Θέμα
Σύμβαση εξαρτημένης εργασίας.
Περίληψη:
Το Εφετείο στην κρίση του ύστερα από την εκτίμηση του περιεχομένου όλων των εγγράφων και όχι αποκλειστικά ή κατά κύριο λόγο από το περιεχόμενο των αναλυτικών περιοδικών δηλώσεων του εναγομένου προς το ΙΚΑ, Επομένως οι, από τους αρ. 12 και 20 του άρθρου 559 ΚΠολΔ λόγοι αναίρεσης είναι απαράδεκτοι.
Αριθμός 2012/2014
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
B1' Πολιτικό Τμήμα
ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΗΚΕ από τους Δικαστές: Νικόλαο Λεοντή, Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, Ανδρέα Δουλγεράκη, Νικόλαο Πάσσο, Μιχαήλ Αυγουλέα και Χρήστο Βρυνιώτη, Αρεοπαγίτες.
ΣΥΝΗΛΘΕ σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του, στις 16 Σεπτεμβρίου 2014, με την παρουσία και της Γραμματέως Ελένης Τσιουρή, για να δικάσει μεταξύ:
Της αναιρεσείουσας: Μ. Μ. του Δ., κατοίκου ..., η οποία εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο της Παντελή Γαγάνη, με δήλωση κατ' άρθρο 242 παρ. 2 ΚΠολΔ και κατέθεσε προτάσεις.
Του αναιρεσιβλήτου: Ε. Ζ. του Χ., κατοίκου ..., ο οποίος εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Κωνσταντίνο Βλαχογιάννη και κατέθεσε προτάσεις.
Η ένδικη διαφορά άρχισε με την από 17-4-2008 αγωγή της ήδη αναιρεσείουσας, που κατατέθηκε στο Μονομελές Πρωτοδικείο Ορεστιάδος. Εκδόθηκαν οι αποφάσεις: 31/677/32/2009 οριστική του ίδιου Δικαστηρίου και 353/2011 του Εφετείου Θράκης. Την αναίρεση της τελευταίας απόφασης ζητεί η αναιρεσείουσα με την από 28-3-2012 αίτησή της. Κατά τη συζήτηση της αίτησης αυτής, που εκφωνήθηκε από το πινάκιο, οι διάδικοι παραστάθηκαν, όπως σημειώνεται πιο πάνω. Ο Εισηγητής Αρεοπαγίτης, Ανδρέας Δουλγεράκης ανέγνωσε την από 20-12-2013 έκθεσή του, με την οποία εισηγήθηκε την απόρριψη της αιτήσεως αναιρέσεως.
Ο πληρεξούσιος του αναιρεσιβλήτου ζήτησε την απόρριψη της αιτήσεως και την καταδίκη του αντιδίκου μέρους στη δικαστική δαπάνη.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Ο προβλεπόμενος, από το άρθρο 559 αριθμ. 20, λόγος αναίρεσης της παραμόρφωσης εγγράφου, ιδρύεται, όταν το δικαστήριο της ουσίας, υποπίπτον σε σφάλμα περί την ανάγνωση, αποδίδει στο έγγραφο περιεχόμενο καταδήλως διαφορετικό από το αληθινό και καταλήγει σε πόρισμα επιζήμιο για τον αναιρεσείοντα. Για να θεμελιωθεί αυτός ο λόγος αναίρεσης, θα πρέπει το δικαστήριο της ουσίας να έχει στηρίξει το αποδεικτικό του πόρισμα αποκλειστικά ή κατά κύριο λόγο στο έγγραφο, το περιεχόμενο του οποίου φέρεται ότι παραμορφώθηκε, όχι δε όταν προέβη στην ερμηνεία του περιεχομένου του ή το έχει συνεκτιμήσει απλώς, μαζί με άλλα αποδεικτικά μέσα. Περαιτέρω, έγγραφο νοείται το αποδεικτικό έγγραφο, κατά τις διατάξεις των άρθρων 339 και 442 ΚΠολΔ. Στην προκείμενη περίπτωση η αναιρεσείουσα, με τον πρώτο λόγο της αναίρεσης της, προβάλλει την αιτίαση ότι το Εφετείο, προκειμένου να καταλήξει στην παραδοχή της ένστασης εξόφλησης, που προτάθηκε από τον αναιρεσίβλητο, παραμόρφωσε το περιεχόμενο των αναλυτικών περιοδικών δηλώσεων του εναγομένου προς το ΙΚΑ, που αναφέρονται στο χρονικό διάστημα από 1-1-2003 έως και 2007. Όπως προκύπτει από το περιεχόμενο της προσβαλλόμενης απόφασης, μεταξύ των άλλων, σε σχετική περικοπή της, διαλαμβάνονται και τα εξής: "Σύμφωνα με τις επικαλούμενες και προσκομιζόμενες από τον εναγόμενο αναλυτικές περιοδικές δηλώσεις προς το ΙΚΑ, δηλώσεις οι οποίες είναι αντίστοιχες με τις προσκομιζόμενες αναλυτικές αποδείξεις μισθοδοσίας των μηνών Φεβρουαρίου, Μαρτίου και Απριλίου του έτους 2005 και με τα αποσπάσματα του ατομικού λογαριασμού ασφαλίσεως της εναγούσης, τα οποία τηρούνται στο ΙΚΑ και ως εκ τούτου δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, ο εναγόμενος κατέβαλε...". Από τη διαβεβαίωση αυτή, σαφώς, προκύπτει ότι το Εφετείο στην κρίση του, ως προς τη βασιμότητα της ένστασης εξόφλησης, κατέληξε ύστερα από εκτίμηση του περιεχομένου όλων των παραπάνω εγγράφων και όχι αποκλειστικά ή κατά κύριο λόγο από το περιεχόμενο των αναλυτικών περιοδικών δηλώσεων του εναγομένου προς το ΙΚΑ. Επομένως ο, περί του αντιθέτου, παραπάνω λόγος αναίρεσης είναι απαράδεκτος. Για τον ίδιο λόγο, ανεξαρτήτως της αοριστίας του, είναι απαράδεκτος και ο δεύτερος λόγος αναίρεσης, κατ' εκτίμηση του περιεχομένου του, από τον αρ. 20 (και όχι 19,όπως εσφαλμένα επικαλείται η αναιρεσείουσα) του άρθρου 559 ΚΠολΔ. Και διατείνεται η αναιρεσείουσα, με τις προτάσεις της, ότι από προφανή παραδρομή αναφέρεται ο αναιρετικός λόγος του άρθρου 559 αρ.19 αντί του ορθού 559 αρ.9 ΚΠολΔ, με την έννοια ότι στην προβληθείσα με το σχετικό λόγο έφεσης από τον αναιρεσίβλητο ένσταση εξόφλησης δεν περιλαμβανόταν και η καταβολή από εκείνον της βαρύνουσας την αναιρεσείουσα ασφαλιστικής εισφοράς,πλημμέλεια στην οποία προσήκει ο αναιρετικός λόγος από το άρθρο 559 αρ.8 ΚΠολΔ, πλην, από την επιτρεπτή,κατά το άρθρο 561&2 ΚΠολΔ,επισκόπηση του δικογράφου της έφεσης, ο θεμελιωτικός της εν λόγω αναιρετικής απόφασης ισχυρισμός ελέγχεται ως αβάσιμος.
Ο προβλεπόμενος λόγος αναίρεσης, από το άρθρο 559 αριθ. 12 ΚΠολΔ, της παραβίασης των ορισμών του νόμου, σχετικά με τη δύναμη των αποδεικτικών μέσων, ιδρύεται, όταν το δικαστήριο της ουσίας προσδίδει σε αποδεικτικό μέσο μεγαλύτερη ή μικρότερη αποδεικτική δύναμη από εκείνη που προσδίδει σ' αυτό ο νόμος, ενώ δεν δημιουργείται ο λόγος αυτός όταν το δικαστήριο, συνεκτιμώντας ελεύθερα τα αποδεικτικά μέσα, κατά το άρθρο 340 ΚΠολΔ, αποδίδει μεγαλύτερη ή μικρότερη βαρύτητα σ' ένα από αυτά. Με τον τρίτο λόγο αναίρεσης αποδίδεται στην προσβαλλόμενη απόφαση η πλημμέλεια, ότι το Εφετείο, προκειμένου να δεχθεί την ένσταση εξόφλησης από τον αναιρεσίβλητο των απαιτήσεων της, παραβίασε τους ορισμούς του νόμου σχετικά με την αποδεικτική δύναμη των, με επίκληση, προσαχθέντων εγγράφων και ειδικότερα, των παραπάνω αναφερομένων Αναλυτικών Περιοδικών Δηλώσεων, προσδίδοντας σ' αυτές αυξημένη αποδεικτική δύναμη, την οποία δεν είχαν, κατά νόμο, λαμβάνοντας μάλιστα υπόψη του αυτές ως μοναδικό αποδεικτικό μέσο. Όπως προκύπτει από το περιεχόμενο της προσβαλλόμενης απόφασης, σ' αυτήν διαλαμβάνεται, όπως προαναφέρθηκε, ότι "Σύμφωνα με τις επικαλούμενες και προσκομιζόμενες από τον εναγόμενο αναλυτικές περιοδικές δηλώσεις προς το ΙΚΑ, δηλώσεις οι οποίες είναι αντίστοιχες με τις προσκομιζόμενες αναλυτικές αποδείξεις μισθοδοσίας των μηνών Φεβρουαρίου, Μαρτίου και Απριλίου του έτους 2005 και με τα αποσπάσματα του ατομικού λογαριασμού ασφαλίσεως της εναγούσης, τα οποία τηρούνται στο ΙΚΑ και ως εκ τούτου δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, ο εναγόμενος κατέβαλε...". Επομένως σαφώς προκύπτει, ότι το δικαστήριο κατέληξε στη σχετική κρίση του, συνεκτιμώντας, ελεύθερα, εκτός από το περιεχόμενο των παραπάνω καταστάσεων και εκείνο των λοιπών εγγράφων. Κατ' ακολουθίαν, ο λόγος αυτός αναίρεσης είναι απαράδεκτος. Μετά από αυτά, πρέπει να απορριφθεί η αίτηση αναίρεσης, να καταδικαστεί δε η αναιρεσείουσα, ως ηττώμενη, στα δικαστικά έξοδα του αναιρεσίβλητου, σύμφωνα με το άρθρο 183 ΚΠολΔ, όπως, ειδικότερα, ορίζονται στο διατακτικό.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Απορρίπτει την, από 28-3-2012,αίτηση αναίρεσης της 353/2011 απόφασης του Εφετείου Θράκης.
Καταδικάζει την αναιρεσείουσα στα δικαστικά έξοδα του αναιρεσίβλητου, τα οποία ορίζει στο ποσό των χιλίων οκτακοσίων (1.800) ευρώ.
Κρίθηκε και αποφασίστηκε, στην Αθήνα, στις 7 Οκτωβρίου 2014.
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα, σε δημόσια συνεδρίαση, στο ακροατήριό του, στην Αθήνα, στις 4 Νοεμβρίου 2014.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ