Θέμα
Αγωγή αναγνωριστική, Κυριότητα.
Περίληψη:
Λόγοι αναίρεσης από 1 και 19
Αριθμός 703/2015
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
Γ’ Πολιτικό Τμήμα
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Ιωάννη Σίδερη, Αντιπρόεδρο Αρείου Πάγου, Νικόλαο Μπιχάκη, Ερωτόκριτο Καλούδη, Αργύριο Σταυράκη και Ελένη Διονυσοπούλου, Αρεοπαγίτες.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του, στις 17 Σεπτεμβρίου 2014, με την παρουσία και της γραμματέως Αγγελικής Ανυφαντή, για να δικάσει την εξής υπόθεση μεταξύ:
Των αναιρεσειόντων: 1) Χ. Ζ. του Ι. και 2) Σ. Α. του Χ., συζ. Χ. Ζ., αμφοτέρων κατοίκων ..., οι οποίοι εκπροσωπήθηκαν από τον πληρεξούσιο δικηγόρο τους Ιωάννη Καραγκούνη, ο οποίος ανακάλεσε την από 15/9/2014 δήλωσή του κατ’ άρθρο 242 του Κ.Πολ.Δ., παραστάθηκε αυτοπροσώπως και δήλωσε ότι παραιτείται ως προς τους καλουμένους στη συζήτηση. Της αναιρεσίβλητης: Α. συζ. Κ. Α., το γένος Α. Κ., κατοίκου ..., η οποία εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο της Δημήτριο Σερέφα.
Καλουμένων στην συζήτηση των προσθέτως στο Εφετείο (Υπέρ των αναιρεσειόντων) παρεμβάντων: 1)Σ. Μ. του Κ., κατοίκου ..., 2)Β. Μ. του Κ., κατοίκου ..., 3)Μ. Μ. του Β., κατοίκου ..., 4) Δ. Μ. του Ν., κατοίκου ... 5) Ε. χήρας Χ. Λ., το γένος Ν. Μ., κατοίκου ..., 6) Α. Μ. του Ν., κατοίκου ..., 7) Α. Κ. του Τ., κατοίκου ..., 8) Π. Κ. του Τ. ή Τ., 9) Μ. Κ. του Τ., 10)Α. Κ. του Τ., κατοίκων ... 11) Δ. Κ. του Τ., κατοίκου ..., 12) Δ. Χ. του Χ., 13) Ε. Χ. του Χ., χήρας Ζ. Π., κατοίκων ... 14) Σ. Κ. του Ν., 15) Κ. Κ. του Ν., κατοίκων ..., και 16) Π. χήρας Ν. Κ., το γένος Ν. Κ., κατοίκου ..., και 17) Η. Σ. του Μ., κατοίκου ....
Η ένδικη διαφορά άρχισε με την από την από 30/10/2008 αγωγή της ήδη αναιρεσίβλητης, την από 10/12/2008 ανακοίνωση δίκης - προσεπίκληση σε αναγκαστική παρέμβαση των ήδη αναιρεσειόντων και την από 20/10/2009 πρόσθετη παρέμβαση των καλουμένων στη συζήτηση, οι οποίες κατατέθηκαν στο Πολυμελές Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης και συνεκδικάστηκαν. Εκδόθηκαν οι αποφάσεις: 24084/2010 του ίδιου Δικαστηρίου και 508/2012 του Εφετείου Θεσσαλονίκης. Την αναίρεση της τελευταίας απόφασης ζητούν οι αναιρεσείοντες με την από 7/6/2012 αίτησή τους. Κατά τη συζήτηση της αίτησης αυτής, που εκφωνήθηκε από το πινάκιο, οι διάδικοι παραστάθηκαν όπως σημειώνεται πιο πάνω. Ο Εισηγητής Αρεοπαγίτης Νικόλαος Μπιχάκης ανέγνωσε την από 12/11/2013 έκθεση του κωλυομένου να μετάσχει στη σύνθεση Αρεοπαγίτη και ήδη Αντιπροέδρου του Αρείου Πάγου Παναγιώτη Ρουμπή, με την οποία εισηγήθηκε την απόρριψη στο σύνολό της της από 7/6/2013 αίτησης των Χ. Ζ. και Σ. Α. για αναίρεση της υπ’ αριθμ. 508/2012 απόφασης του Εφετείου Θεσσαλονίκης. Ο πληρεξούσιος των αναιρεσειόντων ζήτησε την παραδοχή της αίτησης, ο πληρεξούσιος της αναιρεσίβλητης την απόρριψή της, καθένας δε την καταδίκη του αντιδίκου μέρους στη δικαστική δαπάνη του.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Επειδή, από τη διάταξη του άρθρου 79 παρ. 2 του Αγροτικού Κώδικα (β. δ/μα της 29-10/6-12-1949) σε συνδυασμό με τις διατάξεις των παραγράφων 1 και 3 του ίδιου άρθρου και εκείνες των άρθρων 26, 74, 180 και 203 του ίδιου Κώδικα, ενόψει και του άρθρου 1 παρ. 1 του α.ν. 431/1968, προκύπτει ότι ο κατά τον αγροτικό νόμο αποκαθιστάμενος κληρούχος από της παραχωρήσεως σ’ αυτόν συγκεκριμένου κλήρου και μέχρι την έναρξη ισχύος του α.ν. 431/1968, και αν ακόμη δεν τον κατέχει πραγματικά, θεωρείται κατά πλάσμα του νόμου ως μόνος καλής πίστεως νομέας αυτού και συνεπώς ο κλήρος που του παραχωρήθηκε είναι ανεπίδεκτος χρησικτησίας από άλλον, το Ίδιο δε πλάσμα ισχύει και υπέρ των καθολικών διαδόχων του αρχικού κληρούχου για την ταυτότητα του νομικού λόγου. Ως "εγκατάσταση" νοείται, κατά τις διατάξεις του Αγροτικού Κώδικα και των προϊσχυσάντων αυτού αγροτικών νόμων, η παραχώρηση με απόφαση της Επιτροπής Απαλλοτριώσεων ορισμένου κλήρου σε πρόσωπο δικαιούμενο αποκατάστασης. Την αυτή ως άνω πλασματική νομή έχουν κατ’ επέκταση και οι κληρονόμοι του κληρούχου, διότι με τις προαναφερόμενες διατάξεις ο νομοθέτης είχε σκοπό, να παράσχει και σ’ αυτούς την Ίδια με τον κληρούχο προστασία.
Μετά όμως την ισχύ του α.ν. 431/1968 (23.5.1968) ο κληρούχος ή ο κληρονόμος του δεν θεωρείται κατά πλάσμα δικαίου νομέας του κλήρου αν δεν τον κατέχει πραγματικά, με συνέπεια να είναι δυνατή η χωρίς τη θέληση του κληρούχου κτήση από τρίτον της νομής ολοκλήρου του κληροτεμαχίου, που μπορεί, να οδηγήσει στην κτήση της κυριότητας τούτου με τακτική ή έκτακτη χρησικτησία, εφόσον συμπληρωθεί ο αναγκαίος για καθεμία εξ αυτών χρόνος από την ισχύ του ως άνω αναγκαστικού νόμου. Τούτο μπορεί να συμβεί μόνο εφόσον έχει κυρωθεί όπως ορίζει ο νόμος η οριστική διανομή, αφού μόνον έκτοτε αποκτά την κυριότητα κλήρου που βρίσκεται σε μη παραμεθόρια περιοχή ο κληρούχος, ενώ μέχρι τότε η κυριότητα αυτού ανήκει στο Δημόσιο (ΟλΑΠ 15/2004, ΑΠ 150/2009).
Περαιτέρω, κατά το άρθρο 1045 ΑΚ, εκείνος που έχει στη νομή του για μια εικοσαετία πράγμα κινητό ή ακίνητο γίνεται κύριος με έκτακτη χρησικτησία, κατά δε το άρθρο 974 του ίδιου Κώδικα όποιος απέκτησε τη φυσική εξουσία πάνω στο πράγμα (κατοχή) είναι νομέας, αν ασκεί την εξουσία αυτή με διάνοια κυρίου. Σύμφωνα με τις διατάξεις αυτές για την κτήση της κυριότητας με έκτακτη χρησικτησία απαιτείται άσκηση νομής επί συνεχή εικοσαετία, με τη δυνατότητα, εκείνου που απέκτησε τη νομή του πράγματος με καθολική ή με ειδική διαδοχή, να συνυπολογίσει στο χρόνο της δικής του νομής και το χρόνο νομής του δικαιοπαρόχου του (άρθρο 1051 ΑΚ). Άσκηση νομής, προκειμένου για ακίνητο, συνιστούν εμφανείς υλικές ενέργειες επάνω σ’ αυτό που προσιδιάζουν στη φύση και τον προορισμό του, με τις οποίες εκδηλώνεται η βούληση του νομέα να το εξουσιάζει.
Περαιτέρω, από τις διατάξεις των άρθρων 787,980,984, επ., 994 του ΑΚ συνάγεται ότι ο εξ αδιαιρέτου συγκύριος, αν κατέχει ολόκληρο το κοινό πράγμα, θεωρείται ότι κατέχει αυτό και στο όνομα των λοιπών συγκυρίων και δεν μπορεί να αντιτάξει κατ’ αυτών αποσβεστική ή κτητική παραγραφή (έκτακτη χρησικτησία) προτού καταστήσει γνωστό στους άλλους συγκυρίους ότι αποφάσισε να νέμεται το κοινό πράγμα ολόκληρο ή κατά ποσοστό μεγαλύτερο από την μερίδα του αποκλειστικώς στο όνομα του, ως κύριος και περάσει από τη γνωστοποίηση αυτήν η προθεσμία της εν λόγω (αποσβεστικής ή κτητικής) παραγραφής. Μεταξύ των εξ αδιαιρέτου συγκυρίων περιλαμβάνονται και οι συγκληρονόμοι (ΑΠ 1559/2001). Όμως τέτοια γνωστοποίηση δεν απαιτείται, όταν οι λοιποί συγκοινωνοί έχουν λάβει γνώση, με οποιονδήποτε τρόπο, της αποφάσεως, που εκδήλωσε ο κοινωνός, ότι κατέχει ολόκληρο το κοινό και ότι νέμεται εφεξής αυτό αποκλειστικά για τον εαυτό του.
Εξάλλου από τη διάταξη του άρθρου 559 αριθ. 1 Κ.Πολ.Δ, προκύπτει, ότι ο λόγος αναίρεσης για ευθεία παράβαση ουσιαστικού κανόνα δικαίου ιδρύεται αν αυτός δεν εφαρμοστεί ενώ συνέτρεχαν οι προϋποθέσεις της εφαρμογής του n αν εφαρμοσθεί ενώ δεν έπρεπε, καθώς και αν εφαρμοσθεί εσφαλμένα, αντιστοίχως δε, όταν στην ελάσσονα πρόταση του νομικού συλλογισμού δεν εκτίθενται καθόλου πραγματικά περιστατικά ή όταν τα εκτιθέμενα δεν καλύπτουν όλα τα στοιχεία που απαιτούνται βάσει του πραγματικού κανόνα δικαίου για την επέλευση της απαγγελθείσας έννομης συνέπειας ή την άρνηση της.
Περαιτέρω, κατά την έννοια του αριθ. 19 του άρθρου 559 ΚΠολΔ ανεπαρκής ή αντιφατική αιτιολογία που έχει ως συνέπεια την αναίρεση για έλλειψη νομίμου βάσεως, υπάρχει όταν από το αιτιολογικό της αποφάσεως δεν προκύπτουν κατά τρόπο σαφή και χωρίς αντιφάσεις τα πραγματικά περιστατικά, τα οποία σύμφωνα με το νόμο είναι αναγκαία για τη θεμελίωση του κανόνα δικαίου που εφαρμόσθηκε στη συγκεκριμένη περίπτωση, όχι όμως και όταν υπάρχουν ελλείψεις αναγόμενες στην εκτίμηση των αποδείξεων και ειδικότερα στην ανάλυση, στάθμιση και αιτιολόγηση του πορίσματος που έχει εξαχθεί από αυτές, εφόσον τούτο εκτίθεται σαφώς. Ως "ζητήματα" των οποίων η μη αιτιολόγηση ή η αιτιολόγηση κατά τρόπο ανεπαρκή ή αντιφατικό στερεί απ’ την απόφαση τη νόμιμη βάση της, νοούνται μόνον οι ισχυρισμοί που έχουν αυτοτελή ύπαρξη, δηλαδή εκείνοι που τείνουν στη θεμελίωση ή την κατάλυση δικαιώματος που ασκήθηκε είτε ως επιθετικό είτε ως αμυντικό μέσο, όχι όμως και τα απλά πραγματικά ή νομικά επιχειρήματα, που δεν συνέχονται με την αξιολόγηση και στάθμιση των αποδείξεων, για την οποία η έλλειψη ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας δεν ιδρύει λόγο αναίρεσης.
Στην προκειμένη περίπτωση, όπως προκύπτει από την προσβαλλόμενη απόφαση το Εφετείο δέχτηκε μεταξύ άλλων και τα εξής: "Στην Μ. Κ. του Δ., γιαγιά της ενάγουσας, παραχωρήθηκε κατά κυριότητα, κατά το άρθρο 189 του Αγροτικού Κώδικα, γεωργικός κλήρος, που βρίσκεται στην εποικισθείσα περιοχή, του αγροκτήματος ... και αποτελείται, από τον ήδη επίδικο, υπ’ αριθμ ... αγρό, Β’ κατηγορίας, εμβαδού 4.000 τ.μ. και τον υπ’ αριθμ 38 αγρό, Ε’ κατηγορίας, εμβαδού 4.406 τ.μ. (μη επίδικο), όπως τα στοιχεία τους καθορίζονται στην οριστική διανομή του έτους 1932, που κυρώθηκε με την υπ’ αριθμ. 378/28-1-1937 απόφαση του Υπουργού Γεωργίας, η οποία δημοσιεύθηκε στο υπ’ αριθμ Β/317 ΦΕΚ, της 29-7-1937 και στο από 13-11-1947 επίσημο σχεδιάγραμμα της Διεύθυνσης Τοπογραφικής Υπηρεσίας του Υπουργείου Γεωργίας, μετά δε, το θάνατο της παραπάνω κληρούχου, η οποία αποβίωσε στις 24-1-1944, εκδόθηκε στο όνομα της, ο υπ’ αριθμ ...23-12-1957 τίτλος κυριότητας, του Διοικητή της Αγροτικής Τράπεζας, που μεταγράφηκε νόμιμα, στις 19-7-1958. Από το χρόνο δημοσίευσης στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως της αποφάσεως του Υπουργού Γεωργίας, περί κύρωσης της παραπάνω οριστικής διανομής και δεδομένου, ότι ο Ν. Θεσσαλονίκης, όπου βρίσκονται τα παραχωρηθέντα στην κληρούχο, ακίνητα, δεν ορίστηκε ως παραμεθόριος περιοχή, επί της οποίας έχει εφαρμογή, κατ’ άρθρο 4 αυτού, ο ΑΝ 1366/19... ενώ, ο ορισμός της περιφέρειας του, ως παραμεθορίου επαρχίας του Κράτους, που έγινε με το από 12 Ιουλίου 1926 Π.Δ/γμα, κατ’ εξουσιοδότηση του άρθρου 2 παρ. 4 του Ν. 3250/1924 "Περί κυρώσεως του από 3 Σεπτεμβρίου 1924 νομ. Διατάγματος περί απαγορεύσεως δικαιοπραξιών επί ακινήτων", έχει σχέση με την απαγόρευση μόνο, της κτήσεως κυριότητας από αλλοδαπούς σε ακίνητα κείμενα σε παραμεθόριες περιοχές του Κράτους, αυτή (κληρούχος) κατέστη κυρία των προαναφερόμενων ακινήτων. Κατά το χρόνο παραχώρησης σ’ αυτήν των παραπάνω ακινήτων, η προαναφερόμενη κληρούχος, χήρα, όπως αποδείχθηκε, του Δ. Κ., ζούσε στην ..., με τον γιο της Α. Κ., πατέρα της ενάγουσας, ο οποίος γεννήθηκε το έτος 1918, ήταν ο μικρότερος σε ηλικία από τα πέντε (5) τέκνα της και ο μόνος άγαμος, ενώ, τα λοιπά τέκνα της Τ. (ή Τ.) Κ., Ε. συζ Χ. Χ., Σ. συζ Β. Μ. και Σ. (ή Σ.) συζ Ν. Μ., κληρονόμοι των οποίων, με βάση αντίστοιχες κληρονομικές διαδοχές, είναι οι εκκαλούντες-προσθέτως παρεμβάντες, υπέρ των εκκαλούντων-εναγόμενων, φερόμενων ως ειδικών διαδόχων τους, όπως στη συνέχεια θα λεχθεί, είχαν ήδη τελέσει γάμους και είχαν χωριστή εγκατάσταση. Συγκεκριμένα, όπως προκύπτει από την υπ’ αριθμ ...2 3-5-1995 δήλωση αποδοχής κληρονομιάς, των τέταρτου, πέμπτης και έκτης προσθέτως παρεμβάντων, τέκνων και εξ αδιαθέτου κληρονόμων, της θυγατέρας της κληρούχου Σ. χήρας Ν. Μ., ενώπιον της συμβολαιογράφου Αθηνών Αικατερίνης Μπάκου, για την οποία θα γίνει λόγος στη συνέχεια, αυτή γεννήθηκε το έτος 1900, όπως δε, ισχυρίσθηκε η ενάγουσα με τις προτάσεις της ενώπιον του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου και δεν αμφισβήτησαν οι εναγόμενοι, ούτε οι προσθέτως παρεμβάντες ούτε άλλωστε, αμφισβητείται απ’ αυτούς, κατά την παρούσα συζήτηση, ο πατέρας της τέλεσε γάμο, μετά το θάνατο της κληρούχου, στις 12-5-1948, ενώ, η θυγατέρα της Σ. και τα λοιπά παραπάνω τέκνα της κληρούχου, που γεννήθηκαν πριν το έτος 1900, ήδη πριν το έτος 1930, είχαν δημιουργήσει δικές του οικογένειες και είχαν αποχωρήσει από την πατρική τους οικία. Με τις παρούσες δε, προτάσεις της, η ήδη εφεσίβλητη και στις δύο εφέσεις ενάγουσα επικαλείται συγκεκριμένα, ότι οι θυγατέρες της κληρούχου, Ε., Σ. και Σ., τέλεσαν τους γάμους τους, κατά τα έτη 1917, 1920 και 1921, ο δε γιος της Τ. το έτος 1924, περιστατικά που επίσης, δεν αμφισβητούνται από τους εκκαλούντες. Μάλιστα, όπως αποδείχθηκε, κατά την ίδια οριστική διανομή, του παραπάνω αγροκτήματος, παραχωρήθηκαν στον γιο της κληρούχου Τ. Κ. και στον σύζυγο της θυγατέρας της Ε., Χ. Χ., γεωργικοί κλήροι, που βρίσκονται στην ίδια παραπάνω εποικισθείσα περιοχή, του αγροκτήματος ... και αποτελούνται, ο μεν κλήρος που παραχωρήθηκε στον Τ. Κ., από έξι (6) αγρούς, συνολικού εμβαδού 42.947 τ.μ., ο δε κλήρος που παραχωρήθηκε στον Χ. Χ., από επτά (7) αγρούς, συνολικού εμβαδού 52.749 τ.μ., εκδόθηκαν δε αντίστοιχα, στο όνομα του καθενός, συγχρόνως με την έκδοση του τίτλου της κληρούχου, οι υπ’ αριθμ ...27-12-1957 και ...23-12-1957 τίτλοι κυριότητας, του Διοικητή της Αγροτικής Τράπεζας. Πρέπει να σημειωθεί, ότι οι εκκαλούντες-εναγόμενοι, χωρίς να αμφισβητούν ειδικά, τα παραπάνω περιστατικά, δηλαδή τους χρόνους γέννησης των τέκνων της κληρούχου και της τέλεσης των γάμων τους, ισχυρίζονται, ότι όταν ο Α. Κ., ήταν δεκαοκτώ (18)ετών, δηλαδή, το έτος 1936, "η κληρούχος μεγάλωνε τα (πέντε) τέκνα της...ήτο εν ζωή οι γονείς του και μεγάλωναν όλα τα τέκνα μαζί", πέραν όμως, του όσων αναφέρονται σχετικά με την παραχώρηση ήδη, κατά την ίδια οριστική διανομή (του έτους 1932), γεωργικών κλήρων στον γιο της κληρούχου Τ. και στο σύζυγο της θυγατέρας της Ε. και του ότι η θυγατέρα της Σ. γεννήθηκε το έτος 1900, ήταν δηλαδή, τριάντα έξι (36)ετών, όπως ειδικότερα θα αναφερθεί στη συνέχεια, αποδείχθηκε ότι, το έτος 1936, όλα τα τέκνα της κληρούχου, εκτός του Α. Κ., ήταν έγγαμα και είχαν ήδη αποκτήσει και τέκνα, η ηλικία κάποιων από τα οποία απείχε λίγα έτη από την ηλικία του γιου της Α. Κ., η ίδια δε, η κληρούχος, στις αποδοχές κληρονομιάς, για τις οποίες θα γίνει λόγος στη συνέχεια, αναφέρεται ως χήρα Δ. Κ.... η οριστική διανομή του αγροκτήματος όπου βρίσκονται τα παραχωρηθέντα στην κληρούχο Μ. χήρα Δ. Κ., ακίνητα, έγινε, όπως έχει ήδη λεχθεί και προκύπτει και από το επισυναπτόμενο, στο προσκομιζόμενο από τους εκκαλούντες- εναγόμενους φωτοαντίγραφο του υπ’ αριθμ ...23-12-1957 τίτλου της, απόσπασμα κτηματολογικού σχεδιαγράμματος (και "υπόμνημα"), το έτος 1932, έκτοτε δε, η παραπάνω κληρούχος κατείχε και καλλιεργούσε τα ακίνητα αυτά, όπως όλοι οι κληρούχοι της Ίδιας διανομής, στους οποίους παραδόθηκε η κατοχή των κληροτεμαχίων... ακολούθως δε, η κληρούχος, μεταβίβασε άτυπα, ως δωρεά, το επίδικο ακίνητο, το οποίο μόνο ενδιαφέρει εν προκειμένω, στον συνοικούντα, όπως ήδη έχει λεχθεί, μ’ αυτήν, γιο της Α. Κ., σε χρόνο, ο οποίος δεν προέκυψε συγκεκριμένα, συνάγεται όμως, ότι ήταν μεταξύ των ετών 1936-1940. Ειδικότερα, η ενάγουσα, προσδιορίζει ως χρόνο της άτυπης αυτής μεταβίβασης, το έτος 1936 και τον χρόνο αυτό ανάφεραν στην υπ’ αριθμ ...4-7-1995 δήλωση αποδοχής κληρονομιάς, για την οποία θα γίνει λόγος στη συνέχεια, η ίδια, η μητέρα της Μ. Κ. και η αδερφή της Μ. Κ., η τελευταία και στην υπ’ αριθμ ...29-8-2006 διορθωτική δήλωση της, για την οποία θα γίνει επίσης, λόγος στη συνέχεια, ο μαρτυράς της δε, Ε. Ζ., φίλος της οικογένειας του Α. Κ. και καλλιεργητής γειτονικού, προς το επίδικο, υπ’ αριθμ ..., ακίνητο, αγρού, από το έτος 1968, εξεταζόμενος ενώπιον του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, κατέθεσε, ότι γνωρίζει από τον ίδιο τον Α. Κ., ότι η κληρούχος μητέρα του, του μεταβίβασε άτυπα το ακίνητο αυτό, διότι οι αδερφοί του είχαν "πάρει από τον πατέρα τους περισσότερα χωράφια και επειδή δεν είχε καθόλου ο Κ. ο Θανάσης τα έδωσε, τα δώρισε (αναφερόμενος προφανώς και στο υπ’ αριθμ 38 ακίνητο, το οποίο όμως δεν ενδιαφέρει εν προκειμένω) η μαμά (κληρούχος), για να ζουν μαζί", δεν θυμάται όμως, το χρόνο που έγινε η εν λόγω άτυπη μεταβίβαση, ενώ, στην προαναφερόμενη ένορκη βεβαίωση του, ο Γ. Π., φίλος του Α. Κ., καλλιεργητής επίσης, γειτονικού, προς τον επίδικο, αγρού και πρώην Πρόεδρος του Αγροτικού Συνεταιρισμού Καρδίας, κατέθεσε, ότι η μεταβίβαση αυτή έγινε πριν τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ενόψει δε αυτών συνάγεται, ότι η εν λόγω μεταβίβαση έγινε μεταξύ των ετών 1936-1940. Σημειώνεται, ότι ο ισχυρισμός των εκκαλούντων- παρεμβαινόντων, ότι ο Α. Κ., κατά το έτος 1936 ήταν δεκαοκτώ 18) ετών, δηλαδή, ανήλικος, χωρίς δικαιοπρακτική ικανότητα και δεν μπορούσε να αποκτήσει τη νομή του επιδίκου ακινήτου, είναι αβάσιμος, καθόσον πέραν του ότι, όπως προαναφέρεται, η άτυπη μεταβίβαση του εν λόγω ακινήτου, αποδείχθηκε ότι έγινε μεταξύ των ετών 1936- 1940, χωρίς να προκύπτει ο ακριβής χρόνος της, κατά το έτος δε 1939, ο Α. Κ., είχε συμπληρώσει το 21ο έτος της ηλικίας του και συνεπώς, είχε ενηλικιωθεί, με βάση το ισχύον τότε όριο ενηλικίωσης, σε κάθε περίπτωση και αν δηλαδή, κατά το χρόνο της άτυπης μεταβίβασης, ήταν μεταξύ 18-21 ετών, το γεγονός αυτό, δεν εμπόδιζε την κτήση απ’ αυτόν της νομής του παραπάνω ακινήτου, καθόσον, ο περιορισμένα ικανός για δικαιοπραξία ανήλικος, που, κατά το προϊσχύον (του ΑΚ) δίκαιο ήταν, όποιος συμπλήρωσε το έβδομο έτος της ηλικίας του όριο το οποίο αυξήθηκε με τον Αστικό Κώδικα, από επτά (7) σε δέκα (10) έτη (άρθρο 134 ΑΚ), μπορεί να αποκτήσει τη νομή και αυτοπροσώπως, αφού, με τη μεταβίβαση προς αυτόν της νομής, αποκτά απλώς και μόνο, έννομο όφελος, όπως και να ασκήσει αυτοπροσώπως τη νομή. Αποδείχθηκε περαιτέρω, ότι από τη μεταβίβαση σ’ αυτόν του επιδίκου αγρού και μέχρι το θάνατο της κληρούχου μητέρας του, αλλά και μετά το θάνατο της και μέχρι τον θάνατο του, που συνέβη την 7-2-1992, ο Α. Κ. καλλιεργούσε το ακίνητο αυτό, ανενόχλητα, ως αποκλειστικός κύριος, κυρίως με σιτηρά και κρεμμύδια...Όπως δε, συνομολογείται, μόνον, όμως, όσον αφορά το μετά το θάνατο της κληρούχου, μετά δηλαδή, το έτος 1944, χρονικό διάστημα, από τους εκκαλούντες-παρεμβάντες, εμμέσως δε και από τους εκκαλούντες-εναγόμενους, οι οποίοι αναφέρουν, ότι "το έτερο ακίνητο το οποίο κληρονόμησε η αδερφή της αντιδίκου, αποτελεί ακριβώς ίδια περίπτωση με το επίδικο", ο Α. Κ., μετά το θάνατο της μητέρας του, κατείχε και καλλιεργούσε και τον άλλο, υπ’ αριθμ ... αγρό, που είχε παραχωρηθεί σ’ αυτήν. Συγκεκριμένα, οι εκκαλούντες, συνομολογούν, κατά τα παραπάνω, το αναφερόμενο στην ένδικη αγωγή γεγονός, ότι, ο πατέρας της εφεσίβλητης-ενάγουσας καλλιεργούσε μέχρι το θάνατο του και τα δύο ακίνητα της κληρούχου, μόνον, για το, μετά το θάνατο της, χρονικό διάστημα, ισχυρίζονται όμως (όλοι), ότι η καλλιέργεια τους γινόταν απ’ αυτόν, κατόπιν σχετικής συμφωνίας, με τα λοιπά τέκνα της κληρούχου, ως συγκληρονόμους του, στο όνομα και για λογαριασμό και αυτών, ζήτημα για το οποίο θα γίνει λόγος στη συνέχεια. Λίγες ημέρες πριν το θάνατο του, ο Α. Κ. συνέταξε, στο νοσοκομείο όπου νοσηλευόταν, την από 2-2-1992 ιδιόγραφη διαθήκη του, που δημοσιεύθηκε νόμιμα, με τα υπ’ αριθμ ...1-4-1994 πρακτικά του Μονομελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης και κηρύχθηκε κυρία, με την υπ’ αριθμ ...1-4-1994 απόφαση του ίδιου Δικαστηρίου και με την οποία εγκατέστησε κληρονόμους του, την σύζυγο του Μ., την ενάγουσα θυγατέρα τους και την θυγατέρα τους Μ. Κ., ορίζοντας, κατά λέξη, τα ακόλουθα: "Είμαι ο Α. Κ. του Δ. και της Μ.. Έχο καλά τα μιαλά μου μόνο είμε στο νοσονομιο άροστος και κάνο τι διαθήκι μου. Στη γηνέκα μου Μ. Κ. αφήνο ένα χοράφι 6 στρέματα και 250 στα παλιάμπελα, στη θιγατέρα μου Μ. Κ. αφίνο ένα χοράφι 10 στρέματα στα παλιάμπελα, ένα χωράφι 4 στρέματα 500 μέτρα στον κάμπο, στη θιγατέρα μου Α. Α. ένα χοράφι αφινο στον κάμπο 5 στρέματα και 500 μέτρα, στον καρδάρα 1 χωράφι 4 στρέματα που τα έχω κληρονομιά από τη μάνα μου και ένα στα παλιάμπελα 1 στρέμα και 500. Α. Κ.". Τα αναφερόμενα στην παραπάνω διαθήκη ακίνητα, "χωράφι 4 στρέματα 500 μέτρα στον κάμπο" και "στον καρδάρα χωράφι 4 στρέματα", είναι όπως συνομολογείται, ο υπ’ αριθ. … αγρός και ο επίδικος, υπ’ αριθμ ..., αγρός, που βρίσκονται, ο πρώτος στη θέση "..." και ο δεύτερος στη θέση "..." και στους οποίους ο διαθέτης Α. Κ. εγκατέστησε κληρονόμους του αντίστοιχα, την θυγατέρα του Μ. και την ενάγουσα θυγατέρα του. Οι τελευταίες, από κοινού με τη μητέρα τους, με την υπ’ αριθμ ...4-7-1995 "Δήλωση αποδοχής κληρονομιάς, βάσει διαθήκης", ενώπιον της συμβολαιογράφου Θεσσαλονίκης Ελένης Μουτσέλου-Σαρβάνη, που μεταγράφηκε νόμιμα, αποδέχθηκαν την κληρονομιά του, δηλώνοντας, ότι τα ακίνητα αυτά (υπ’ αριθμ … και ...) απέκτησε κατά κυριότητα ο διαθέτης, "από άτυπη δωρεά από τη μητέρα του Μ. Κ. χήρα Δ., από το έτος 1936...και έκτοτε και μέχρι την ημέρα του θανάτου του.... είχε με διάνοια κυρίου στην αποκλειστική κυριότητα, νομή και κατοχή του, συνεχώς και αδιαλείπτως". Οι παραπάνω κληρονόμοι του Α. Κ. υπέβαλαν, στις 29-6-1995 και την προσκομιζόμενη σχετική δήλωση φόρου κληρονομιάς, από το χρόνο του θανάτου του δε και μέχρι την άσκηση της αγωγής της, η ενάγουσα συνέχισε να νέμεται, ως αποκλειστική κυρία, τον επίδικο, υπ’ αριθμ ... αγρό, καλλιεργώντας αυτόν, με τη βοήθεια της μητέρας της ή εκμισθώνοντας τον σε τρίτους, όπως στον Κ. Κ., τον Ε. Σ. και τον Χ. Α.. Για την εκμίσθωση του επιδίκου ακινήτου, μαζί με τον παραπάνω υπ’ αριθμ…αγρό και τον αγρό, εμβαδού 6,2 στρεμμάτων, στους οποίους εγκατέστησε αντίστοιχα, κληρονόμους του, ο Α. Κ., με τη διαθήκη του, την ενάγουσα, τη θυγατέρα του Μ. Κ., συζ Α. Κ. και τη σύζυγο του και μητέρα τους, Μ., υπογράφηκαν μεταξύ της τελευταίας, που ενεργούσε, ως προς τον επίδικο αγρό, για λογαριασμό της ενάγουσας (η οποία είναι δημόσιος υπάλληλος) και του παραπάνω μισθωτή Χ. Α. και τα προσκομιζόμενα με επίκληση, από την ενάγουσα, από 10-10-1996 και 10-10-2001 ιδιωτικά συμφωνητικά "μίσθωσης αγροτικού κτήματος", στα οποία επισυνάπτει και αιτήσεις-δηλώσεις του εν λόγω μισθωτή, προς τη Διεύθυνση Αγροτικής Ανάπτυξης Θεσσαλονίκης, ως κατόχου γεωργικής εκμετάλλευσης, "για την ενίσχυση εκτάσεων...στα πλαίσια του Καν.3508/92 του Συμβουλίου της ΕΟΚ", για τις περιόδους των ετών 2002 και 2005. Ενόψει αυτών, εφόσον ο Α. Κ., από το χρόνο της προς αυτόν άτυπης μεταβίβασης του επιδίκου, υπ’ αριθμ ... αγρού, κατείχε και νεμόταν αυτόν, συνεχώς, ως αποκλειστικός κύριος, μέχρι το θάνατο του, μέχρι δηλαδή, την 7-2-1992, κατέστη κύριος του ακινήτου αυτού, με έκτακτη χρησικτησία, καθόσον, από την έναρξη της ισχύος του α.ν. 431/1968, δηλαδή, από την 23-5-1968, οπότε κατέστη αυτό δεκτικό χρησικτησίας, δεδομένου και ότι, όπως έχει ήδη λεχθεί, προηγήθηκε η κύρωση της οριστικής διανομής και η κτήση της κυριότητας του από την κληρούχο μέχρι το χρόνο του θανάτου του, συμπληρώθηκε στο πρόσωπο του, χρόνος μεγαλύτερος του απαιτούμενου, κατά το άρθρο 1045 ΑΚ, εικοσαετούς χρόνου νομής, για την κτήση κυριότητας ακινήτου, με έκτακτη χρησικτησία. Δεν απαιτείτο δε, γνωστοποίηση απ’ αυτόν, προς τους αδερφούς του Τ. (ή Τ.) Κ., Ε. συζ Χ. Χ., Σ. συζ Β. Μ. και Σ. (ή Σ.) συζ Ν. Μ., οι οποίοι, μαζί μ’ αυτόν ήταν οι πλησιέστεροι συγγενείς της κληρούχου, κατά το χρόνο του θανάτου της, ότι νέμεται το επίδικο ακίνητο αποκλειστικά για τον εαυτό του, καθόσον, κατά την αρχή που συνάγεται τόσο από τις διατάξεις του προϊσχύσαντος Β.Ρ.Δ (ν. 3 κωδ 734, ν. 42 Παν 412, ν. 7 παρ. 5 Πανδ 10.3 και ν. 28 Πανδ 10.3) που εφαρμόζονται εν προκειμένω, ως προς το ζήτημα αυτό, εφόσον η Μ. χήρα Δ. Κ., αποβίωσε πριν την εισαγωγή του AK, δηλαδή, πριν την 23-2-1946, όπως και από τις διατάξεις του ΑΚ (άρθρα 787, 980, 981, 983, 994, 1113), τέτοια γνωστοποίηση δεν απαιτείται, στην περίπτωση που ο κληρονομούμενος από περισσότερα πρόσωπα, πριν το θάνατο του, μεταβίβασε κατά νομή ακίνητο της κυριότητας και νομής του, με άτυπη σύμβαση σε κάποιον από τους μέλλοντες κληρονόμους του, ο οποίος το νέμεται έκτοτε για δικό του λογαριασμό, δηλαδή, σε χρόνο που δεν υπήρχε ακόμη κοινωνία των κληρονόμων αυτού επί των κληρονομιαίων αντικειμένων, που αρχίζει να υπάρχει από το θάνατο του κληρονομουμένου, στην προκειμένη δε περίπτωση, όπως προαναφέρεται, ο Α. Κ., κατά το χρόνο του θανάτου της κληρούχου μητέρας του, νεμόταν ήδη αυτό, δυνάμει προηγούμενης άτυπης μεταβίβασης του, απ’ αυτήν.
Συνεπώς, εφόσον ο πατέρας της ενάγουσας, κατά το χρόνο του θανάτου του, ήταν ήδη κύριος του επιδίκου ακινήτου, αυτή, απέκτησε την κυριότητα του εν λόγω ακινήτου, επί του οποίου την εγκατέστησε κληρονόμο του, με τη διαθήκη του, με παράγωγο τρόπο, αποδεχόμενη την κληρονομιά αυτή, με την προαναφερόμενη δήλωση αποδοχής της, που μεταγράφηκε νόμιμα, αλλά και με έκτακτη χρησικτησία, με προσμέτρηση στο χρόνο νομής της, του χρόνου νομής του πατέρα της (άρθρα 1045, 1051 ΑΚ), εφόσον, όπως προεκτίθεται και αποδεικνύεται από τις καταθέσεις των παραπάνω μαρτύρων της, Ε. Ζ. και Γ. Π., που ενισχύονται και από τα προαναφερόμενα έγγραφα, συνέχισε να νέμεται το ακίνητο αυτό, με διάνοια κυρίου, αττό το χρόνο του θανάτου του και μέχρι την άσκηση της αγωγής της. Η ενάγουσα, με την αγωγή της...επικαλέστηκε, ότι η άσκηση της νομής του επιδίκου ακινήτου, από τον πατέρα της, δυνάμει της άτυπης δωρεάς του, από την κληρούχο και μετά το θάνατο του από την ίδια, ήταν αδιατάρακτη, χωρίς καμία διεκδίκηση ή αμφισβήτηση από κανέναν, με τις από 5-1-2010 προτάσεις δε, που κατέθεσε ενώπιον του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, ως προς την πρόσθετη παρέμβαση, αποκρούοντας αυτήν και ειδικότερα στο κεφάλαιο των εν λόγω προτάσεων της, με τίτλο, "αιτιολογημένη απάντηση στους ισχυρισμούς των αντιδίκων μου", ανάφερε, ότι κατά το χρονικό διάστημα των εβδομήντα (70) περίπου, ετών, που μεσολάβησε από την άτυπη δωρεά, του επιδίκου ακινήτου, το έτος 1936, από την κληρούχο στον πατέρα της "και μέχρι σήμερα, με τις κατωτέρω περιγραφόμενες πράξεις και ενέργειες οι υπό στοιχείο Α αντίδικοι μου (προσθέτως παρεμβάντες) και οι απώτεροι δικαιοπάροχοι τους έλαβαν γνώση της αποφάσεως του πατέρα μου να νέμεται ολόκληρο το ακίνητο, εφεξής, από της συστάσεως της άτυπης δωρεάς από την μητέρα του, αποκλειστικά για δικό του λογαριασμό και ειδικότερα...". Η αναφορά αυτή, δεν συνιστά, ανεπίτρεπτη μεταβολή της βάσης της αγωγής της, όπως αντίθετα αβάσιμα, υποστηρίζουν οι εκκαλούντες-παρεμβάντες, με την έφεση τους, ισχυριζόμενοι συγκεκριμένα, ότι "μεταβάλλει παντελώς την νομική και ιστορική βάση της αγωγής της, καθώς, από τη νομική βάση-κτήση κυριότητας με χρησικτησία και αποκλειστική νομή, από την άτυπη εν ζωή, δωρεά της αρχικής κληρούχου, το έτος 1936, μεταβαίνει στη νομική βάση - κτήση κυριότητας με χρησικτησία, σε σύννομη λόγω συγκυριότητας, από εξ αδιαθέτου κληρονομιά, μετά τον θάνατο της αρχικής κληρούχου - κληρονομουμένης", περιστατικά, τα οποία δεν επικαλείται η ενάγουσα, η οποία σε κανένα σημείο των προτάσεων της, δεν ισχυρίζεται ότι ο πατέρας της υπήρξε συννομέας του επιδίκου ακινήτου, με τους αδερφούς του, ως συγκληρονόμος της μητέρας τους, αλλά, όπως και με την αγωγή της, επικαλείται, όπως η σχετική αναφορά στις προτάσεις της, παρατίθεται κατά λέξη, παραπάνω, την άτυπη δωρεά του ακινήτου αυτού, από την κληρούχο, πολύ πριν το θάνατο της, στον πατέρα της, την οποία επικαλείται μάλιστα, κατ’ επανάληψη και σε άλλα σημεία των ίδιων προτάσεων της. Πρέπει να σημειωθεί, ότι η επίκληση από τους εκκαλούντες και στις δύο εφέσεις, ότι ο Α. Κ., δεν προέβη σε αποδοχή της κληρονομιάς της μητέρας του, είναι προεχόντως αλυσιτελής, καθόσον, η ένδικη αγωγή δεν στηρίζεται σε κτήση της κυριότητας του επιδίκου απ’ αυτόν, ως συγκληρονόμου της κληρούχου, αλλά, σε κτήση της, με έκτακτη χρησικτησία, δυνάμει της προαναφερόμενης άτυπης δωρεάς, εκ μέρους της, πριν το θάνατο της. Αποδείχθηκε περαιτέρω, ότι, ο γιος της κληρούχου Τ. ή Τ. Κ., αποβίωσε στις 23-5-1968 και κληρονομήθηκε εξ αδιαθέτου, από τους έβδομη, όγδοη, ένατη, δέκατη και ενδέκατο εκκαλούντες- προσθέτως παρεμβάντες, τέκνα του, η θυγατέρα της Ε. συζ Χ. Χ., αποβίωσε στις 30-12-1968 και κληρονομήθηκε εξ αδιαθέτου, από τους δωδέκατο και δέκατο τρίτο εκκαλούντες-παρεμβάντες, τέκνα της, τον γιο της Δ. Χ. και τον Ν. Κ., φυσικό τέκνο αυτής και του συζύγου της και από τον τελευταίο (Χ. Χ.), ο οποίος αποβίωσε στις 10-2-1976 και άφησε την υπ’ αριθμ. ...8-10-1973 δημόσια διαθήκη του, πλησιέστεροι δε, συγγενείς αυτού, κατά το χρόνο του θανάτου του, ήταν τα παραπάνω τέκνα τους, από τα οποία, ο Δ. Χ., αποβίωσε στις 31-12-1992 και κληρονομήθηκε, εξ αδιαθέτου, από τους λοιπούς παραπάνω αδερφούς του και τη σύζυγο του Κ., η οποία αποβίωσε το έτος 2005 και κληρονόμος της οποίας, δυνάμει της από 16-1-2005 ιδιόγραφης διαθήκης της, είναι ο δέκατος έβδομος εκκαλών-παρεμβάς και ο Ν. Κ. αποβίωσε στις 23-1-2007 και κληρονομήθηκε, εξ αδιαθέτου, από τους δέκατο τέταρτο και δέκατο πέμπτο εκκαλούντες-παρεμβάντες, τέκνα του και την δέκατη έκτη εκκαλούσα- παρεμβάσα, σύζυγο του. Η θυγατέρα της κληρούχου Σ. χήρα Β. Μ., αποβίωσε στις 12-11-1983 και κληρονομήθηκε, εξ αδιαθέτου, από τους πρώτη και δεύτερο εκκαλούντες-παρεμβάντες, εγγονούς της, τέκνα του προαποβιώσαντος γιου της Κ. και από την τρίτη εκκαλούσα-παρεμβάσα, θυγατέρα της και όπως έχει ήδη λεχθεί, οι τέταρτος, πέμπτη και έκτη εκκαλούντες- παρεμβάντες είναι εξ αδιαθέτου κληρονόμοι, της θυγατέρας της κληρούχου Σ.ς ή Σ. χήρας Ν. Μ., η οποία αποβίωσε στις 24-1-1993. Η τελευταία, με την υπ’ αριθμ ...9-3-1987 δήλωση αποδοχής κληρονομιάς, ενώπιον της συμβολαιογράφου Θεσσαλονίκης Ευθυμίας Γερασιμίδου-Δεληγιώργη, που μεταγράφηκε νόμιμα, δηλώνοντας, ότι. το επίδικο, υπ’ αριθμ ..., ακίνητο, καθώς και το παραπάνω υπ’ αριθμ … κληροτεμάχιο της κληρούχου μητέρας της, περιήλθαν στην ίδια και στους αδερφούς της, Τ., Ε., Σ. και Α. (πατέρα της ενάγουσας), κατά ποσοστό 1/5, εξ αδιαιρέτου, στον καθένα, αποδέχθηκε την κληρονομιά αυτή, μετά δε, το θάνατο της, οι προαναφερόμενοι παρεμβάντες κληρονόμοι της, με την υπ’ αριθμ ...23-5-1995 δήλωση αποδοχής κληρονομιάς, ενώπιον της συμβολαιογράφου Αθηνών Αικατερίνης Μπάκου, που μεταγράφηκε νόμιμα και αφορά μόνο, το επίδικο και το υπ’ αριθμ … ακίνητο, αποδέχθηκαν την κληρονομιά της, ως προς τα ακίνητα αυτά, κατά το κληρονομικό του μερίδιο, ο καθένας. Με την υπ’ αριθμ ...24-9-1998 δήλωση αποδοχής κληρονομιάς, ενώπιον της συμβολαιογράφου Θεσσαλονίκης Αγγελικής Σίμηνα Ιωαννίδη, που μεταγράφηκε νόμιμα, οι δωδέκατος και δέκατος τρίτη εκκαλούντες-παρεμβάντες, ο εν ζωή τότε γιος της θυγατέρας της κληρούχου Ε., Ν. Κ. και η εν ζωή τότε σύζυγος του ήδη αποβιώσαντος γιου της Δ. Χ., Κ. χήρα Δ. Χ., δηλώνοντας, ότι αυτή (Ε. συζ Χ. Χ.) ήταν συγκληρονόμος της κληρούχου, επί του επιδίκου και του υπ’ αριθμ … ακινήτου της, κατά ποσοστό 1/5 εξ αδιαιρέτου, αποδέχθηκαν, κατά το κληρονομικό του μερίδιο, ο καθένας, την κληρονομιά αυτής και για λογαριασμό του ήδη αποβιώσαντος συζύγου της Χ. Χ., την κληρονομιά του Δ. Χ., καθώς και την κληρονομιά του Χ. Χ., ως προς τα ακίνητα αυτά μόνο, ως εξ αδιαθέτου κληρονόμοι του, δηλώνοντας, όσον αφορά τον Χ. Χ., ότι αυτός άφησε μεν την παραπάνω, υπ’ αριθμ ...8-10-1973 δημόσια διαθήκη του, στην οποία όμως δεν περιέλαβε τα εν λόγω ακίνητα και έτσι, ως προς αυτά, χώρησε η εξ αδιαθέτου διαδοχή. Με την υπ’ αριθμ ...9-5-1995 δήλωση αποδοχής κληρονομιάς, ενώπιον του συμβολαιογράφου Θεσσαλονίκης Απόστολου Μαργαριτόπουλου, οι πρώτη και δεύτερη εκκαλούντες-παρεμβάντες, εγγονοί της θυγατέρας της κληρούχου Σ.ς χήρας Β. Μ., τέκνα όπως έχει ήδη λεχθεί του προαποβιώσαντος γιου της τελευταίας Κ. Μ., δηλώνοντας, ότι αυτή ήταν συγκληρονόμος της κληρούχου, επί του επιδίκου και του υπ’ αρίθμ … ακινήτου της, κατά ποσοστό 1/5 εξ αδιαιρέτου, αποδέχθηκαν την κληρονομιά αυτή, κατά το κληρονομικό του μερίδιο, ο καθένας, ενώ, η τρίτη εκκαλούσα- παρεμβάσα, θυγατέρα της (Σ.ς χήρας Β. Μ.), είκοσι τρία έτη, μετά το θάνατο της, αποδέχθηκε την κληρονομιά της, μόνο όσον αφορά το υπ’ αριθμ … κληροτεμάχιο της αρχικής κληρούχου, με την υπ’ αριθμ ...25-9-2006 δήλωση αποδοχής κληρονομιάς, ενώπιον της συμβολαιογράφου Θεσσαλονίκης Μαρίας Γκουρίτσα, που μεταγράφηκε νόμιμα. Επίσης, με την υπ’ αριθμ ...3-8-2006 δήλωση αποδοχής κληρονομιάς, της συμβολαιογράφου Θεσσαλονίκης Ελευθερίας Τραϊανού, που μεταγράφηκε νόμιμα, οι έβδομη, όγδοη, ένατη, δέκατη και ενδέκατος εκκαλούντες- παρεμβάντες, κληρονόμοι του γιου της κληρούχου Τ. Κ., δηλώνοντας, ότι αυτός ήταν συγκληρονόμος της κληρούχου, επί του επιδίκου και του υπ’ αριθμ … ακινήτου της, κατά ποσοστό 1/5, εξ αδιαιρέτου, αποδέχθηκαν την κληρονομιά αυτή, κατά το κληρονομικό του μερίδιο, ο καθένας και με την υπ’ αριθμ ...4-8-2006 δήλωση αποδοχής κληρονομιάς, ενώπιον του συμβολαιογράφου Θεσσαλονίκης Βασιλείου Νέτσκου, που μεταγράφηκε νόμιμα, ο δέκατος έβδομος εκκαλών-παρεμβάς, αποδέχθηκε την κληρονομιά της αδερφής του Κ., χήρας του γιου της Ε. Χ., Δ. Χ., όσον αφορά μόνο το υπ’ αριθμ … κληροτεμάχιο της αρχικής κληρούχου. Στις 29-8-2006, η αδερφή της εφεσίβλητης ενάγουσας Μ. Κ., συζ Α. Κ., με την υπ’ αριθμ ...29-8-2006 "Διορθωτική δήλωση της υπ’ αριθμ ...1995 δήλωσης αποδοχής κληρονομιάς της συμβολαιογράφου Θεσσαλονίκης Ελένης Μουτσέλου-Σαρβάνη", που συντάχθηκε ενώπιον της συμβολαιογράφου Θεσσαλονίκης Ουρανίας Καβάση και μεταγράφηκε νόμιμα, προέβη σε διόρθωση της παραπάνω, υπ’ αριθμ ...4-7-1995, δήλωσης αποδοχής της κληρονομιάς του πατέρα τους (Α. Κ.), στην οποία, όπως έχει ήδη λεχθεί, είχαν προβεί αυτές, από κοινού με τη μητέρα τους Μ. χήρα Α. Κ. και με την οποία, είχαν αποδεχθεί την κληρονομιά του, με βάση την προαναφερόμενη διαθήκη του, η μεν ενάγουσα ως προς όλο το επίδικο, υπ’ αριθμ ... ακίνητο, η δε αδερφή της ως προς όλο το υπ’ αριθμ … ακίνητο, ως ανήκοντα στην κυριότητα του, με έκτακτη χρησικτησία, δυνάμει άτυπης δωρεάς, το έτος 1936, από την κληρούχο μητέρα του Μ. χήρα Δ. Κ., δηλώνοντας, με την εν λόγω "Διορθωτική δήλωση", ότι το υπ’ αριθμ … ακίνητο, ανήκε στον πατέρα της, μόνο κατά ποσοστό 20%, εξ αδιαιρέτου, δήλωσε όμως και πάλι, ότι το ακίνητο αυτό περιήλθε στην κυριότητα του (Α. Κ.), κατά το εν λόγω ποσοστό, "από άτυπη δωρεά, που έγινε το έτος 1936, από τη μητέρα του (κληρούχο) και έκτοτε, το κατείχε και το νεμόταν πάνω από είκοσι χρόνια και μέχρι το θάνατο του, συνεχώς και αδιαλείπτως, καλόπιστα και με διάνοια Κυρίου...". Ακολούθως, η αδερφή της εφεσίβλητης-ενάγουσας Μ. Κ. συζ Α. Κ., ως συγκυρία, κατά ποσοστό 20%, εξ αδιαιρέτου, του υπ’ αριθμ … κληροτεμαχίου, με βάση την παραπάνω διαθήκη του πατέρα της, όπως διόρθωσε την αρχική δήλωση αποδοχής της κληρονομιάς του, συμπράττοντας με τους πρώτη, δεύτερο, τρίτη, τέταρτο, πέμπτη, έκτη, έβδομη, όγδοη, ένατη, δέκατη, ενδέκατο, δωδέκατο, δέκατη τρίτη και δέκατο έβδομο, εκκαλούντες-παρεμβάντες και τον εν ζωή τότε, σύζυγο της δέκατης έκτης και πατέρα των δέκατου τέταρτου και δέκατου πέμπτου εκκαλούντων- παρεμβάντων Ν. Κ., με το υπ’ αριθμ ...25-9-2006 συμβόλαιο πώλησης, της συμβολαιογράφου Θεσσαλονίκης Μαρίας Γκουρίτσα, μεταβίβασαν, στους αναφερόμενους στο συμβόλαιο αυτό αγοραστές, το υπ’ αριθμ … ακίνητο, της αρχικής κληρούχου, του οποίου δήλωσαν ότι είναι συγκύριοι, κατά τα ειδικότερα αναφερόμενα στο εν λόγω συμβόλαιο, ποσοστά, εξ αδιαιρέτου, ο καθένας, με βάση τις προαναφερόμενες κληρονομικές διαδοχές. Τον Μάρτιο του 2008, με τις υπ’ αριθμ ...21-3-2008, ...21-3-2008, ...24-3-2008 δηλώσεις αποδοχής κληρονομιάς, ενώπιον της συμβολαιογράφου Θεσσαλονίκης Ελευθερίας Τραϊανού, που μεταγράφηκαν νόμιμα, ο δέκατος έβδομος εκκαλών-παρεμβάς, ως κληρονόμος της προαναφερόμενης αδερφής του Κ., χήρας του εγγονού της κληρούχου (γιου της θυγατέρας της Ε.) Δ. Χ., οι δέκατος τέταρτος, δέκατος πέμπτος και δέκατη έκτη εκκαλούντες- παρεμβάντες, ως κληρονόμοι του εγγονού της κληρούχου (γιου της θυγατέρας της Ε.) Ν. Κ. και η τρίτη εκκαλούσα- παρεμβάσα, ως κληρονόμος της θυγατέρας της κληρούχου Σ. χήρας Β. Μ., αποδέχθηκαν τις κληρονομιές αυτές, ως προς το επίδικο, υπ’ αριθμ ..., ακίνητο, κατά το αναφερόμενο στις δηλώσεις αυτές, κληρονομικό του μερίδιο, ο καθένας. Στη συνέχεια δε, όλοι οι εκκαλούντες-παρεμβάντες, με το υπ’ αριθμ ...28-5-2008 συμβόλαιο "πώλησης ποσοστού εξ αδιαιρέτου ακινήτου", που συντάχθηκε από τη συμβολαιογράφο Θεσσαλονίκης Σοφία Μποζατσίδου- Αμπόνη και μεταγράφηκε νόμιμα, επικαλούμενοι τις προαναφερόμενες κληρονομικές διαδοχές, πώλησαν, κατά το αναφερόμενο, για τον καθένα, στο συμβόλαιο αυτό, ποσοστό εξ αδιαιρέτου, συνολικό ποσοστό 80%, εξ αδιαιρέτου, του επιδίκου, υπ’ αριθμ ..., ακινήτου, στους εκκαλούντες- εναγόμενους, κατά ποσοστό 1/2 εξ αδιαιρέτου, στον καθένα. Με την πώληση όμως, αυτή, η κυριότητα του πωληθέντος ποσοστού 80%, εξ αδιαιρέτου, του επιδίκου ακινήτου, δεν μεταβιβάσθηκε στους εκκαλούντες-εναγόμενους αγοραστές, καθόσον οι εκκαλούντες - προσθέτως παρεμβάντες, υπέρ αυτών, πωλητές, δεν ήταν κύριοι των πωληθέντων, από τον καθένα, ιδανικών μεριδίων του εν λόγω ακινήτου, κύριος του οποίου, όπως αποδείχθηκε και προαναφέρεται, ήταν ο πατέρας της εφεσίβλητης - ενάγουσας και η κυριότητα του περιήλθε στην ίδια, ως κληρονόμο του, με τον ειδικότερα προεκτιθέμενο παράγωγο τρόπο, αλλά και με έκτακτη χρησικτησία. Οι εκκαλούντες και στις δύο υπό κρίση εφέσεις, ισχυρίζονται ότι δεν έλαβε χώρα η άτυπη μεταβίβαση του ακινήτου αυτού, από την κληρούχο στον πατέρα της εφεσίβλητης-ενάγουσας, αλλά, ότι αυτός κατείχε και νεμόταν το εν λόγω ακίνητο, "στο όνομα και των λοιπών συγκυρίων-συγκληρονόμων του", δηλαδή των αδερφών του Τ.ος, Ε., Σ. και Σ., "με την ανοχή των λοιπών συγκυρίων- δικαιοπαρόχων μας και κατά παράκληση του", όπως, κατά λέξη, επικαλούνται οι εκκαλούντες-παρεμβάντες, στο δικόγραφο της παρέμβασης τους, με τον ισχυρισμό των οποίων εναρμονίσθηκαν και οι εκκαλούντες-εναγόμενοι, με την προσθήκη- αντίκρουση, που κατέθεσαν, στις 5-2-2010, μετά τη συζήτηση της υπόθεσης στο ακροατήριο του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου (που έγινε στις 29-1-2010), ισχυριζόμενοι, ότι ο Α. Κ. καλλιεργούσε τον επίδικο αγρό "κατόπιν συμφωνίας όλων των κληρονόμων", εναρμονιζόμενοι και με την κατάθεση του μάρτυρα ίων εκκαλούντων- παρεμβάντων, Χ. Χ. του Δ., γιου του δωδέκατου εκκαλούντος-παρεμβάντος... με αυτό το περιεχόμενο η κατάθεση του παραπάνω μάρτυρα, η οποία δεν ενισχύεται από κανένα άλλο αποδεικτικό στοιχείο, δεν αντικρούει όλα τα λοιπά, προαναφερόμενα αποδεικτικά στοιχεία, από τα οποία προκύπτουν τα πραγματικά περιστατικά που προεκτίθενται και με βάση τα οποία αποδεικνύεται, όπως έχει ήδη λεχθεί, ότι ο πατέρας της ενάγουσας, απέκτησε, με έκτακτη χρησικτησία, την κυριότητα του επίδικου ακινήτου, το οποίο περιήλθε, μετά το θάνατο του στην ίδια... Σε αντίθετη, προς την παραπάνω κρίση του Δικαστηρίου, ότι δηλαδή κυρία του όλου επιδίκου ακινήτου, είναι η εφεσίβλητη- ενάγουσα, δεν οδηγεί, το γεγονός, ότι η αδερφή της, για άγνωστους λόγους, οι οποίοι από κανένα στοιχείο δεν προέκυψαν, έντεκα (11) έτη, μετά την αρχική, υπ’ αριθμ ...4-7-1995, κοινή δήλωση τους, περί αποδοχής της κληρονομιάς του πατέρα τους, προέβη στην προαναφερόμενη, υπ’ αριθμ ...29-8-2006, διόρθωση της, αποδεχόμενη την κληρονομιά αυτή, ως προς το υπ’ αριθμ … ακίνητο, στο οποίο την εγκατέστησε κληρονόμο του, κατά ποσοστό 20%, εξ αδιαιρέτου, ενώ αρχικά, είχε αποδεχθεί αυτήν, ως προς όλο το ακίνητο και αμέσως μετά, στις 25-9-2006 συνέπραξε με τους εκκαλούντες- παρεμβάντες στην πώληση του ακινήτου αυτού (υπ’ αριθμ….), προς τρίτους, χωρίς μάλιστα, να διορθώσει την αρχική της δήλωση και ως προς τον τρόπο κτήσης του ακινήτου αυτού, από τον πατέρα τους, δηλώνοντας, όπως και με την αρχική της δήλωση, ότι περιήλθε σ’ αυτόν (κατά ποσοστό πλέον 20% εξ αδιαιρέτου και όχι ολόκληρο), όχι ως συγκληρονόμο της κληρούχου, με τους λοιπούς αδερφούς του, αλλά, "από άτυπη δωρεά που έγινε το έτος 1936 από τη μητέρα του (κληρούχο) και έκτοτε το κατείχε και το νεμόταν πάνω από 20 χρόνια και μέχρι το χρόνο του θανάτου του συνεχώς και αδιαλείπτως...". Όπως προαναφέρεται, ο Α. Κ., στη διαθήκη του, όπως το περιεχόμενο της προεκτίθεται, στο σημείο μόνο, που αναφέρεται στην εγκατάσταση της εφεσίβλητης-ενάγουσας, ως κληρονόμου του, στο επίδικο ακίνητο, ορίζει κατά λέξη, ότι αφήνει σ’ αυτήν "στον καρδάρα 1 χωράφι 4 στρέματα που τα έχω κληρονομιά από τη μάνα μου", με την αναφορά όμως αυτή, την οποία δεν επανέλαβε και ως προς το υπ’ αριθμ … ακίνητο, της κληρούχου μητέρας του, στο οποίο εγκατέστησε κληρονόμο του τη θυγατέρα του και αδερφή της εφεσίβλητης- ενάγουσας, Μ. Κ., δεν υποδηλώνει, όπως αντίθετα αβάσιμα, υποστηρίζουν οι εκκαλούντες, ότι ο διαθέτης, ως συγκληρονόμος της κληρούχου, με τους αδερφούς του, κατά ποσοστό 20%, εγκατέστησε την τελευταία, σε ποσοστό 20%, εξ αδιαιρέτου, του υπ’ αριθμ … ακινήτου και την εφεσίβλητη- ενάγουσα, σε ποσοστό 20%, εξ αδιαιρέτου, του επιδίκου ακινήτου, αλλά, κατά τις σαφείς σχετικές διατάξεις της διαθήκης του, εγκατέστησε αυτές αντίστοιχα, κληρονόμους του, σε ολόκληρα τα παραπάνω ακίνητα και η φράση "1 χωράφι 4 στρέματα που τα έχω κληρονομιά από τη μάνα μου", την οποία χρησιμοποίησε ο διαθέτης, ο οποίος όπως αποδείχθηκε ήταν αγράμματος, αναφέρεται απλώς, στην προέλευση του ακινήτου αυτού (επιδίκου), από τη μητέρα του. Επίσης, σε αντίθετη, προς την παραπάνω κρίση, περί της κτήσης της κυριότητας του επιδίκου ακινήτου, από τον πατέρα της εφεσίβλητης- ενάγουσας, με έκτακτη χρησικτησία, δεν οδηγεί το γεγονός, ότι το έτος 1987, δηλαδή, σαράντα τρία (43)έτη, μετά το θάνατο της κληρούχου μητέρας της, η Σ. χήρα Ν. Μ., μητέρα των τέταρτου, πέμπτης και έκτης εκκαλούντων- παρεμβάντων, προέβη στην προαναφερόμενη, υπ’ αριθμ ...9-3-1987, δήλωση αποδοχής της κληρονομιάς της, κατά ποσοστό 1/5 εξ αδιαιρέτου, ως προς το επίδικο και το υπ’ αριθμ … κληροτεμάχιο, ως συγκληρονόμος αυτής, με τον εν ζωή τότε, πατέρα της εφεσίβλητης- ενάγουσας και τους λοιπούς, ήδη αποβιώσαντες, κατά το χρόνο της δήλωσης της, αδερφούς της, Ε., Τ.α και Σ., οι οποίοι δεν είχαν προβεί σε τέτοιες δηλώσεις, αλλά, μετά και το θάνατο του Α. Κ., οι ειδικότερα προαναφερόμενοι, διαδοχικά γενόμενοι κληρονόμοι, των λοιπών τέκνων της κληρούχου Ε., Τ. και Σ., οι οποίοι είχαν αποβιώσει, οι δύο πρώτοι, το έτος 1968 και η τρίτη το έτος 1983, προέβησαν στις προαναφερόμενες δηλώσεις αποδοχής κληρονομιάς, ως προς τα παραπάνω ακίνητα, κατά το χρονικό διάστημα των ετών 1995- 2008, όπως ειδικότερα προεκτίθεται. Μάλιστα, όπως έχει ήδη λεχθεί και προκύπτει από την υπ’ αριθμ ...24-9-1998 κοινή δήλωση αποδοχής κληρονομιάς, των δωδέκατου και δέκατης τρίτης εκκαλούντων- παρεμβάντων, του Ν. Κ. και της Κ. χήρας Δ. Χ., ο σύζυγος της θυγατέρας της κληρούχου Ε., Χ. Χ., ο οποίος αποβίωσε το έτος 1976 και ο οποίος άφησε διαθήκη και δεν κληρονομήθηκε εξ αδιαθέτου, όπως αντίθετα επικαλούνται οι εκκαλούντες- εναγόμενοι και οι εκκαλούντες-παρεμβάντες και συγκεκριμένα, άφησε την υπ’ αριθμ ...8-10-1973 δημόσια διαθήκη του, που δημοσιεύθηκε νόμιμα, με τα υπ’ αριθμ 91/25-1-1977 πρακτικά του Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης, στη διαθήκη του αυτή, δεν περιέλαβε, το επίδικο και το υπ’ αριθμ … ακίνητο της κληρούχου, όπως θα ήταν φυσικό, αν θεωρούσε, ότι η σύζυγος του, την οποία κληρονόμησε ήταν συγκυρία των ακινήτων αυτών, ως συγκληρονόμος της κληρούχου. Λόγω δε, του ότι ο Χ. Χ. δεν περιέλαβε τα εν λόγω ακίνητα στη διαθήκη του, οι δωδέκατος και δέκατη τρίτη εκκαλούντες- παρεμβάντες, ο Ν. Κ. και η Κ. χήρα Δ. Χ., στην παραπάνω, υπ’ αριθμ ...24-9-1998, δήλωση αποδοχής κληρονομιάς, δήλωσαν, ότι αυτός κληρονόμησε τη σύζυγο του Ε., η οποία ήταν κυρία, κατά ποσοστό 1/5, εξ αδιαιρέτου, των εν λόγω ακινήτων, τα οποία απέκτησε από κληρονομιά της κληρούχου και ότι, ως προς την κληρονομιά του αυτή, χώρησε εξ αδιαθέτου διαδοχή. Σύμφωνα όμως, με όσα αποδείχθηκαν και προαναφέρονται, το επίδικο ακίνητο, δεν κατέστη στοιχείο της κληρονομιάς της κληρούχου, καθόσον πριν το θάνατο της, αυτή το είχε μεταβιβάσει άτυπα στον γιο της και πατέρα της εφεσίβλητης- ενάγουσας, Α. Κ., ο οποίος και κατέστη κύριος αυτού, με έκτακτη χρησικτησία, και μετά το θάνατο του, το ακίνητο αυτό, περιήλθε στην κυριότητα της ίδιας, ως κληρονόμο του, δυνάμει της προαναφερόμενης ιδιόγραφης διαθήκης αυτού, την κληρονομιά του οποίου αποδέχθηκε και μετέγραφε τη σχετική δήλωση της, αλλά και με έκτακτη χρησικτησία, με προσμέτρηση στο χρόνο νομής της, του χρόνου νομής του πατέρα της, όπως ειδικότερα προεκτίθεται...". Ακολούθως το Εφετείο απέρριψε την έφεση των αναιρεσειόντων - εναγομένων ως αβάσιμη κατ’ ουσίαν και επικύρωσε την εκκαλούμενη απόφαση, η οποία έκανε δεκτή την ένδικη αναγνωριστική κυριότητα αγωγή της αναιρεσίβλητης. Στην προκειμένη περίπτωση οι αναιρεσείοντες με τους πρώτο και δεύτερο λόγους αναίρεσης αποδίδουν στην αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση την από τον αρ.1 του άρθρου 559 ΚΠολΔ πλημμέλεια της παράβασης των ως άνω ουσιαστικών διατάξεων με το να δεχθεί το Εφετείο ότι το επίδικο ακίνητο δεν κατέστη στοιχείο της κληρονομίας της κληρούχου, καθ’ οσον πριν το θάνατο της, αυτή το είχε μεταβιβάσει άτυπα στον γιό της και πατέρα της αναιρεσίβλητης, ο οποίος και κατέστη κύριος με έκτακτη χρησικτησία και δεν ήταν αναγκαία να καταστήσει τους συγκληρονόμους της κληρούχους ....την πρόθεση και ότι νέμεται αποκλειστικά για τον εαυτό του ενόψει της ανωτέρω άτυπης μεταβίβασης προς αυτόν, ενώ με τους τρίτο και τέταρτο λόγους αναίρεσης ψέγεται η προσβαλλόμενη απόφαση διότι υπέπεσε στην πλημμέλεια του άρθρου 559 αρ.19 ΚΠολΔ, αφού εκ πλαγίου παραβίασε τις ως άνω ουσιαστικού δικαίου διατάξεις σύμφωνα με τα όσα ειδικότερα αναφέρονται στους λόγους αυτούς. Όμως οι ως άνω σχετικές αιτιολογίες της προσβαλλόμενης απόφασης σύμφωνα με τις οποίες η κληρούχος Μ. Κ. μεταβίβασε άτυπα στο γιό της Α. Κ. το επίδικο κληροτεμάχιο μεταξύ των ετών 1936 - 1940 και έκτοτε αυτοί μέχρι το θάνατο της κληρούχου (24.1.1944) νεμήθηκε αυτό και δεν κατέστη στοιχείο της κληρονομίας της κληρούχου καθ’ οσον πριν το θάνατο της, αυτή το είχε μεταβιβάσει στο γιό της και δικαιοκάτοχο της αναιρεσίβλητης ενάγουσα, ελέγχονται εσφαλμένες, αφού σύμφωνα με το άρθρο 79 του Αγροτικού Κώδικα και μέχρι την έναρξη ισχύος του α.ν.431/1968 (23.5.1968) η κληρούχος και στη συνέχεια μετά το θάνατο της οι κληρονόμοι της θεωρούνται κατά πλάσμα του νόμου ως καλής πίστεως νομείς, πλην όμως δεν είχαν έννομη επιρροή στο διατακτικό της προσβαλλόμενης απόφασης εν όψει των παραδοχών της προσβαλλομένης απόφασης ότι ο δικαιοπάροχος της ενάγουσας - αναιρεσίβλητης νεμήθηκε το επίδικο αγροτεμάχιο αποκλειστικά για τον εαυτό του από 23-5-1968 που κατέστη δυνατή η χρησικτησία αυτού σύμφωνα με τον α.ν.431/1968, μέχρι και το θάνατο του (7.2.1992) ήτοι επί χρόνο μείζονα των είκοσι ετών και έτσι έγινε κύριος αυτού με έκτακτη χρησικτησία, ενώ γνωστοποίησε προς τους συγκληρονόμους του ότι νέμεται το κοινό πράγμα αποκλειστικά για τον εαυτό του, δεν ήταν αναγκαία, αφού όταν άρχισε να νέμεται το επίδικο κληροτεμάχιο (23-5-1968) που σύμφωνα με τις παραδοχές του Εφετείου κατέστη δυνατή η κτήση της νομής από τρίτον με την εκδήλωση και του στοιχείου της διάνοιας κυρίου, αφού μέχρι τότε ήταν αποκλειστικά κάτοχος αυτού με την παραχώρηση της κατοχής του από την κληρούχο μητέρα του, είχαν λάβει γνώσει οι συγκληρονόμοι του γεγονός της ως άνω άτυπης παραχώρησης του επιδίκου κληροτεμαχίου. Κατά τα λοιπά το Εφετείο διέλαβε πλήρεις, σαφείς και χωρίς αντιφάσεις αιτιολογίες ως προς το κρίσιμο ζήτημα ότι ο δικαιοπάροχος της αναιρεσίβλητης κατέστη κύριος του επιδίκου ακινήτου με άτακτη χρησικτησία που καθιστούν εφικτό τον αναιρετικό έλεγχο ως προς την ορθή εφαρμογή των ως άνω ουσιαστικού δικαίου διατάξεων και επομένως οι εξεταζόμενοι λόγοι αναίρεσης είναι αβάσιμοι.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Απορρίπτει την από 7.6.2012 αίτηση των Χ. Ζ. κ.λπ. για αναίρεση της 508/2012 απόφασης του Εφετείου Θεσσαλονίκης.
Καταδικάζει τους αναιρεσείοντες στα δικαστικά έξοδα της αναιρεσίβλητης τα οποία ορίζει στο ποσό των δύο χιλιάδων επτακοσίων (2700) ευρώ.
ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίσθηκε στην Αθήνα, στις 18 Νοεμβρίου 2014.
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, στην Αθήνα, στις 27 Μαΐου 2015.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ