Θέμα
Ανάκληση απόφασης Α.Π..
Περίληψη:
Απορρίπτεται ως απαράδεκτη η αίτηση ανακλήσεως της αποφάσεως του Αρείου Πάγου, με την οποία απορρίφθηκε η αίτηση αναιρέσεως του κατηγορουμένου, ως ανυποστήρικτη, επειδή ισχυρίζεται αορίστως ότι δεν έγινε νόμιμη επίδοση της κλήσεως προς συζήτηση της αναιρέσεως.
Αριθμός 1353/2008
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
ΣΤ' Ποινικό Τμήμα - Σε Συμβούλιο
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Γεώργιο Σαραντινό, Αντιπρόεδρο, Βασίλειο Λυκούδη, Ανδρέα Τσόλια - Εισηγητή, Ιωάννη Παπουτσή και Νικόλαο Ζαΐρη, Αρεοπαγίτες.
Με την παρουσία και του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Νικολάου Μαύρου (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας) και της Γραμματέως Πελαγίας Λόζιου.
Συνήλθε σε Συμβούλιο στο Κατάστημά του στις 15 Ιανουαρίου 2008, προκειμένου να αποφανθεί για την αίτηση του αιτούντος - κατηγορουμένου χ1, που δεν παρέστη στο συμβούλιο, περί αναιρέσεως της υπ' αριθμ. 15/2007 απόφασης του Ε' Ποινικού Τμήματος του Αρείου Πάγου.
Ο Άρειος Πάγος, με την ως άνω απόφασή του, διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτήν, και ο αιτών - κατηγορούμενος ζητεί τώρα την ακύρωση της απόφασης αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 15 Ιουνίου 2007 αίτησή του ακύρωσης, η οποία καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 1303/2007.
Έπειτα ο Αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου Νικόλαος Μαύρος εισήγαγε για κρίση στο Συμβούλιο τη σχετική δικογραφία με την πρόταση του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Αθανασίου Κονταξή με αριθμό 367/10.10.2007, στην οποία αναφέρονται τα ακόλουθα:
"Ι) Ο χ1 είχε καταδικαστεί με την υπ'αριθμ. 129-130/2005 απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης σε ποινή φυλάκισης δύο ετών.... Κατ'αυτής άσκησε την από 28-4-2005 αίτηση αναίρεσης, η οποία εκδικάστηκε από το δικαστήριο του Αρείου Πάγου, στη δικάσιμο της 8-12-2006. Κατ'αυτήν ο αναιρεσείων δεν εμφανίστηκε, αν και κλητεύθηκε νόμιμα, όπως προκύπτει από το υπό ημερομηνία ...... αποδεικτικό επίδοσης του ..........., υπαλλήλου Δ.Φ. Θεσσαλονίκης, και έτσι απορρίφθηκε αυτή (αναίρεση) ως ανυποστήρικτη (βλ. την υπ'αριθμ. 15/2007 απόφαση του Αρείου Πάγου με την ανωτέρω αιτιολογία).
ΙΙ) Ο παραπάνω υπέβαλε "προς το Συμβούλιο του Αρείου Πάγου Ποινικό Τμήμα" (βλ. την αίτηση, εξ'ού και η υποβολή της παρούσας στο άνω συμβούλιο) "μέσω του Διευθυντού της Δ.Φ.Θ." (=Δικαστική Φυλακή Θεσσαλονίκης) την από 15-6-2007 αίτηση για ακύρωση της ρηθείσης απόφασης του Αρείου Πάγου διότι "καθ'οιονδήποτε τρόπο δεν έγινε νόμιμη επίδοση της κλήσεως, προς συζήτηση της ....αναίρεσης, σύμφωνα με τα άρθρα 155 και 161 ΚΠΔ, ούτε σ'αυτόν ήταν κρατούμενος στην Δ.Φ.Θ., αλλά και ούτε στους διορισθέντες αντικλήτους και πληρεξουσίους του δικηγόρους Θεόδωρο Ζευλική, κάτοικο Αθηνών και Λάμπρο Μαργαρίτη, δικηγόρο Θεσσαλονίκης".
Την αίτηση αυτή εισάγω στο συμβούλιο Αρείου Πάγου -όπου και ο αιτών απευθύνεται- και παρατηρώ τα εξής:
Επειδή κατά τη διάταξη του άρθρου 514 εδ. β Κ.Π.Δ. "κατά της απορριπτικής απόφασης του Αρείου Πάγου δεν επιτρέπεται ένδικο μέσο" αφού θεωρείται ότι ο αναιρεσείων εγκατέλειψε την αναίρεση (βλ. και ΑΠ 868/92 ολ, ΑΠ 988/92 Ολ.). 'Ετσι δεν επιτρέπεται, ούτε προβλέπεται άλλωστε, ούτε αίτηση ακυρώσεως σε καμία περίπτωση (βλ. και ΑΠ 549/2000, ΑΠ 1859/89 κ.α.). Η άποψη αυτή συνάδει και με την γενική αρχή του δικονομικού δικαίου που απαγορεύει την επανειλημμένη προσφυγή στο δικαστήριο για την ίδια υπόθεση και ότι με την έκδοση της οριστικής απόφασης από το τελευταίο δεν επιτρέπεται η ανάκληση της απόφασης αυτής αφού δεν μπορεί να επανέλθει επί του αυτού θέματος (βλ. ΑΠ 1040/2002, ΑΠ 1030/99 κ.α.).
Αν όμως η απόρριψη της αιτήσεως αναιρέσεως γίνει από παραδρομή, όπως στην περίπτωση που θεωρήθηκε ότι έγινε νόμιμη κλήτευση του αναιρεσείοντος ενώ δεν έγινε, δεν κωλύεται ο 'Αρειος Πάγος να ανακαλέσει την απορριπτική του απόφαση και να διατάξει την εκ νέου νόμιμη κλήση και να συζητηθεί η αίτηση αναίρεσης (βλ. ΑΠ 549/2000, ΑΠ 1859/89, ΑΠ 2034/2005, Α.Π.1040/2002, ΑΠ 214/2003, ΑΠ 661/2004 κ.ά., Μπουρόπουλο Ερμ. ΚΠΔ τόμ. β' σελ. 283, Καρρά Ποινικό Δικονομικό Δίκαιο (2007) σελ. 1017) διότι η απόρριψη προϋποθέτει νόμιμη κλήτευση. Επειδή η υπό κρίση αναίρεση απορρίφθηκε νόμιμα -αφού η γενόμενη κλήτευση ήταν νόμιμη και δη έγινε προς τον ίδιο τον αναιρεσείοντα (βλ. το ρηθέν αποδεικτικό) έτσι ώστε δεν απαιτείτο να γίνει επίδοση και προς άλλα πρόσωπα, ούτε εξ άλλου, ο ίδιος ο αιτών εξειδικεύει το μη νόμιμο της κλητεύσεώς του αλλά αναφέρει για "οποιονδήποτε τρόπο μη νόμιμη επίδοση της κλήσεως".
'Ετσι η υπό κρίση αίτηση είναι και πρέπει να απορριφθεί ως απαράδεκτη -476 § 1 Κ.Π.Δ.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Προτείνω να απορριφθεί ως απαράδεκτη η από 15-6-2007 αίτηση του χ1 για ακύρωση της υπ'αριθμ. 15/2007 απόφασης του Αρείου Πάγου.
Αθήνα 17 Σεπτεμβρίου 2007
Ο Αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου
Αθανάσιος Κ. Κονταξής"
Αφού άκουσε τον Αντεισαγγελέα, που αναφέρθηκε στην παραπάνω εισαγγελική πρόταση και έπειτα αποχώρησε και αφού διαπιστώθηκε από την επί του φακέλου της δικογραφίας σημείωση του Γραμματέα της Εισαγγελίας του Αρείου Πάγου, ότι ειδοποιήθηκε, νομίμως και εμπροθέσμως, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 476 παρ. 1 ΚΠΔ, ο αντίκλητος του αιτούντος - κατηγορουμένου.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
ΕΠΕΙΔΗ, κατά το άρθρο 514 εδ. α' και β' του ΚΠΔ, αν δεν εμφανισθεί ο αναιρεσείων, η αίτησή του απορρίπτεται, κατά της απορριπτικής δε αποφάσεως του Αρείου Πάγου, δεν επιτρέπεται ένδικο μέσο. Από τη διάταξη αυτή προκύπτει ότι κατά της αποφάσεως του Αρείου Πάγου, η οποία απορρίπτει αίτηση αναιρέσεως, διότι δεν εμφανίσθηκε ο αναιρεσείων, δεν χωρεί ένδικο μέσο, ούτε και αίτηση ακυρώσεως, με βάση τη διάταξη του άρθρου 430 ΚΠΔ. Αν όμως, η απόρριψη της αιτήσεως αναιρέσεως γίνει από παραδρομή, όπως συμβαίνει στην περίπτωση που θεωρήθηκε ότι έγινε νόμιμη κλήτευση του αναιρεσείοντος, ενώ δεν έγινε, δεν κωλύεται ο Άρειος Πάγος να ανακαλέσει την απορριπτική του απόφαση και να διατάξει την εκ νέου νόμιμη κλήση, για να συζητηθεί η αίτηση αναιρέσεως.
Εν προκειμένω, με την κρινόμενη αίτηση, εκθέτει ο αιτών ότι κατά της 129-130/2005 αποφάσεως του Πενταμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης, που εκδόθηκε κατ' έφεση κατά της 2181/22.6.2004 αποφάσεως του Τριμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης και με την οποία καταδικάστηκε σε ποινή φυλακίσεως δύο (2) ετών με αναστολή επί τριετία, για το αδίκημα της συκοφαντικής δυσφημήσεως, άσκησε αίτηση αναιρέσεως, η οποία εκδικάστηκε στις 8 Δεκεμβρίου 2006 και απορρίφθηκε ως ανυποστήρικτη, με τη 15/2007 απόφαση του Δικαστηρίου τούτου. Εκθέτοντας τα παραπάνω ο αιτών, ζητεί στη συνέχεια την ακύρωση της ως άνω 15/2007 αποφάσεως, με τον ισχυρισμό ότι "καθ' οιονδήποτε τρόπο δεν έγινε νόμιμη κλήτευση προς συζήτηση της υπό κρίση αναιρέσεως, σύμφωνα με τα άρθρα 155 και 161 ΚΠΔ, ούτε σε εμένα, ήμουν κρατούμενος στη ΔΦΘ, αλλά και ούτε στους διορισθέντες αντικλήτους και πληρεξουσίους μου δικηγόρους Θεόδωρο Ζευλική, κάτοικο Αθηνών και Λάμπρο Μαργαρίτη, δικηγόρο Θεσσαλονίκης". Ο ισχυρισμός αυτός εκτός του ότι είναι αόριστος, αφού ο αιτών δεν προσδιορίζει σε τι συνίσταται το μη νόμιμο της κλητεύσεώς του, αλλ' όλως αορίστως αναφέρει "καθ' οιονδήποτε τρόπο δεν έγινε νόμιμη κλήτευσή του", είναι και αβάσιμος κατ' ουσίαν, αφού, όπως προκύπτει από το συνημμένο στη δικογραφία οικείο, από ...., αποδεικτικό επίδοσης του ........, υπαλλήλου Δ.Φ. Θεσσαλονίκης, ο αναιρεσείων είχε κλητευθεί νόμιμα και εμπρόθεσμα (με επίδοση της κλήσης στον ίδιο) για να εμφανιστεί στη συνεδρίαση αυτού του Δικαστηρίου, κατά τη δικάσιμο της 8-12-2006, πράγμα που δεν έκανε, με συνέπεια την απόρριψη της αναίρεσής του. Επομένως, δεν συντρέχει νόμιμη περίπτωση ανακλήσεως της πιο πάνω αποφάσεως γι' αυτό πρέπει να απορριφθεί, ως απαράδεκτη, η υπό κρίση αίτηση και να καταδικασθεί ο αιτών στα δικαστικά έξοδα, κατά το άρθρο 476 του ΚΠΔ, σε συνδυασμό με το άρθρο 583 του ίδιου Κώδικα.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ τη με αριθμό πρωτοκόλλου 13.980/18.6. 2007 αίτηση του χ1 και ήδη κρατουμένου στη Δικαστική Φυλακή Θεσσαλονίκης, για ανάκληση της 15/2007 αποφάσεως του Δικαστηρίου τούτου, με την οποία απορρίφθηκε ως ανυποστήρικτη, κατά τη δικάσιμο της 8ης Δεκεμβρίου 2006, η από 28.4.2005 αίτηση αναιρέσεώς του κατά της 129-130/2005 αποφάσεως του Πενταμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης.
ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ τον αναιρεσείοντα στα δικαστικά έξοδα, τα οποία ορίζει στο ποσό των διακοσίων είκοσι ευρώ (220€).
Κρίθηκε και αποφασίστηκε στην Αθήνα στις 22 Ιανουαρίου 2008. Και,
Εκδόθηκε στην Αθήνα στις 20 Μαΐου 2008.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ