Θέμα
Αιτιολογίας επάρκεια, Σωματική βλάβη βαριά.
Περίληψη:
Βαριά σωματική βλάβη μη σκοπού-μενη από δάγκωμα του αριστερού οφθαλμού του παθόντος, συνεπεία του οποίου επήλθε καθολική πτώση του άνω βλεφάρου με μικρή λειτουργικότητα του ανελκτύρα μυ, η οποία εξακολούθησε να υπάρχει μέχρι τη συζήτηση της υπόθεσης, ήτοι μετά πάροδο επταετίας η οποία και αποτελεί μεγάλο χρονικό διάστημα. Δεν υφίστανται αντιφατικές παραδοχές μεταξύ σκεπτικού και διατακτικού, οι οποίες αλληλοσυμπληρώνονται. Απορρίπτεται ο λόγος αναίρεσης για έλλειψη ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας.
Αριθμός 1649/2009
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
ΣΤ' Ποινικό Τμήμα
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Εμμανουήλ Καλούδη, Αντιπρόεδρο Αρείου Πάγου, Αιμιλία Λίτινα - Εισηγήτρια, Ανδρέα Τσόλια, Ανδρέα Δουλγεράκη και Γεώργιο Αδαμόπουλο Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 5 Μαΐου 2009, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Δημητρίου - Πριάμου Λεκκού (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας) και της Γραμματέως Πελαγίας Λόζιου, για να δικάσει την αίτηση του αναιρεσείοντος - κατηγορουμένου Χ1, κατοίκου ..., που εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Νικόλαο Σκλαβουνάκο, περί αναιρέσεως της 1183/2008 αποφάσεως του Τριμελούς Εφετείου Πειραιά. Με συγκατηγορούμενο τον Χ2 και με πολιτικώς ενάγοντες τους: 1) Ψ1, 2) Ψ2 και 3) Ψ3, κατοίκους ..., που παρέστησαν με τον πληρεξούσιο δικηγόρο τους Νικόλαο Κυπριώτη.
Το Τριμελές Εφετείο Πειραιά, με την ως άνω απόφασή του, διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτή, και ο αναιρεσείων - κατηγορούμενος ζητεί την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 11 Νοεμβρίου 2008 αίτησή του αναιρέσεως, η οποία καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 1967/2008.
Αφού άκουσε
Τους πληρεξουσίους δικηγόρους του αναιρεσείοντος και των πολιτικώς εναγόντων, που ζήτησαν όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά και τον Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να απορριφθεί η προκείμενη αίτηση αναίρεσης.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Από τις διατάξεις των άρθρων 308 παρ. 1α του ΠΚ που ορίζει ότι "Όποιος με πρόθεση προξενεί σε άλλον σωματική κάκωση ή βλάβη της υγείας του τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι τριών ετών", 310 παρ.1 του ίδιου Κώδικα που ορίζει ότι "Αν η πράξη του άρθρου 308 είχε επακόλουθο τη βαριά σωματική ή διανοητική πάθηση του παθόντος επιβάλλεται φυλάκιση τουλάχιστον δύο ετών" και 29 του ΠΚ που ορίζει ότι "Στις περιπτώσεις όπου ο νόμος ορίζει ότι κάποια πράξη τιμωρείται με βαρύτερη ποινή, όταν έχει ορισμένο αποτέλεσμα, η ποινή αυτή επιβάλλεται μόνο αν το αποτέλεσμα αυτό μπορεί να αποδοθεί σε αμέλεια του δράστη", συνάγεται ότι για τη στοιχειοθέτηση του τιμωρούμενου σε βαθμό πλημμελήματος εγκλήματος της βαριάς σωματικής βλάβης, η οποία σύμφωνα με την παραγρ. 2 του άρθρου 310 ΠΚ υπάρχει ιδίως, αν η πράξη προξένησε στον παθόντα κίνδυνο ζωής ή βαριά και μακροχρόνια αρρώστια ή σοβαρό ακρωτηριασμό ή αν τον εμπόδισε σημαντικά και για πολύ χρόνο να χρησιμοποιεί το σώμα ή τη διάνοια του, απαιτείται: α) πρόκληση σωματικής κάκωσης ή βλάβης της υγείας άλλου β) δόλος του δράστη κατευθυνόμενος στην παραγωγή σωματικής κάκωσης ή βλάβης της υγείας του άλλου και γ) η πράξη να είχε ως επακόλουθο την βαριά σωματική ή διανοητική πάθηση του παθόντος, το αποτέλεσμα δε αυτό να οφείλεται σε αμέλεια του δράστη. Εξάλλου η καταδικαστική απόφαση έχει την επιβαλλόμενη από το Σύνταγμα (αρθρ. 93 παρ. 3) και τον ΚΠοινΔ (αρθρ. 139) ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, η έλλειψη της οποίας ιδρύει λόγο αναιρέσεως από το άρθρο 510 παρ.1 στοιχ. Δ του ΚΠοινΔ όταν αναφέρονται σε αυτή με πληρότητα, σαφήνεια και χωρίς αντιφάσεις ή λογικά κενά τα πραγματικά περιστατικά στα οποία στηρίχθηκε η κρίση του δικαστηρίου για τη συνδρομή των αντικειμενικών και υποκειμενικών στοιχείων του εγκλήματος, οι αποδείξεις (αποδεικτικά μέσα) που θεμελιώνουν τα περιστατικά αυτά και οι νομικοί συλλογισμοί με βάση τους οποίους έγινε η υπαγωγή των περιστατικών αυτών στην ουσιαστική ποινική διάταξη που εφαρμόσθηκε. Προκειμένου για το έγκλημα της βαριάς σωματικής βλάβης πρέπει επί πλέον για τη θεμελίωση της υποκειμενικής του υποστάσεως να αιτιολογείται και ο δόλος του δράστη, ήτοι ο σκοπός αυτού που κατευθύνεται στην παραγωγή της σωματικής κάκωσης ή βλάβης της υγείας του άλλου, ο οποίος μπορεί να είναι και ενδεχόμενος, που όμως πρέπει να προσδιορίζεται σαφώς στην απόφαση, καθώς επίσης να αναφέρεται σε αυτή ότι το βαρύτερο αποτέλεσμα που επήλθε, οφείλεται σε αμέλεια του κατηγορουμένου και να καθορίζεται ποιο είδος αμελείας (συνειδητής ή μη) συνέτρεξε. Για την ύπαρξη τέτοιας αιτιολογίας είναι παραδεκτή αλληλοσυμπλήρωση του αιτιολογικού με το διατακτικό της αποφάσεως που αποτελούν ενιαίο σύνολο. Στην προκειμένη περίπτωση το Τριμελές Εφετείο Πειραιά με την προσβαλλόμενη 1183/2008 απόφασή του που εξέδωσε δέχθηκε με επιτρεπτή αλληλοσυμπλήρωση του αιτιολογικού με το διατακτικό ότι από τα κατ' είδος τους μνημονευόμενα σε αυτή αποδεικτικά μέσα αποδείχθηκαν κατά την ανέλεγκτη αναιρετικά κρίση του τα ακόλουθα ουσιώδη πραγματικά περιστατικά: Τις βραδινές ώρες της 12/2/2001, έλαβε χώρα επεισόδιο στην αυλή της τριώροφης οικίας στον ..., στο ισόγειο της οποίας διέμεναν οι εγκαλούντες αδελφοί Ψ2, Ψ3 και η μητέρα τους Ψ1, στο δε πρώτο όροφο ο αναιρεσείων και ο αδελφός του Χ2. Κατά το επεισόδιο αυτό ο αναιρεσείων προκάλεσε από πρόθεση σωματικές βλάβες στον Ψ3 και στην Ψ1. Κατά το εν λόγω επεισόδιο, όταν ο εκ των εγκαλούντων και πολιτική ενάγων Ψ2 παρενέβη και προσπάθησε να αποσπάσει τον αδελφό του από τα χέρια του αναιρεσείοντος και του αδελφού του, ο πρώτος του επιτέθηκε από πίσω και πριν να προλάβει αυτός ν'αμυνθεί, του κατάφερε ισχυρότατο πλήγμα στην περιοχή του αριστερού οφθαλμού του, δαγκώνοντας τον οφθαλμό αυτού με αποτέλεσμα να υποστεί ο τελευταίος καθολική πτώση του άνω βλεφάρου με μικρή λειτουργικότητα του ανελκτήρα μυ εξαιτίας της οποίας ήθελε νοσήσει και απόσχει των ασχολιών επί 20 ημέρες από του τραυματισμού, χωρίς να μπορεί να εκτιμηθεί η εγκατασταθείσα βλάβη, δεδομένης της σοβαρής πιθανότητας για αναγκαιότητα χειρουργικής πλαστικής αποκατάστασης. Η πράξη αυτή του 2ου κατ/νου κατά του 1ου εγκαλούντος είχε ως επακόλουθο τη βαριά σωματική πάθηση του τελευταίου εμποδιζομένου μέχρι σήμερα να έχει πλήρη και απρόσκοπτη χρήση του αριστερού οφθαλμού του, αποτέλεσμα το οποίο δεν αποδείχθηκε μεν ότι επεδίωκε ο δράστης, αλλά πρέπει να αποδοθεί σε αμέλεια αυτού, συνεπεία της οποίας δεν το προέβλεψε, συνιστάμενη στο ότι δεν έλαβε υπόψη την ευαισθησία της περιοχής του οφθαλμού, όπου κατέφερε το δάγκωμα. Ακολούθως, ο μεν 2ος κατ/νος επιβιβάσθηκε στην μοτοσυκλέτα με την οποία είχε έλθει και διέφυγε, ο δε 1ος εγκαλών μετέβη στο Τζάνειο Νοσοκομείο όπου έγινε ανάταξη του άνω και κάτω βλεφαρικού χείλους του αριστερού οφθαλμού και συρραφή του τραύματος και του συστήθηκε περαιτέρω ιατρική εξέταση από πλαστικό χειρουργό ...". Με βάση παραδοχές αυτές το Εφετείο κήρυξε ένοχο τον αναιρεσείοντα βαριάς σωματικής βλάβης μη σκοπούμενης.
Έτσι κρίνοντας το Εφετείο διέλαβε στην προσβαλλόμενη απόφασή του την κατά τα άνω ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, αφού εκθέτει στο σκεπτικό της με σαφήνεια, πληρότητα και χωρίς αντιφάσεις ή λογικά κενά τα πραγματικά περιστατικά που αποδείχθηκαν από την ακροαματική διαδικασία και συγκροτούν την αντικειμενική και υποκειμενική υπόσταση της ανωτέρω αξιόποινης πράξεως, για την οποία καταδικάσθηκε ο αναιρεσείων, τις αποδείξεις από τις οποίες συνήγαγε αυτά και τους συλλογισμούς με βάση τους οποίους υπήγαγε τα αναφερθέντα πραγματικά περιστατικά στις ουσιαστικές ποινικές διατάξεις του άρθρου 310 παρ. 1 και 2 του ΠΚ, τις οποίες ορθά εφήρμοσε. Ειδικότερα: Α) Δεν υφίσταται καμμία αντίφαση μεταξύ των παραδοχών του αιτιολογικού και του διατακτικού, τα οποία αποτελούν ενιαίο σύνολο παραδεκτά αλληλοσυμπληρούμενα. Β) στην προσβαλλόμενη απόφαση εκτίθενται με πληρότητα ότι η προξενηθείσα από πρόθεση άνω σωματική βλάβη του εγκαλούντος ήταν βαριά με την έννοια ότι επί μακρό χρονικό διάστημα εμποδίστηκε σημαντικά να χρησιμοποιεί απρόσκοπτα τον ως άνω οφθαλμό του, συνεπεία της καθολικής πτώσης του άνω βλεφάρου με μικρή λειτουργικότητα του ανελτήρα μυ, με την παραδοχή ότι η ως άνω αδυναμία απρόσκοπτης λειτουργίας των οφθαλμών του εξακολουθούσε να υφίσταται κατά τον χρόνο της εκδίκασης της υπόθεσης στο Εφετείο, ήτοι μετά πάροδο επταετίας από το δάγκωμα του οφθαλμού αυτού, και Γ) ότι το επελθόν ως άνω βαρύτερο αποτέλεσμα οφειλόταν σε άνευ συνειδήσεως αμέλεια του αναιρεσείοντος με την παραδοχή ότι δεν το προέβλεψε, ενώ έπρεπε να το προβλέψει, λαμβάνοντας υπόψη την ευαισθησία της περιοχής του οφθαλμού, όπου κατάφερε το δάγκωμα. Συνακόλουθα ο περί του αντιθέτου από το άρθρο 510 παρ.1 στοιχ. Δ, μοναδικός λόγος της αιτήσεως αναίρεσης με τον οποίο αποδίδεται στην προβλεπόμενη απόφαση η πλημμέλεια της έλλειψης ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας είναι απορριπτέος και αβάσιμος. Μετά από αυτά πρέπει ν'απορριφθεί η κρινόμενη αίτηση αναίρεσης και να καταδικασθεί ο αναιρεσείων στη δικαστική δαπάνη των πολιτικώς εναγόντων Ψ2, Ψ3 και Ψ1 και στα δικαστικά έξοδα (άρθρο 583 παρ. 1 ΚΠΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Απορρίπτει την από 11/11/2008 αίτηση του Χ1, κατοίκου ..., για αναίρεση της 1183/2008 απόφασης του Τριμελούς Εφετείου Πλημ/των Πειραιά.
Καταδικάζει τον αναιρεσείοντα στη δικαστική δαπάνη των στο σκεπτικό πολιτικώς εναγόντων η οποία ανέρχεται στο ποσό των πεντακοσίων (500) ευρώ και στα δικαστικά έξοδα που ανέρχονται στο ποσό των διακοσίων είκοσι (220) ευρώ.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 12 Μαΐου 2009. Και
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στις 14 Ιουλίου 2009.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ