Θέμα
Αγωγή αναγνωριστική, Απάτη, Διαθήκη.
Περίληψη:
Ερήμην αναιρεσιβλήτων. Ακύρωση ιδιόγραφης διαθήκης με αρνητική αναγνωριστική αγωγή. Βάρος αποδείξεως εγκυρότητας της διαθήκης έχει στην περίπτωση αυτή ο εναγόμενος. Άρθρο 559 αρ. 19. Ελλείψεις ως προς την αιτιολόγηση του πορίσματος των αποδείξεων δεν στοιχειοθετούν τον λόγο. Άρθρο 559 11γ. Αβάσιμος ο λόγος γιατί τα έγγραφα λήφθηκαν υπόψη και συνεκτιμήθηκαν με τις λοιπές αποδείξεις.
Αριθμός 1432/2013
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
Γ' Πολιτικό Τμήμα
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Δημήτριο Μαζαράκη, Προεδρεύοντα Αρεοπαγίτη (λόγω μη υπάρξεως Αντιπροέδρου στο Τμήμα και κωλύματος του αρχαιοτέρου Αρεοπαγίτη), Νικόλαο Μπιχάκη, Ερωτόκριτο Καλούδη, Αργύριο Σταυράκη και Ευγενία Προγάκη, Αρεοπαγίτες.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις 15 Μαΐου 2013, με την παρουσία και της γραμματέως Αγγελικής Ανυφαντή, για να δικάσει την εξής υπόθεση μεταξύ:
Του αναιρεσείοντος: Ι. Κ. του Μ., κατοίκου ..., ο οποίος εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Βασίλειο Νικολετάκη.
Των αναιρεσιβλήτων: 1) Ρ. χήρας Ε. Τ., το γένος Ε. Χ., κατοίκου ... και 2) Π. συζ. Α. Φ., το γένος Ε. Χ., κατοίκου ..., οι οποίες δεν παραστάθηκαν.
Η ένδικη διαφορά άρχισε με την από 27/12/2004 αγωγή των ήδη αναιρεσιβλήτων, που κατατέθηκε στο Πολυμελές Πρωτοδικείο Σάμου. Εκδόθηκαν οι αποφάσεις: 97/2005 μη οριστική, 78/2007 οριστική του ιδίου Δικαστηρίου και 188/2009 του Εφετείου Αιγαίου. Την αναίρεση της τελευταίας απόφασης ζητεί ο αναιρεσείων με την από 26/4/2010 αίτησή του.
Κατά τη συζήτηση της αίτησης αυτής, που εκφωνήθηκε από το πινάκιο παραστάθηκε μόνο ο αναιρεσείων, όπως σημειώνεται πιο πάνω. Η Εισηγήτρια Αρεοπαγίτης Ευγενία Προγάκη ανέγνωσε την από 11/10/2011 έκθεση του ήδη αποχωρήσαντος από την Υπηρεσία Αρεοπαγίτη Χαράλαμπου Αθανασίου, με την οποία εισηγήθηκε την απόρριψη της αίτησης αναίρεσης.
Ο πληρεξούσιος του αναιρεσείοντος ζήτησε την παραδοχή της αίτησης και την καταδίκη των αντιδίκων του στη δικαστική δαπάνη του.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Επειδή όπως προκύπτει από την υπ' αριθμ. 180Γ/19-7-2010 έκθεση επιδόσεως του δικαστικού επιμελητή Σάμου, με τη συνημμένη σ' αυτή βεβαίωση παραλαβής δικογράφου και αποστολής συστημένης επιστολής, καθώς και την υπ' αριθμ. 5510Β/8-6-2010 έκθεση επιδόσεως του δικαστικού επιμελητή Αθηνών ..., ακριβές αντίγραφο της από 26-4-2010 αιτήσεως αναιρέσεως, μαζί με κλήση για συζήτηση για τη δικάσιμο της 19-10-2011 κατά την οποία νόμιμα αναβλήθηκε η συζήτηση για τη δικάσιμο της 7-11-2012 και στη συνέχεια για την αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας αποφάσεως δικάσιμο, επιδόθηκε, νόμιμα και εμπρόθεσμα, από τον επισπεύδοντα τη συζήτηση αναιρεσείοντα, προς τις αναιρεσίβλητες. Νέα κλήτευση αυτών, για την αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας, καθώς και για την προηγηθείσα μετ' αναβολή δικασίμου, δεν χρειαζόταν, καθόσον η εγγραφή της υποθέσεως στο πινάκιο ισχύει ως κλήτευση όλων των διαδίκων (άρθρα 575 και 226 παρ. 4 ΚΠολΔικ) - ΑΠ 191/2013, ΑΠ 847/2013.
Συνεπώς, εφόσον οι διάδικες αυτές, δεν παραστάθηκαν κατά την εκφώνηση της υποθέσεως από το οικείο πινάκιο, ούτε κατέθεσαν δήλωση ότι δεν θα παραστούν, κατά την εκφώνηση αυτής, σύμφωνα με τα άρθρα 242 παρ. 2 και 573 παρ. 1 ΚΠολΔικ, πρέπει, κατά το άρθρο 576 παρ. 2 του ίδιου κώδικα να προχωρήσει η συζήτηση παρά την απουσία αυτών (ΑΠ 835/2013, ΑΠ 495/2013).
Επειδή η εγκατάσταση κληρονόμου, που δεν υποβάλλεται κατά τον ΑΚ σε κάποιο πανηγυρικό τύπο, γίνεται με διαθήκη, εφόσον από το περιεχόμενό της συνάγεται πρόθεση του διαθέτη να ρυθμίσει τα αφορώντα την περιουσία του μετά το θάνατό του και να ορίσει το τιμώμενο πρόσωπο ως άμεσο και καθολικό διάδοχό του. Περαιτέρω η ιδιόγραφη διαθήκη σύμφωνα με τις διατάξεις των παρ. 1 και 2 του άρθρου 1721 ΑΚ, γράφεται ολόκληρη με το χέρι του διαθέτη, χρονολογείται δε και υπογράφεται από αυτόν συνηθέστατα στο τέλος της, χωρίς να υποβάλλεται σε κάποιον συγκεκριμένο τύπο, ενώ η χρονολογία της αναπληρώνεται και με εκτός αυτής στοιχεία. Επομένως ο επικαλούμενος τη συγκεκριμένη διαθήκη δεν αρκεί να αποδείξει τη γνησιότητα της σ' αυτή υπογραφής, αλλά πρέπει να αποδείξει ότι και όλο το περιεχόμενο της γράφτηκε ιδιοχείρως από τον διαθέτη (ΑΠ 1335/2009, ΑΠ 1595/2006). Η κήρυξη ως κυρίας της ιδιόγραφης διαθήκης, δεν παράγει τεκμήριο γνησιότητας υπέρ του επικαλουμένου αυτήν. Τότε μόνο αποτελεί τεκμήριο, μέχρι ανταποδείξεως, όταν από τη δημοσίευση της διαθήκης παρήλθε πενταετία, χωρίς στο μεταξύ να αμφισβητηθεί η γνησιότητα της διαθήκης σε δίκη μεταξύ κάποιου, που αντλεί δικαιώματα από αυτή και κάποιου από τους βλαπτόμενους (ΑΚ 1777). Τα ανωτέρω ισχύουν και στην περίπτωση της αρνητικής αναγνωριστικής αγωγής περί ακυρότητας της διαθήκης, λόγω της μη ιδιόχειρης γραφής και υπογραφής αυτής, όπου αρκεί μόνον η με αυτή (αγωγή) αντιτασσόμενη γενική άρνηση του ενάγοντος κατά του προβαλλόμενου από τη διαθήκη δικαιώματος του εναγομένου. Στην περίπτωση αυτή δεν είναι υποχρεωμένος ο ενάγων να αποδείξει την αναλήθεια των πραγματικών περιστατικών, που στηρίζουν το δικαίωμα του εναγομένου, αλλά ο τελευταίος (εναγόμενος) υποχρεούται να αποδείξει την αλήθεια των περιστατικών αυτών, δηλαδή την ιδιόχειρη από τον διαθέτη γραφή και υπογραφή της διαθήκης (ΑΠ 479/2009, ΑΠ 1377/2006). Περαιτέρω κατά τη διάταξη του άρθρου 559 αρ. 19 ΚΠολΔικ λόγος αναιρέσεως για έλλειψη νομίμου βάσεως της αποφάσεως ιδρύεται, όταν από τις αιτιολογίες της δεν προκύπτουν σαφώς τα περιστατικά που είναι αναγκαία για να κριθεί αν στην συγκεκριμένη περίπτωση συντρέχουν οι νόμιμοι όροι της ουσιαστικής διατάξεως που εφαρμόσθηκε ή δεν συντρέχουν, ώστε να αποκλείεται η εφαρμογή τους, καθώς και όταν στην ελάσσονα πρόταση του νομικού συλλογισμού δεν εκτίθενται καθόλου πραγματικά περιστατικά (έλλειψη αιτιολογίας) ή όταν τα εκτιθέμενα δεν καλύπτουν όλα τα στοιχεία που απαιτούνται βάσει του πραγματικού του εφαρμοστέου κανόνα δικαίου, για την επέλευση της έννομης συνέπειας που απαγγέλθηκε ή την άρνησή της (ανεπαρκής αιτιολογία) ή όταν αντιφάσκουν μεταξύ τους (αντιφατική αιτιολογία) - ΑΠ 197/2013, ΑΠ 568/2013. Ως ζητήματα των οποίων η μη αιτιολόγηση ή η αιτιολόγηση κατά τρόπο ανεπαρκή ή αντιφατικό στερεί από την απόφαση τη νόμιμη βάση, νοούνται μόνο οι ισχυρισμοί που είχαν αυτοτελή ύπαρξη, που τείνουν δηλαδή στη θεμελίωση ή κατάλυση του δικαιώματος που ασκήθηκε, είτε ως επιθετικό, είτε ως αμυντικό μέσο, όχι όμως και τα πραγματικά ή νομικά επιχειρήματα, που συνέχονται με την αξιολόγηση και στάθμιση των αποδείξεων, για τα οποία η έλλειψη ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας δεν ιδρύει λόγο αναιρέσεως (ΑΠ 483/2013, ΑΠ 567/2013). Ο λόγος αυτός αναφέρεται σε πλημμέλειες αναγόμενες στη διατύπωση του αποδεικτικού πορίσματος και δεν ιδρύεται όταν υπάρχουν ελλείψεις αναγόμενες μόνο στην ανάλυση και στάθμιση των αποδεικτικών μέσων και γενικότερα ως προς την αιτιολόγηση του αποδεικτικού πορίσματος, που έχει εξαχθεί από αυτές, αρκεί τούτο να διατυπώνεται σαφώς (ΑΠ 92/2013, ΑΠ 567/2013). Δηλαδή μόνο τι αποδείχθηκε ή δεν αποδείχθηκε είναι ανάγκη να εκτίθεται στην απόφαση πλήρως και σαφώς και όχι γιατί αποδείχθηκε ή δεν αποδείχθηκε (ΑΠ 197/2013, ΑΠ 481/2013, ΑΠ 835/2013).
Στην προκειμένη περίπτωση, όπως προκύπτει από την παραδεκτή επισκόπηση της προσβαλλομένης αποφάσεως (άρθρ. 561 παρ. 2 ΚΠολΔικ.), το Εφετείο, μετά από συνεκτίμηση των νομίμως σ' αυτό προσκομισθέντων και επικληθέντων αποδεικτικών μέσων, δέχθηκε, κατ' ανέλεγκτη κρίση, τα ακόλουθα κρίσιμα πραγματικά περιστατικά, αναφορικά με την ένδικη, περί ακυρότητας ιδιόγραφης διαθήκης, αναγνωριστική αγωγή: "Στις 8-10-2004 απεβίωσε, σε ηλικία 83 ετών, στο ..., όπου κατοικούσε όσο ζούσε, η Μ. χήρα Ι. Κ. το γένος Μ. και Ο. Κ.. Η εν λόγω θανούσα φέρεται να έχει συντάξει την από 19.9.04 ιδιόγραφη διαθήκη της, που δημοσιεύθηκε νομίμως μετά το θάνατο της, με το υπ' αρ. 202/04 πρακτικό συνεδριάσεως του Μονομελούς Πρωτοδικείου Σάμου. Με τη διαθήκη αυτή κατέλιπε στον εναγόμενο ανιψιό της (τέκνο του αδελφού της Μ. Κ.) όλη την περιουσία της, και ειδικότερα "το σπίτι της στον Όρμο Καρλοβασίου, πλησίον Γηροκομείου Καρλοβασίου και ό,τι άλλο υπάρχει, κινητά και χρήματα, μετά το θάνατο της". Οι ενάγουσες είναι ανιψιές της θανούσας και διαθέτιδος Μ. Κ. (ως τέκνα της αδελφής της Γ. Κ. που είχε προαποβιώσει) και επίσης πλησιέστερες αυτής συγγενείς (βλ. το υπ' αρ. πρωτ. .../18.1.05 πιστοποιητικό του Δήμου Καρλοβασίου Σάμου). Όπως κατέθεσε η μάρτυρας των εναγουσών κατά την ένορκη εξέτασή της στο ακροατήριο Γ. Τ. (σύζυγος του ανεψιού της διαθέτιδας Σ. Τ.), η οποία διατηρούσε συνεχή επαφή μ' αυτή, γνώριζε καλώς το γραφικό χαρακτήρα της Μ. χήρας Ι. Κ. διαμέσου συχνής αλληλογραφίας. Μάλιστα όπως η ίδια μάρτυρας εκθέτει, λαμβάνοντας υπόψη και την τελευταία ευχετήρια κάρτα προς το σύζυγό της που απέστειλε η ως άνω θανούσα το Σεπτέμβριο του έτους 2004, δεν υπήρχε αστάθεια ή κάποιο τρέμουλο στη γραφή της, αυτή δεν έπασχε από κάποια χρόνια ασθένεια, ο δε θάνατος της ήταν αιφνίδιος (εγκεφαλικό επεισόδιο). Επίσης την καλή, σε σχέση με την ηλικία της, κατάσταση της υγείας της θανούσας Μ. Κ. επιβεβαίωσε και ο μάρτυρας του εναγομένου (πατέρας του) στην ένορκη ενώπιον του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου δοθείσα κατάθεσή του, αναφέροντας χαρακτηριστικά ότι "αυτή ήταν στα καλά της, είχε τα λογικά της, περπατούσε, και μέχρι το θάνατο της ήταν αυτάρκες άτομο". Περαιτέρω, η γραφολόγος Α. Σ., στην υπ' αριθμ. 2/2006 έκθεση γραφολογικής πραγματογνωμοσύνης, ενώ αναφέρεται σε επιμέρους ευρήματα της από 19-9-2004 ιδιόγραφης διαθήκης της Μ. Κ. και οδηγείται σε συμπεράσματα που καταδεικνύουν το διαφορετικό τρόπο γραφής της ως άνω κληρονομουμένης με τον τρόπο γραφής της συγκεκριμένης διαθήκης της, παρόλα αυτά καταλήγει στο ασαφές πόρισμα, περί του ότι, " 1) η χειρόγραφη διαθήκη δεν είναι γραμμένη με την υποστήριξη στου χεριού της διαθέτιδος, 2) με την επιφύλαξη ευρέσεως ιατρικών γνωματεύσεων σχετικά με την υγεία της διαθέτιδος, κατά το χρόνο σύνταξης της κρινόμενης διαθήκης, η κρινόμενη διαθήκη χαράχθηκε από το χέρι της Μ. Κ.". Ειδικότερα, η παραπάνω γραφολόγος και προς αιτιολόγηση του παραπάνω συμπεράσματός της αναφέρει μεταξύ άλλων στην έκθεσή της: Ότι ο τρόμος του γραφικού νήματος στο κείμενο της διαθήκης είναι υπερβολικά συστηματικός και αφύσικος. Ότι το γραφικό νήμα είναι περισσότερο "κατσαρό" χονδροειδές χωρίς διαφοροποιήσεις. Ότι το πλησιέστερο συγκριτικό έγγραφο της 22-6-2004 (πρόκειται για απόκομμα ταμείου λογαριασμού ΟΤΕ), δηλαδή 3 μήνες πριν από τη σύνταξη της διαθήκης, δεν παρουσιάζει παρόμοιο είδος τρόμου ή φθοράς. Ότι είναι άγνωστο από τι προήλθε η αδικαιολόγητη διαφοροποίηση του γραφικού τρόμου και ο εκφυλισμός της γραφής σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Ότι δεν μπορεί να αποδοθεί ο έντονος αυτός τρόμος της γραφής της διαθήκης στην πάθηση του "Πάρκινσον" (εάν ήθελε υποτεθεί άτι η παραπάνω διαθέτις έπασχε από τη συγκεκριμένη νόσο κατά τον χρόνο της συντάξεως της εν λόγω ιδιόγραφης διαθήκης). Ότι στον 8° γραφικό στίχο της διαθήκης έχει χαραχθεί στο δεξιό μέρος της σελίδας ο τόπος και η ημερομηνία της διαθήκης ως "Καρλόβασι 19/9/2004". Ότι η ημερομηνία αυτή χαράσσεται με κάθετες γραμμές μεταξύ των αριθμών. Ότι αντιθέτως όσον αφορά τις υπάρχουσες ημερομηνίες στις γνήσιες γραφές της, η εν λόγω διαθέτις χαράσσει την ημερομηνία και τον μήνα, ολογράφως και τέλος το έτος. Ακόμη στις σελίδες 45η και 46η της αποδεικτικά συνεκτιμώμενης και συναξιολογούμενης γραφολογικής πραγματογνωμοσύνης, αναφέρονται οι διαφορές που υπάρχουν μεταξύ της κρινόμενης γραφής και της γνήσιας γραφής της διαθέτιδος, οι οποίες είναι στην ορθογραφία, στην ένταση χάραξης των γραμμάτων, στο είδος του γραφικού τρόμου, στη ποιότητα του γραφικού νήματος, στη σύνδεση των γραμμάτων, στον αυθορμητισμό των κινήσεων (επισημαίνεται ότι η γραφή των συγκριτικών εγγράφων έχει ζωντάνια και αυθορμητισμό σε αντίθεση με εκείνη της διαθήκης που είναι στατική) και στις μορφές των γραμμάτων που διαφέρουν. Επομένως με βάση τα ανωτέρω διαπιστούμενα στην υπ' αρ. 2/06 έκθεση γραφολογικής πραγματογνωμοσύνης της γραφολόγου Α. Σ., όπως αυτή καθ' όλο το περιεχόμενό της εκτιμάται σε συνδυασμό με τα επίσης επικαλούμενα και προσκομιζόμενα από κάθε διάδικη πλευρά αποδεικτικά μέσα (έγγραφα, μαρτυρικές καταθέσεις και ένορκες βεβαιώσεις) το δικαστήριο οδηγείται στο αποδεικτικό πόρισμα ότι μεταξύ της αυθεντικής γραφής της Μ. χήρας Ι. Κ. και εκείνης που περιέχεται στην από 19.9.04 και φερόμενη ως ιδιόγραφη αυτής διαθήκη, δεν υπάρχει ομοιότητα στο ρυθμό, στο μέγεθος και στην αναλογία των γραμμάτων, στην ένταση, στη ταχύτητα, στη μορφή, στην απόσταση και στη σύνδεση των γραμμάτων, στη συχνότητα των γραφικών διακοπών και στη κλίση, με περαιτέρω αποδεικτικό συμπέρασμα να μην σχηματίζεται δικανική βεβαιότητα περί της ιδιόχειρης από την Μ. χήρα Ι. Κ. γραφής, υπογραφής και χρονολογίας της επίμαχης διαθήκης, συμπέρασμα το οποίο στηρίζει την περί της ακυρότητας αυτής κρίση". Ακολούθως το Εφετείο, επικύρωσε την πρωτόδικη απόφαση, που είχε κρίνει ομοίως. Με αυτά που δέχθηκε και έτσι που έκρινε το Εφετείο δεν στέρησε την απόφασή του από νόμιμη βάση, αφού διέλαβε σ' αυτήν με σαφήνεια πληρότητα και χωρίς αντιφάσεις, όλα τα απαιτούμενα στοιχεία που καθιστούν άκυρη την ένδικη διαθήκη, ώστε να καθίσταται εφικτός ο αναιρετικός έλεγχος της ορθής ή μη εφαρμογής των μνημονευθεισών ουσιαστικού δικαίου διατάξεων. Ειδικότερα διαλαμβάνονται στην απόφαση όλα τα περιστατικά κατά τα οποία μεταξύ της αυθεντικής υπογραφής της αποβιώσασας στις 8.10.2004 Μ. χήρας Ι. Κ. και εκείνης που περιέχεται στην από 19-9-2004 φερόμενη ως ιδιόγραφη διαθήκη της δεν υπάρχει ομοιότητα και κατέληξε στο αποδεικτικό πόρισμα ότι η εν λόγω διαθήκη δεν έχει συνταχθεί από αυτή και συγκεκριμένα ότι δεν έχει γραφεί, χρονολογηθεί και υπογραφεί από αυτή. Επομένως οι περί του αντιθέτου από τις διατάξεις του αριθμού 19 του άρθρου 559 ΚΠολΔικ αιτιάσεις που περιέχονται στον δεύτερο λόγο της αναιρέσεως πρέπει να απορριφθούν ως αβάσιμες. Περαιτέρω οι περιεχόμενες στον ίδιο λόγο αιτιάσεις περί ελλείψεως πλήρων ειδικών και εμπεριστατωμένων αιτιολογιών, ως προς την κρίση της προσβαλλομένης αποφάσεως, περί του ότι το πόρισμα της διεξαχθείσας, κατά δικαστική επιταγή (97/2005 προδικαστική) πραγ/νης είναι ασαφές, είναι απαράδεκτες, γιατί αφορούν σε ελλείψεις ως προς την αιτιολόγηση του πορίσματος που εξήχθη από τις αποδείξεις, οι οποίες (ελλείψεις), κατά τα αναφερόμενα στη νομική σκέψη δεν ιδρύουν τον ερευνώμενο λόγο, αφού μόνο το αποδείχθηκε ή δεν αποδείχθηκε είναι ανάγκη να εκτίθεται στην απόφαση πλήρως και σαφώς και ότι γιατί αποδείχθηκε ή δεν αποδείχθηκε. Ενόψει τούτων ο δεύτερος λόγος της αναιρέσεως πρέπει, στο σύνολό του, να απορριφθεί. Επειδή κατά το άρθρο 559 αρ. 11 περ γ του ΚΠολΔικ αναίρεση επιτρέπεται και αν το δικαστήριο δεν έλαβε υπόψη αποδεικτικά μέσα, που οι διάδικοι επικαλέσθηκαν και προσκόμισαν. Από τη διάταξη αυτή, συνδυαζόμενη με εκείνες των άρθρων 335, 338 έως 340 και 346 του ίδιου κώδικα προκύπτει ότι το δικαστήριο της ουσίας, προκειμένου να σχηματίσει δικανική πεποίθηση για τη βασιμότητα των πραγματικών ισχυρισμών των διαδίκων, που είχαν ουσιώδη επιρροή στην έκβαση της δίκης, οφείλει να λάβει υπόψη, τα νομίμως προσκομισθέντα, είτε προς άμεση απόδειξη, είτε για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων αποδεικτικά μέσα, εφόσον γίνεται σαφής και ορισμένη επίκληση αυτών από τον διάδικο (ΑΠ 87/2013, ΑΠ 179/2013, ΑΠ 835/2013). Καμιά ωστόσο διάταξη δεν επιβάλλει την ειδική μνεία και τη χωριστή αιτιολόγηση καθενός από τα αποδεικτικά μέσα, που επικαλέσθηκαν και προσκόμισαν οι διάδικοι, αλλά αρκεί η γενική μνεία των κατ' είδος αποδεικτικών μέσων που λήφθηκαν υπόψη (μάρτυρες, έγγραφα, ένορκες βεβαιώσεις κλπ. - ΑΠ 1022/2013 - ). Μόνο αν από τη γενική ή και ρητή ακόμα αναφορά, σε συνδυασμό με το περιεχόμενο της απόφασης, δεν προκύπτει κατά τρόπο αναμφίβολο (Ολ.ΑΠ 2/2008) ή κατ' άλλη έκφραση αδιστάκτως βέβαιο (ΟλΑΠ 13-14-15/2005) ότι λήφθηκε υπόψη κάποιο συγκεκριμένο αποδεικτικό μέσο στοιχειοθετείται ο αναιρετικός αυτός λόγος (ΑΠ 481/2013, ΑΠ 483/2013, ΑΠ 495/2013).
Στην προκειμένη με τον πρώτο λόγο της αναιρέσεως και με την επίκληση της παραπάνω διατάξεως αποδίδεται στην προσβαλλομένη απόφαση η πλημμέλεια ότι για τον σχηματισμό του άνω αποδεικτικού της πορίσματος, δεν έλαβε υπόψη το νόμιμα προσκομισθέν και επικληθέν από τον αναιρεσείοντα βιβλιάριο υγείας της διαθέτιδος, καθώς και την συνημμένη σ' αυτό ιατρική βεβαίωση του ιατρού του Κ.Υ. Καρλοβασίου Σάμου Κ. Χ., από τα οποία προέκυπτε ότι η τελευταία λίγο πριν από τον θάνατό της είχε προσβληθεί από τη νόσο του πάρκινσον, πράγμα το οποίο είχε επηρεάσει τον τρόπο της γραφής της. Από την προσβαλλομένη όμως απόφαση και ειδικότερα από την περιεχομένη σ' αυτήν αναφορά ότι λήφθηκαν υπόψη "όλα ανεξαιρέτως τα προσκομιζόμενα έγγραφα" σε συνδυασμό με το περιεχόμενο της, αλλά και τα επίμαχα έγγραφα, που νόμιμα προσκομίσθηκαν στο πρωτοβάθμιο δικαστήριο και επαναπροσκομίσθηκαν στο Εφετείο (ΟλΑΠ 23/2008, ΑΠ 1022/2013), αλλά και προσκομίζονται στην παρούσα αναιρετική δίκη (ΑΠ 609/2013, ΑΠ 1358/2012) προς διαπίστωση της βασιμότητας της επικαλουμένης πλημμέλειας, δεν καταλείπεται καμμία αμφιβολία ότι τα αποδεικτικά αυτά μέσα στο πρώτο από τα οποία γίνεται δύο φορές και δη τον Ιούλιο του 2003 (σελ. 33) και τον Σεπτέμβριο του 2004 (σελ. 37) αναφορά περί συνταγογραφήσεως του σκευάσματος "SΙNEMET" και στο δεύτερο ότι με το σκεύασμα αυτό αντιμετωπίζεται η νόσος του πάρκινσον, χωρίς να βεβαιώνεται ιατρικά και η ύπαρξη της νόσου λήφθηκαν υπόψη και συνεκτιμήθηκαν με τις λοιπές αποδείξεις και ιδιαίτερα με τις καταθέσεις των μαρτύρων και των δύο πλευρών, για την στήριξη του εξαχθέντος αποδεικτικού πορίσματος. Ενόψει τούτων και ο λόγος αυτός, καθώς και η αναίρεση στο σύνολό της πρέπει να απορριφθούν.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Απορρίπτει την από 26-4-2010 αίτηση του Ι. Κ. του Μ. για αναίρεση της υπ' αριθμ. 188/2009 αποφάσεως του Εφετείου Αιγαίου.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε, στην Αθήνα, στις 11 Ιουνίου 2013.
Δημοσιεύθηκε, σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, στις 27 Ιουνίου 2013.
Ο ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ