελώς τυπική, προς την οποία εξομοιώνεται και εκείνη που παραπέμπει στα πραγματικά περιστατικά του διατακτικού. Και ναι μεν το αιτιολογικό μαζί με το διατακτικό της αποφάσεως, στο οποίο ως λογικό συμπέρασμα καταχωρίζονται όλα τα στοιχεία του εγκλήματος, αποτελούν ενιαίο όλο και είναι παραδεκτή η αλληλοσυμπλήρωσή τους, πλην όμως η συμπλήρωση αυτή δεν μπορεί να φθάσει μέχρι σημείου ολικής αναφοράς στα περιστατικά που αναγράφονται στο διατακτικό της αποφάσεως.
Στην προκειμένη περίπτωση, με την προσβαλλόμενη υμε αριθ. 28139/2012 απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών, ο αναιρεσείων - κατηγορούμενος κηρύχθηκε ένοχος, για πρόκληση σκανδάλου με ακόλαστες πράξεις και του επιβλήθηκε ποινή φυλακίσεως οκτώ μηνών, με τριετή αναστολή. Στην αιτιολογία της αποφάσεως αυτής δέχθηκε το άνω Εφετείο, ότι από τα μνημονευόμενα κατ' είδος, αποδεικτικά μέσα αποδείχθηκαν κατά την ανέλεγκτη περί τα πράγματα κρίση του τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά, κατά πιστή αντιγραφή: συζήτηση της υποθέσεως, προέκυψε και το Δικαστήριο πείστηκε, ότι ο κατηγορούμενος τέλεσε την πράξη που του αποδίδει το κατηγορητήριο και πρέπει να κηρυχθεί ένοχος διότι αποδείχθηκαν τα πραγματικά περιστατικά που αφορούν την αντικειμενική και υποκειμενική υπόσταση της αξιόποινης πράξης, όπως ειδικότερα αναφέρεται στο διατακτικό.
Στη συνέχεια το ίδιο δευτεροβάθμιο δικαστήριο, κήρυξε ένοχο τον κατηγορούμενο του ότι: Στο ... στις 17-3-2006, δημόσια επεχείρησε ακόλαστη πράξη και προκάλεσε μ'αυτή σκάνδαλο και συγκεκριμένα αφού στάθμευσε το υπ'αριθμ. ... ΙΧΕ αυτοκίνητό του στην οδό ... κάτω από το μπαλκόνι του διαμερίσματος της εγκαλούσας Ν. Ε., τοποθέτησε στο ταμπλώ του οχήματος γυμνές φωτογραφίες ανθρώπων και εν συνεχεία κατέβασε το παντελόνι και το εσώρουχό του και εξέθεσε το γεννητικό του μόριο το οποίο βρισκόταν σε στύση προκειμένου να αυνανιστεί δημόσια, προσβάλλοντας έτσι βάναυσα την αιδώ της προαναφερόμενης παθούσας στο πεδίο της γενετήσιας ζωής της, δεδομένου ότι πρόκειται για πράξη που ανάγεται στη γενετήσια σφαίρα και εξεταζόμενη αντικειμενικά προσβάλλει το κοινό αίσθημα της αιδούς και της ηθικής του κοινού, όπως στη συγκεκριμένη περίπτωση η παθούσας, που σκανδαλίστηκε βλέποντας αθέλητα αυτή την πράξη, η οποία επιχειρήθηκε με τρόπο που μπορούσε να υποπέσει στην αντίληψη αόριστου αριθμού ανθρώπων, αφού τελέστηκε μέσα σε αυτοκίνητο στο δρόμο και ο κατηγορούμενος γνώριζε ότι τελούσε δημόσια ακόλαστη πράξη που ήταν ικανή να προκαλέσει σκάνδαλο.
Με τις παραδοχές αυτές, το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών που εξέδωσε την προσβαλλόμενη απόφαση, δεν διέλαβε στην απόφασή του, την επιβαλλόμενη ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, αλλά η αιτιολογία είναι ελλιπής και ασαφής. Πράγματι, σύμφωνα με τις παραπάνω παραδοχές του αιτιολογικού της, προκύπτει ότι η αιτιολογία είναι εντελώς τυπική και ότι δεν γίνεται σ' αυτό οποιαδήποτε αναφορά σε συγκεκριμένα πραγματικά περιστατικά, που αφορούν τη συγκεκριμένη πράξη, για την οποία ο αναιρεσείων κηρύχθηκε ένοχος, ούτε εκτίθενται οι νομικές σκέψεις με τις οποίες υπήχθησαν τα περιστατικά αυτά στις διατάξεις που εφαρμόσθηκαν και οι ελλείψεις αυτές δεν μπορούν να αναπληρωθούν από όσα περιέχονται στο διατακτικό, στο οποίο παραπέμπει ολικά το αιτιολογικό. Ειδικότερα, δεν εκτίθενται παντελώς κανένα συγκεκριμένο πραγματικό περιστατικό, το οποίο να θεμελιώνει κατά τα αντικειμενικά και υποκειμενικά του στοιχεία την ανωτέρω αξιόποινη πράξη της πρόκλησης σκανδάλου με ακόλαστες πράξεις, για την οποία ο κατηγορούμενος καταδικάσθηκε και τα οποία να στηρίζουν την κρίση του δικαστηρίου για την ενοχή του. Μόνη δε η παραδοχή και η αναφορά στο αιτιολογικό ότι " αποδείχθηκαν τα πραγματικά περιστατικά που πληρούν την αντικειμενική και υποκειμενική υπόσταση της αξιόποινης πράξης, όπως ειδικότερα αναφέρεται στο διατακτικό", δεν είναι ικανή να αναπληρώσει οποιαδήποτε έλλειψη της αιτιολογίας, την οποία επιβάλλουν οι διατάξεις των άρθρων 93 παρ. 3 του Σ και 139 του ΚΠΔ. Τούτο γιατί δεν μπορεί να συμπληρωθεί το αιτιολογικό της με την καθολική αναφορά στο διατακτικό της προσβαλλομένης αποφάσεως (ΑΠ 832/2012). Επίσης από αυτά που περιλαμβάνονται στο διατακτικό, " δημόσια, . .μέσα στο αυτοκίνητό του, .. στο δρόμο ή μέσα σε χώρο σταθμεύσεως, κάτω από το μπαλκόνι διαμερίσματος της εγκαλούσας, .." προκύπτει ασάφεια ως προς τον αν η ανωτέρω αξιόποινη πράξη πρόκλησης σκανδάλου με ακόλαστες πράξεις τελέστηκε, όπως απαιτεί η σχετική διάταξη του άρθρου 353 παρ.1 του ΠΚ, δημόσια ή σε ιδιωτικό χώρο, και δεν αναφέρεται αν, υπό τις συνθήκες και τον τόπο που έγινε, μπορούσε να γίνει αντιληπτός από άλλα πρόσωπα πέραν της εγκαλούσας, και σε ποίων προσώπων την αντίληψη μπορούσε να υποπέσει, η αναφερόμενη ακόλαστη πράξη του κατηγορουμένου.
Συνεπώς, ο από το άρθρο 510 παρ.1 στοιχ. Δ του ΚΠΔ, προβαλλόμενος λόγος αναιρέσεως, με τον οποίο πλήττεται η προσβαλλομένη απόφαση, είναι βάσιμος και πρέπει να γίνει δεκτός. Μετά από αυτά, παρέλκουσας της έρευνας των λοιπών λόγων αναιρέσεως, πρέπει να γίνει δεκτή η κρινόμενη αίτηση αναιρέσεως, να αναιρεθεί η προσβαλλόμενη απόφαση και να παραπεμφθεί η υπόθεση για νέα συζήτηση στο ίδιο δικαστήριο που την εξέδωσε, αφού είναι δυνατή η συγκρότησή του από άλλους δικαστές, εκτός από εκείνους που δίκασαν προηγουμένως (άρθρο 519 ΚΠΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Αναιρεί τη με αριθμό 28139/2012 απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών. Και.
Παραπέμπει την υπόθεση, για νέα συζήτηση στο ίδιο ως άνω δικαστήριο, συγκροτούμενο από άλλους δικαστές εκτός εκείνους που δίκασαν προηγουμένως.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 28 Μαΐου 2013.
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα, σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, στις 4 Ιουνίου 2013
Ο ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ ΑΡΕΟΠΑΓΙΤΗΣ Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ