Θέμα
Αγωγή αναγνωριστική, Ανέλεγκτη η ουσιαστική εκτίμηση.
Περίληψη:
Λόγοι αναίρεσης από τους αρ 8, 11, 17 του άρθρου 559 ΚΠολΔ αβάσιμοι. (Επικυρώνει ΕφΔωδ/ΜετΕδρΚω 83/2013).
Αριθμός 2176/2014
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
Γ' Πολιτικό Τμήμα
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Ιωάννη Σίδερη, Αντιπρόεδρο Αρείου Πάγου, Νικόλαο Μπιχάκη, Ερωτόκριτο Καλούδη, Αργύριο Σταυράκη και Ελένη Διονυσοπούλου, Αρεοπαγίτες.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του, την 1η Οκτωβρίου 2014, με την παρουσία και της γραμματέως Αγγελικής Ανυφαντή, για να δικάσει την εξής υπόθεση μεταξύ:
Των αναιρεσειόντων: 1) Ε. χήρας Ν. Κ., 2) Γ. Κ. του Ν., 3) Γ. Κ. του Ν., 4) Α. Κ. του Ν., ως κληρονόμων του Ν. Κ., 5) Φ. ή Φ. Κ. του Γ., 6)Α. Κ. του Γ., όλων κατοίκων ..., οι οποίοι εκπροσωπήθηκαν από τον πληρεξούσιο δικηγόρο τους Δημήτριο Κυρτάτα.
Του αναιρεσιβλήτου: Ν. Λ. του Ν., κατοίκου ..., ο οποίος εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Παρασκευά Λιάρτη.
Η ένδικη διαφορά άρχισε με την από 27-1-2003 αγωγή των 5ου και 6ου των ήδη αναιρεσειόντων και του Ν. Κ., δικαιοπαρόχου των 1ης, 2ου, 3ου και 4ου των ήδη αναιρεσειόντων, καθώς και την από 16-2-2003 αγωγή του ήδη αναιρεσιβλήτου, που κατατέθηκαν στο Μονομελές Πρωτοδικείο Κω (Μεταβατική έδρα Καλύμνου) και συνεκδικάσθηκαν. Εκδόθηκαν οι αποφάσεις: Κ7/2005 του ίδιου Δικαστηρίου και 278/2006 του Εφετείου Δωδεκανήσου (Μεταβατική Έδρα Κω). Κατά της απόφασης αυτής ασκήθηκε αναίρεση, επί της οποίας εκδόθηκε η 2024/2009 απόφαση του Αρείου Πάγου, η οποία αναίρεσε την 278/2006 απόφαση του Εφετείου Δωδεκανήσου και παρέπεμψε την υπόθεση για περαιτέρω εκδίκαση στο ίδιο δικαστήριο, συντιθέμενο από άλλους δικαστές, εκτός από εκείνους που εξέδωσαν την απόφαση που αναιρέθηκε. Στην συνέχεια εκδόθηκε η 83/2013 απόφαση του Εφετείου Δωδεκανήσου (Μεταβατική έδρα Κω), την αναίρεση της οποίας ζητούν οι αναιρεσείοντες με την από 24-9-2013 αίτησή τους.
Κατά τη συζήτηση της αίτησης αυτής, που εκφωνήθηκε από το πινάκιο, οι διάδικοι παραστάθηκαν όπως σημειώνεται πιο πάνω. Ο Εισηγητής Αρεοπαγίτης Αργύριος Σταυράκης ανέγνωσε από 10-8-2014 έκθεσή του, με την οποία εισηγήθηκε να απορριφθεί η αίτηση ως απαράδεκτη, εν πάση δε περιπτώσει ως αβάσιμη.
Ο πληρεξούσιος των αναιρεσειόντων ζήτησε την παραδοχή της αίτησης, ο πληρεξούσιος του αναιρεσιβλήτου την απόρριψή της, καθένας δε την καταδίκη του αντιδίκου μέρους στη δικαστική δαπάνη του.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Κατά το άρθρο 559 αρ. 17 του ΚΠολΔ δημιουργείται λόγος αναιρέσεως αν η ίδια απόφαση περιέχει αντιφατικές διατάξεις. Τέτοιες αντιφατικές διατάξεις προφανώς δεν περιέχει η απόφαση του Εφετείου με την οποία κατά παραδοχήν εφέσεως του ενάγοντος, του οποίου η αγωγή απορρίφθηκε πρωτοδίκως ως μη νόμιμη, γίνεται δεκτή η αγωγή ως νόμιμη, και εν συνεχεία, μετά την κατ' ουσίαν εξέτασή της, απορρίπτεται ως αναπόδεικτη (κατ' ουσίαν αβάσιμη): Εξ άλλου ο αναιρετικός λόγος από τον αρ. 8 του ίδιου άρθρου 559 ΚΠολΔ δεν ιδρύεται όταν το δικαστήριο λαμβάνει υπόψη προταθέντα ουσιώδη ισχυρισμό ("πράγμα"), όπως είναι και ο λόγος εφέσεως που περιέχει παράπονα κατά της πρωτοβάθμιας κρίσης τα οποία αφορούν αυτοτελείς (ουσιώδεις) ισχυρισμούς (ΑΠ 2024/2009), και τον απορρίπτει για οποιονδήποτε λόγο, τυπικό ή ουσιαστικό, ο δε λόγος αναιρέσεως από τον αρ. 11 του ίδιου άρθρου 559 δεν ιδρύεται επίσης όταν από την προσβαλλόμενη απόφαση προκύπτει χωρίς αμφιβολία ότι το δικαστήριο έλαβε υπόψη και συνεκτίμησε όλα τα αποδεικτικά μέσα που είχαν προσκομίσει και επικαλεστεί οι διάδικοι.
Εν προκειμένω, όπως προκύπτει από την προσβαλλόμενη απόφαση, το Εφετείο που την εξέδωσε δέχθηκε εν μέρει την έφεση των αναιρεσειόντων, εναγόντων και εναγομένων με αντίθετη αγωγή του αναιρεσιβλήτου, κατά της πρωτόδικης υπ' αριθμ. Κ7/2005 αποφάσεως του Μονομελούς Πρωτοδικείου, με την οποία, εκτός των άλλων, είχε απορριφθεί ως νόμω αβάσιμη η ένδικη αναγνωριστική αγωγή των αναιρεσειόντων, έκρινε (το Εφετείο) νόμιμη την αγωγή αυτή, και εν συνεχεία, μετά την εξέταση της ουσιαστικής βασιμότητάς της, την απέρριψε ως κατ' ουσίαν αβάσιμη. Οι διατάξεις αυτές της αναιρεσιβαλλομένης δεν είναι, σύμφωνα με την προηγηθείσα νομική σκέψη, αντιφατικές, όπως υποστηρίζουν οι αναιρεσείοντες με τον πρώτο, από το άρθρο 559 αρ. 17 του ΚΠολΔ, λόγο της αιτήσεώς τους, ο οποίος επομένως και είναι αβάσιμος. Περαιτέρω, όπως επίσης προκύπτει από την προσβαλλόμενη απόφαση, το Εφετείο έλαβε υπόψη και εξέτασε την εκ του άρθρου 281 του ΑΚ ένσταση περί καταχρηστικής ασκήσεως του δικαιώματος που οι αναιρεσείοντες ως εναγόμενοι - εκκαλούντες είχαν προτείνει κατά της αγωγής του αναιρεσιβλήτου και την οποία (το Εφετείο) απέρριψε ως αβάσιμη, από την ίδια δε απόφαση προκύπτει χωρίς αμφιβολία ότι το δικαστήριο έλαβε υπόψη και συνεκτίμησε όλα τα αποδεικτικά μέσα που είχαν προσκομίσει και επικαλεστεί οι διάδικοι, ειδικότερα δε οι αναιρεσείοντες, (καταθέσεις μαρτύρων, ένορκες βεβαιώσεις κ.λπ.). Επομένως τα αντίθετα που οι αναιρεσείοντες υποστηρίζουν, αντιστοίχως, με τον δεύτερο, στοιχ. α-β', από τον αρ. 8, και στοιχ. γ-δ', από τον αρ. 11 του άρθρου 559 του ΚΠολΔ, λόγο της αιτήσεώς τους είναι αβάσιμα, ενώ απαράδεκτος κατά τα λοιπά στρέφονται κατά της ουσιαστικής κρίσεως (εκτίμηση αποδείξεων) του δικαστηρίου, που είναι αναιρετικώς ανέλεγκτη (άρθρ. 561 παρ. 1 ΚΠολΔ). Κατ' ακολουθίαν των ανωτέρω πρέπει ν' απορριφθεί η κρινόμενη αίτηση αναιρέσεως, να διαταχθεί η εισαγωγή στο δημόσιο Ταμείο του κατατεθέντος παραβόλου (άρθρ. 495 παρ. 4 του ΚΠολΔ),και να καταδικαστούν οι αναιρεσείοντες στην αναφερόμενη στο διατακτικό δικαστική δαπάνη του αναιρεσιβλήτου, κατά το νόμιμο αίτημα του τελευταίου (άρθρ. 176, 183, 191 παρ.2 ΚΠολΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Απορρίπτει την από 24-9-2013 αίτηση των Ε. Κ. κ.λπ. για αναίρεση της υπ' αριθμ. 83/2013 απόφασης του Εφετείου Δωδεκανήσου / Μεταβατική Έδρα Κώ.
Διατάσσει την εισαγωγή στο δημόσιο Ταμείο του κατατεθέντος παραβόλου. Και
Καταδικάζει τους αναιρεσείοντες στη δικαστική δαπάνη του αναιρεσιβλήτου, την οποία ορίζει στο ποσό των δυο χιλιάδων επτακοσίων (2.700) ευρώ.
ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίσθηκε στην Αθήνα, στις 18 Νοεμβρίου 2014.
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, στην Αθήνα, στις 3 Δεκεμβρίου 2014.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ